…..រឿងនេះតំណាលបន្តពីស្ដេចមួយអង្គផ្សេងនៅកោះមួយឈ្មោះថាកោះ Khaaldaan ដែលមានចម្ងាយប្រហែលតែ២០ថ្ងៃតាមសំពៅពីក្រុងបាដាដ។ ស្ដេចអង្គនោះមានបុត្រាតែមួយអង្គគត់ ទ្រង់ព្រះនាម Kaamraal Zamaan ។
នៅពេលដែលរាជបុត្រាបានចម្រើនវ័យឡើង ទ្រង់បានក្លាយជារាជវង្សានុវង្សដែលល្អដាច់គេ ខាងផ្នែកកាយសម្បទា និងគំនិតបញ្ញា ទ្រង់ពោរពេញដោយចំណេះដឹង សឹងថាគ្រប់ប្រភេទទាំងវិទ្យាសាស្ត្រ និងសាសនា។ បុត្រាថែមទាំងមានព្រះកាយាសែនសង្ហា និងស្ដីវាចាកាលណា សព្ទសំឡេងទន់ពីរោះសមនឹងអ្នករាល់គ្នាស្រលាញ់គោរព។
នៅពេលដែលរាជបុត្រាបានចម្រើនវ័យឡើង ទ្រង់បានក្លាយជារាជវង្សានុវង្សដែលល្អដាច់គេ ខាងផ្នែកកាយសម្បទា និងគំនិតបញ្ញា ទ្រង់ពោរពេញដោយចំណេះដឹង សឹងថាគ្រប់ប្រភេទទាំងវិទ្យាសាស្ត្រ និងសាសនា។ បុត្រាថែមទាំងមានព្រះកាយាសែនសង្ហា និងស្ដីវាចាកាលណា សព្ទសំឡេងទន់ពីរោះសមនឹងអ្នករាល់គ្នាស្រលាញ់គោរព។
នៅពេលដែលទ្រង់ Zamaan មានព្រះជន្ម១៥វស្សា រាជបិតាបានសម្រេចចិត្តប្រគល់រាជ្យជាព្រះមហាក្សត្រនៃកោះនោះ ព្រោះតែមានសេចក្ដីសង្ឃឹមជាពន់ពេកលើប្រជាប្រិយភាពទ្រង់។
ទោះទ្រង់ Zamaan មិនមានបន្ទូលជំទាស់រាជបំណងនេះនឹងព្រះភក្ត្រព្រះរាជាក៏ការពិត អ្នកណាៗសុទ្ធតែដឹងថា រាជបុត្រាមិនមានព្រះទ័យចង់កាន់រាជកិច្ចសូម្បីបន្តិចណាក៏ទេ។
តាំងពីមានកាលកំណត់សម្រាប់ឡើងគ្រងរាជ្យនេះមក ទ្រង់ Zamaan ហាក់ស្រពាប់ស្រពោន មិនយាងលេងសើចនឹងប្អូនជីដូនមួយនានាដូចមុន សំងំតែក្នុងក្រឡា ហើយមិនជួបស្វាគមន៍អ្នកណាមកសួរសុខទុក្ខ។
ទោះទ្រង់ Zamaan មិនមានបន្ទូលជំទាស់រាជបំណងនេះនឹងព្រះភក្ត្រព្រះរាជាក៏ការពិត អ្នកណាៗសុទ្ធតែដឹងថា រាជបុត្រាមិនមានព្រះទ័យចង់កាន់រាជកិច្ចសូម្បីបន្តិចណាក៏ទេ។
តាំងពីមានកាលកំណត់សម្រាប់ឡើងគ្រងរាជ្យនេះមក ទ្រង់ Zamaan ហាក់ស្រពាប់ស្រពោន មិនយាងលេងសើចនឹងប្អូនជីដូនមួយនានាដូចមុន សំងំតែក្នុងក្រឡា ហើយមិនជួបស្វាគមន៍អ្នកណាមកសួរសុខទុក្ខ។
ដំណឹងនេះលេចឮដល់រាជដំណាក់ធំ លុះដល់រាត្រីមួយ ព្រះវររាជមាតាដាច់ចិត្តសុំបិតានូវឱកាសហើយទូលថា៖
«ព្រះរាជាអើយ រាជបុត្រយើងនេះ គឺនៅតែមានវ័យក្មេងពេកនៅឡើយ! វាជាការឆាប់ពេកទេ ដើម្បីនឹងមកពាក់មកុដទ្រង់គ្រឿងជាព្រះមហាក្សត្រមួយអង្គនាំមកនូវការគោរព? ប្រសិនបើមិនដូច្នេះ គួរតែគិតអភិសេកទ្រង់ ដើម្បីជាឱកាសរៀនពីរបៀបគ្រប់គ្រងក្នុងជីវិតខ្លះសិនដែរ ព្រះពរ!»
ព្រះរាជាទ្រង់សណ្ដាប់ក៏ព្រះតម្រិះថាស្រប ហើយស្អែកឡើងកាលណា ព្រះអង្គបានកោះហៅរាជបុត្រាចូលបង្គំគាល់។
«ព្រះរាជាអើយ រាជបុត្រយើងនេះ គឺនៅតែមានវ័យក្មេងពេកនៅឡើយ! វាជាការឆាប់ពេកទេ ដើម្បីនឹងមកពាក់មកុដទ្រង់គ្រឿងជាព្រះមហាក្សត្រមួយអង្គនាំមកនូវការគោរព? ប្រសិនបើមិនដូច្នេះ គួរតែគិតអភិសេកទ្រង់ ដើម្បីជាឱកាសរៀនពីរបៀបគ្រប់គ្រងក្នុងជីវិតខ្លះសិនដែរ ព្រះពរ!»
ព្រះរាជាទ្រង់សណ្ដាប់ក៏ព្រះតម្រិះថាស្រប ហើយស្អែកឡើងកាលណា ព្រះអង្គបានកោះហៅរាជបុត្រាចូលបង្គំគាល់។
រាជបុត្រមិនដែលសម្គាល់ឃើញបិតាកោះហៅទាំងព្រឹកព្រហាមដូច្នេះសោះ ទើបទ្រង់ហាក់ភ្ញាក់ផ្អើល ហើយយាងមកឈរឱនកាយដោយនឹងធឹងស្ងៀមស្ងាត់។
រាជាចាប់មានព្រះបន្ទូលថា៖
«ហៃបុត្រអើយ! តើអ្នកដឹងទេថា ហេតុអ្វីបានជាយើងបានកោះហៅអ្នកទាំងព្រហាមនេះ?»
ព្រះរាជបុត្របង្គំតប៖
«តើព្រះវរបិតាមានអ្វីជារាជបង្គាប់? ទូលព្រះបង្គំនឹងអនុវត្តដល់ទីបំផុតនៃសមត្ថភាព!»
ទោះមានបន្ទូលយ៉ាងនេះ ប៉ុន្តែព្រះរាជបុត្រ Zamaan កំពុងភិតភ័យដែរពីរឿងត្រាស់បង្គាប់ឱ្យគ្រងរាជ។
រាជាចាប់មានព្រះបន្ទូលថា៖
«ហៃបុត្រអើយ! តើអ្នកដឹងទេថា ហេតុអ្វីបានជាយើងបានកោះហៅអ្នកទាំងព្រហាមនេះ?»
ព្រះរាជបុត្របង្គំតប៖
«តើព្រះវរបិតាមានអ្វីជារាជបង្គាប់? ទូលព្រះបង្គំនឹងអនុវត្តដល់ទីបំផុតនៃសមត្ថភាព!»
ទោះមានបន្ទូលយ៉ាងនេះ ប៉ុន្តែព្រះរាជបុត្រ Zamaan កំពុងភិតភ័យដែរពីរឿងត្រាស់បង្គាប់ឱ្យគ្រងរាជ។
ព្រះបិតាមានបន្ទូលតបវិញ៖
«យើងមានបំណងចង់រៀបអភិសេកបុត្រាឱ្យមានជាយា តើបុត្រមានបន្ទូលដូចម្ដេច?»
Zamaan សែនរំជួលចិត្ត ត្បិតនេះជាទម្ងន់សេចក្ដីបញ្ជាដែលបុត្រាមិនអាចទទួលយក ទាំងមិនដែលបានត្រៀមខ្លួនថា បិតានឹងមានព្រះរាជបំណងដូច្នេះឡើយ។
រាជបុត្រនៅស្ងៀមឈឹង មិនបានបដិសេធថាយ៉ាងណា តែបានបញ្ចេញនូវភាពស្រងូតរបស់ទ្រង់ចេញដោយចំហ។
ព្រះមហាក្សត្រដង្ហើមធំ បន្ទូលកាត់ផ្ដាច់ការលំបាករបស់រាជបុត្រ៖
«បាន! ចូររាជបុត្រយកពេលវេលាគិតលើព្រះតម្រិះរបស់បិតាសិន ហើយសឹមឆ្លើយក៏បាន!»
«យើងមានបំណងចង់រៀបអភិសេកបុត្រាឱ្យមានជាយា តើបុត្រមានបន្ទូលដូចម្ដេច?»
Zamaan សែនរំជួលចិត្ត ត្បិតនេះជាទម្ងន់សេចក្ដីបញ្ជាដែលបុត្រាមិនអាចទទួលយក ទាំងមិនដែលបានត្រៀមខ្លួនថា បិតានឹងមានព្រះរាជបំណងដូច្នេះឡើយ។
រាជបុត្រនៅស្ងៀមឈឹង មិនបានបដិសេធថាយ៉ាងណា តែបានបញ្ចេញនូវភាពស្រងូតរបស់ទ្រង់ចេញដោយចំហ។
ព្រះមហាក្សត្រដង្ហើមធំ បន្ទូលកាត់ផ្ដាច់ការលំបាករបស់រាជបុត្រ៖
«បាន! ចូររាជបុត្រយកពេលវេលាគិតលើព្រះតម្រិះរបស់បិតាសិន ហើយសឹមឆ្លើយក៏បាន!»
ពេលរាជបុត្របង្គំលាទៅដោយស្ងប់ស្ងាត់ស្រពោន មហាក្សត្របានបោយដៃហៅមន្ត្រីជំនិតមកត្រាស់បង្គាប់ថា៖
«នាយឧបរាជ! ចូរលោកទៅប្រឹក្សាយោបល់ល្អៗបំផុត បញ្ចុះបញ្ចូលរាជបុត្រឱ្យខានតែបាន នៅចុងឆ្នាំនេះ យើងនឹងរកស្ត្រីរាជវង្ស ឬកូនមន្ត្រីអភិជនគាប់ព្រះទ័យណាម្នាក់មករៀបជាគូដល់ទ្រង់!»
នាយឧបរាជវេលាសាយណ្ហបានស្កាត់ទៅដល់រាជដំណាក់ព្រះបុត្រា ដោយបង្គំទូលថា៖
«រាជបុរស! ប្រសិនណាបើព្រះអង្គម្ចាស់នៅតែមិនសុខព្រះទ័យនឹងសំណើនៃអង្គរាជា ទូលព្រះបង្គំជាខ្ញុំនឹងរងនូវការនិរាសដល់ស្លាប់ចោលក្រុមគ្រួសារជាក់ជាមិនខាន!»
«នាយឧបរាជ! ចូរលោកទៅប្រឹក្សាយោបល់ល្អៗបំផុត បញ្ចុះបញ្ចូលរាជបុត្រឱ្យខានតែបាន នៅចុងឆ្នាំនេះ យើងនឹងរកស្ត្រីរាជវង្ស ឬកូនមន្ត្រីអភិជនគាប់ព្រះទ័យណាម្នាក់មករៀបជាគូដល់ទ្រង់!»
នាយឧបរាជវេលាសាយណ្ហបានស្កាត់ទៅដល់រាជដំណាក់ព្រះបុត្រា ដោយបង្គំទូលថា៖
«រាជបុរស! ប្រសិនណាបើព្រះអង្គម្ចាស់នៅតែមិនសុខព្រះទ័យនឹងសំណើនៃអង្គរាជា ទូលព្រះបង្គំជាខ្ញុំនឹងរងនូវការនិរាសដល់ស្លាប់ចោលក្រុមគ្រួសារជាក់ជាមិនខាន!»
ព្រះរាជបុត្រានៅតែពុំមានបន្ទូលតបតមកវិញថាយ៉ាងណាឡើយ ហើយយាងទៅក្នុងក្រឡាបន្ទំ ទុកឱ្យនាយឧបរាជនៅសំងំរង់ចាំ រហូតទាល់តម្រិះក៏វិលមករកម្ចាស់។ ព្រះរាជារឹងរឹតតែសោយសោកា ទ្រង់ចាប់មានព្រះរាជឱង្ការនឹងមនុស្សជំនិតថា៖
«ហៃនាយឧបរាជ! តើខ្ញុំអាចផ្ដល់ឱ្យបល្ល័ង្កទៅកូនប្រុសរបៀបនេះដែរ? តើគេមានទុកយើងជាឪពុកម្នាក់ ដូចដែលពួកកូនប្រុសនៃរាស្ត្រទូទៅ ហោចណាស់ ពួកគេនោះតែងឱនលំទោន ព្រមស្ដាប់តាមបង្គាប់មាតាបិតា គ្រាន់ជាងស្ដេចម្នាក់ដូចយើងនេះ? តើនេះជាបាបកម្មអ្វីរបស់យើង?»
«ហៃនាយឧបរាជ! តើខ្ញុំអាចផ្ដល់ឱ្យបល្ល័ង្កទៅកូនប្រុសរបៀបនេះដែរ? តើគេមានទុកយើងជាឪពុកម្នាក់ ដូចដែលពួកកូនប្រុសនៃរាស្ត្រទូទៅ ហោចណាស់ ពួកគេនោះតែងឱនលំទោន ព្រមស្ដាប់តាមបង្គាប់មាតាបិតា គ្រាន់ជាងស្ដេចម្នាក់ដូចយើងនេះ? តើនេះជាបាបកម្មអ្វីរបស់យើង?»
ឧបរាជត្រិះរិះ ហើយក៏ទូលតបវិញថា៖
«ការអត់ធ្មត់ គឺធំជាងអ្វីទាំងអស់! សូមព្រះអង្គមេត្តាអត់ធ្មត់សម្រាប់មួយរយៈពេលសិន! ១ឆ្នាំទៀតក៏មិនជាយូរ ប្រហែលជាព្រះរាជបុត្រអាចចាស់ទុំ យល់ការផងទាំងឡាយ និងយល់ដល់ទុក្ខព្រួយនៃរាជមាតាបិតាជាងសព្វថ្ងៃ!»
«យើងប្រហែលគ្មានវិធីអ្វីផ្សេងដែលអាចប្រសើរជាងការទន្ទឹងរង់ចាំ ទម្រាំដល់ពេលវេលាសមស្របនោះចូលមកដល់នោះឡើយ!»
ព្រះរាជាតបយ៉ាងដូច្នេះហើយ ទ្រង់ក៏យល់ស្របឱ្យរង់ចាំ និងពន្យារពេលដល់មួយឆ្នាំក្រោយ។
«ការអត់ធ្មត់ គឺធំជាងអ្វីទាំងអស់! សូមព្រះអង្គមេត្តាអត់ធ្មត់សម្រាប់មួយរយៈពេលសិន! ១ឆ្នាំទៀតក៏មិនជាយូរ ប្រហែលជាព្រះរាជបុត្រអាចចាស់ទុំ យល់ការផងទាំងឡាយ និងយល់ដល់ទុក្ខព្រួយនៃរាជមាតាបិតាជាងសព្វថ្ងៃ!»
«យើងប្រហែលគ្មានវិធីអ្វីផ្សេងដែលអាចប្រសើរជាងការទន្ទឹងរង់ចាំ ទម្រាំដល់ពេលវេលាសមស្របនោះចូលមកដល់នោះឡើយ!»
ព្រះរាជាតបយ៉ាងដូច្នេះហើយ ទ្រង់ក៏យល់ស្របឱ្យរង់ចាំ និងពន្យារពេលដល់មួយឆ្នាំក្រោយ។
ទោះបីជាយ៉ាងនេះហើយក្ដី ជាហូរហែមក ព្រះរាជាកាន់តែអស់ព្រះទ័យសង្ឃឹមថែមឡើង ព្រោះពុំឃើញថា អង្គរាជបុត្រាមានសញ្ញាអ្វីប្រែប្រួលគួរឱ្យចាត់ទុកថា វិជ្ជមានដូចពាក្យឧបរាជនោះផង។
ថ្ងៃមួយ នៅពេលដែលក្រុមប្រឹក្សាអង្គជំនុំស្នើសុំព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan មកចូលរួមស្ដាប់រាជកិច្ច ព្រះរាជបុត្រក៏នៅតែបដិសេធមិនយល់ព្រម។
ព្រះរាជាយល់ថា ទ្រង់បានទទួលរងការអាម៉ាស់គ្រប់សព្វបែបយ៉ាង អត់ទ្រាំគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងហើយ ដូច្នេះព្រះអង្គបានចេញរាជបញ្ជាដាច់អហង្ការទាំងក្រោធពិរោធថា៖
«ដោយសារទោសអកតញ្ញូ យើងចេញបញ្ជាឱ្យកងសន្តិសុខនាំព្រះរាជបុត្រទៅឃុំឃាំងក្នុងប៉មចាស់ ហើយចាក់សោពីក្រៅឱ្យព្រះអង្គរំពៃគិតសាជាថ្មីនូវទោសពៃរ៍ផង ទម្រាំព្រះអង្គយល់រាក់ជ្រៅក្នុងនាមមនុស្សប្រុស សឹមគិតគូររាជបញ្ជាសាជាថ្មី!»
ថ្ងៃមួយ នៅពេលដែលក្រុមប្រឹក្សាអង្គជំនុំស្នើសុំព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan មកចូលរួមស្ដាប់រាជកិច្ច ព្រះរាជបុត្រក៏នៅតែបដិសេធមិនយល់ព្រម។
ព្រះរាជាយល់ថា ទ្រង់បានទទួលរងការអាម៉ាស់គ្រប់សព្វបែបយ៉ាង អត់ទ្រាំគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងហើយ ដូច្នេះព្រះអង្គបានចេញរាជបញ្ជាដាច់អហង្ការទាំងក្រោធពិរោធថា៖
«ដោយសារទោសអកតញ្ញូ យើងចេញបញ្ជាឱ្យកងសន្តិសុខនាំព្រះរាជបុត្រទៅឃុំឃាំងក្នុងប៉មចាស់ ហើយចាក់សោពីក្រៅឱ្យព្រះអង្គរំពៃគិតសាជាថ្មីនូវទោសពៃរ៍ផង ទម្រាំព្រះអង្គយល់រាក់ជ្រៅក្នុងនាមមនុស្សប្រុស សឹមគិតគូររាជបញ្ជាសាជាថ្មី!»
ព្រះរាជបុត្រត្រូវបានបង្ខាំងនៅលើបន្ទប់ប៉មដែលមានគ្រែមួយ ទូកញ្ចាស់មួយ កៅអីមួយ សៀវភៅមួយចំនួន និងទាសករស្បែកខ្មៅដ៏ជំនិតរបស់ទ្រង់។ ផ្ទុយទៅវិញ រាជបុត្រា Zamaan កាន់តែសប្បាយចិត្ត ហើយយល់ថា ទណ្ឌកម្មនេះបានជួយឱ្យទ្រង់មានសេរីភាពច្រើនឡើងពីការរុកកួនឃ្លាំមើល និងតាមទូន្មានទេសនាមិនចេះចប់នៃពពួកមន្ត្រីជំនិតព្រះរាជា។
ជារៀងរាល់ល្ងាច រាជបុត្របានជ្រើសយកជំពូកនីមួយៗនៃគម្ពីរកូរ៉ាន់ (Quraan) ដោយដុតចង្កៀងប្រេងសត្វ ទ្រង់តែងតែទម្លាប់អាន រហូតដល់ទន់ត្របកភ្នែកលង់លក់ទើបឈប់។
ជារៀងរាល់ល្ងាច រាជបុត្របានជ្រើសយកជំពូកនីមួយៗនៃគម្ពីរកូរ៉ាន់ (Quraan) ដោយដុតចង្កៀងប្រេងសត្វ ទ្រង់តែងតែទម្លាប់អាន រហូតដល់ទន់ត្របកភ្នែកលង់លក់ទើបឈប់។
ព្រះអង្គមិនបានដឹងឡើយថា តាមពិតនៅក្នុងព្រៃធំក្បែរប្រាសាទប៉មចាស់ដែលគេបោះបង់ចោលជាសំណល់នៃរាជវង្សជាប់ពិន័យជាច្រើនតំណនេះ មានទេពាព្រឹក្សមួយអង្គរស់នៅថែរក្សា។
នាងមានឈ្មោះថា Maimoon ដែលអាចបង្ហាញខ្លួនតែពេលរាត្រី ដូច្នេះរៀងរាល់យប់នៅកណ្ដាលអធ្រាត្រ ទេពាព្រឹក្សនេះបានត្រាច់ចរឡើងមកស្វែងយល់អំពីពិភពលោកយ៉ាងទៀងទាត់។
នាងបានឃើញពន្លឺមួយថ្មីបញ្ចេញមកពីក្នុងបន្ទប់នៃប្រាង្គដែលធ្លាប់តែត្រូវគេបោះបង់ចោល។ កើតក្ដីចម្ងល់ពន់ពេក ក៏ហោះមកលបមើល។
នៅក្នុងបន្ទប់កម្សត់មិនមានឃើញអ្វី ក្រៅតែពីបុរសវ័យក្មេងដ៏ស្អាតបំផុតនៃពិភពលោកដែលត្រូវរស់រងឯកោក្នុងទីកខ្វក់នេះ ធ្វើឱ្យនាងមានចិត្តអាសូរជាពន់ពេក ហើយគិតពិចារណាតែអង្គឯងថា៖
«ឱធម្មជាតិទាំងឡាយអើយ! តើកូនប្រុសនេះបានធ្វើអ្វីខុស ហេតុអ្វីបានជាព្រះមហាក្សត្របានផ្ដន្ទាទោសខ្លាំងថ្នាក់នេះបាន?»
នាងមានឈ្មោះថា Maimoon ដែលអាចបង្ហាញខ្លួនតែពេលរាត្រី ដូច្នេះរៀងរាល់យប់នៅកណ្ដាលអធ្រាត្រ ទេពាព្រឹក្សនេះបានត្រាច់ចរឡើងមកស្វែងយល់អំពីពិភពលោកយ៉ាងទៀងទាត់។
នាងបានឃើញពន្លឺមួយថ្មីបញ្ចេញមកពីក្នុងបន្ទប់នៃប្រាង្គដែលធ្លាប់តែត្រូវគេបោះបង់ចោល។ កើតក្ដីចម្ងល់ពន់ពេក ក៏ហោះមកលបមើល។
នៅក្នុងបន្ទប់កម្សត់មិនមានឃើញអ្វី ក្រៅតែពីបុរសវ័យក្មេងដ៏ស្អាតបំផុតនៃពិភពលោកដែលត្រូវរស់រងឯកោក្នុងទីកខ្វក់នេះ ធ្វើឱ្យនាងមានចិត្តអាសូរជាពន់ពេក ហើយគិតពិចារណាតែអង្គឯងថា៖
«ឱធម្មជាតិទាំងឡាយអើយ! តើកូនប្រុសនេះបានធ្វើអ្វីខុស ហេតុអ្វីបានជាព្រះមហាក្សត្របានផ្ដន្ទាទោសខ្លាំងថ្នាក់នេះបាន?»
នាងបានមកលបមើលរាជបុត្រជារៀងរាល់យាម ហើយទីបំផុត ទេពាព្រឹក្សមិនអាចកាត់ចិត្តអាណិតនេះបានតទៅទៀត នាងក៏លួចថើបទ្រង់ដោយស្បថថា៖
«កូនអើយ! ម្ដាយនឹងជួយកូនឱ្យចេញពីទុក្ខាជីវិតនេះ!»
ថាដូច្នេះដដែលៗរៀងរាល់យប់ ទើបនាងហោះទៅពួនក្នុងព្រៃព្រឹក្សាវិញ។
យប់ចុងក្រោយនេះ បន្ទាប់ពីបានឈរគយគន់ទ្រង់លង់លក់យ៉ាងកម្សត់ ទេពាព្រឹក្សហាក់បានឮសំឡេងស្លាបរលាស់ហើរនៃអ្នកណាផ្សេងដែលពុំមែនជាអ្នកដែលនាងធ្លាប់ឃើញ។
នាងបានហើរត្របាញ់ឆ្ពោះទៅរកទិសដៅនៃសំឡេងនោះ ក៏បានរកឃើញអារក្ខមួយរូបរាងចម្លែក តែអាចហើរហោះបោះពួយយ៉ាងពូកែដោយសារមានស្លាបធំមាំ។
«កូនអើយ! ម្ដាយនឹងជួយកូនឱ្យចេញពីទុក្ខាជីវិតនេះ!»
ថាដូច្នេះដដែលៗរៀងរាល់យប់ ទើបនាងហោះទៅពួនក្នុងព្រៃព្រឹក្សាវិញ។
យប់ចុងក្រោយនេះ បន្ទាប់ពីបានឈរគយគន់ទ្រង់លង់លក់យ៉ាងកម្សត់ ទេពាព្រឹក្សហាក់បានឮសំឡេងស្លាបរលាស់ហើរនៃអ្នកណាផ្សេងដែលពុំមែនជាអ្នកដែលនាងធ្លាប់ឃើញ។
នាងបានហើរត្របាញ់ឆ្ពោះទៅរកទិសដៅនៃសំឡេងនោះ ក៏បានរកឃើញអារក្ខមួយរូបរាងចម្លែក តែអាចហើរហោះបោះពួយយ៉ាងពូកែដោយសារមានស្លាបធំមាំ។
Maimoon និងអារក្ខបានជជែកត្រូវរ៉ូវយកគ្នាជាមិត្ត។
បន្ទាប់ពីបានសោយអាហារធម្មជាតិនានាមក អារក្ខបានអួតឡើងភ្លាមដែរថា៖
«ហៃនាងទេពាព្រឹក្ស អ្នករក្សានៅដែនព្រៃនេះតាំងពីរាប់រយឆ្នាំមកហើយ បើទោះជាខ្ញុំប្រាប់អ្នកនូវរឿងមួយដ៏អស្ចារ្យរបស់ប្រទេសចិនដែលខ្ញុំបានទៅដល់ ក៏អ្នកប្រហែលជាមិនជឿ មិនស្រមៃឃើញដែរមើលទៅ!»
«តើជាអ្វីទៅដែលអារក្ខឯងមកអួតដល់យើងបាន?!»
«អូ! គឺជាអ្វីមួយដ៏ស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់!!»
បន្ទាប់ពីបានសោយអាហារធម្មជាតិនានាមក អារក្ខបានអួតឡើងភ្លាមដែរថា៖
«ហៃនាងទេពាព្រឹក្ស អ្នករក្សានៅដែនព្រៃនេះតាំងពីរាប់រយឆ្នាំមកហើយ បើទោះជាខ្ញុំប្រាប់អ្នកនូវរឿងមួយដ៏អស្ចារ្យរបស់ប្រទេសចិនដែលខ្ញុំបានទៅដល់ ក៏អ្នកប្រហែលជាមិនជឿ មិនស្រមៃឃើញដែរមើលទៅ!»
«តើជាអ្វីទៅដែលអារក្ខឯងមកអួតដល់យើងបាន?!»
«អូ! គឺជាអ្វីមួយដ៏ស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់!!»
Maimoon អន្ទះសាបាននិយាយវិញថា៖
«ចូរកុំសាកសួរអ្វីវែងឆ្ងាយ! គ្រាន់តែប្រាប់ខ្ញុំពីសេចក្ដីពិតស្រស់ស្អាតនោះមកឥឡូវនេះភ្លាម បើមិន ដូច្នេះទេ ខ្ញុំនឹងកាត់យកស្លាបរបស់អ្នក!!»
អារក្ខប្រញាប់តបវិញដោយអំនួតថា៖
«នាងទេពាព្រឹក្សាដ៏ឯកោអើយ! សេចក្ដីពិតនោះ គឺជាព្រះរាជាណាចក្រដ៏មានអនុភាពមួយដែលនាងមិនងាយបានដឹង! ស្រីដ៏មានរូបឆោមម្នាក់ ជារាជបុត្រីនៃព្រះមហាក្សត្រ Gaioor! ព្រះនាងបាឌូរ៉ាដែលជាកំពូលសម្រស់លើលោកនេះ ឱ្យតែនាងចេញមកក្រៅ សត្វស្លាបទាំងឡាយតែងចាញ់សម្រស់ ហើយស្រែកច្រៀងកំដរទ្រង់អឺងកង! យើងជាអារក្ខមិនអាចចេះពិពណ៌នាអ្វីឱ្យអស់នឹងសម្បុរស្បែកសក្បុសរបស់នាង ដែលនាំឱ្យព្រះវរបិតាស្រលាញ់ព្រះនាង ទុកបាឌូរ៉ាជាទ្រព្យមានតម្លៃបំផុតនៃនគរ! ដើម្បីការពារព្រះនាងពីពួកបុរសល្មោភកាមគុណនានា ព្រះរាជាបានសង់វិមានដ៏អស្ចារ្យបំផុតចំនួន៧ជាន់ដែលជាសំណាក់ដ៏មានសុវត្ថិភាព និងសោភណភាពដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់នាង! វិមានដំបូងគឺធ្វើអំពីគ្រីស្តាល់ ទីពីរគឺប្រាសាទទង់ដែង ទីបីដែកថែប ទីបួនលង្ហិន ទីប្រាំថ្លើមថ្ម ទីប្រាំមួយសាងអំពីប្រាក់ និងទីប្រាំពីរដែលព្រះនាងរស់នៅនែបនិត្យគឺប្រាសាទមាស!»
«ចូរកុំសាកសួរអ្វីវែងឆ្ងាយ! គ្រាន់តែប្រាប់ខ្ញុំពីសេចក្ដីពិតស្រស់ស្អាតនោះមកឥឡូវនេះភ្លាម បើមិន ដូច្នេះទេ ខ្ញុំនឹងកាត់យកស្លាបរបស់អ្នក!!»
អារក្ខប្រញាប់តបវិញដោយអំនួតថា៖
«នាងទេពាព្រឹក្សាដ៏ឯកោអើយ! សេចក្ដីពិតនោះ គឺជាព្រះរាជាណាចក្រដ៏មានអនុភាពមួយដែលនាងមិនងាយបានដឹង! ស្រីដ៏មានរូបឆោមម្នាក់ ជារាជបុត្រីនៃព្រះមហាក្សត្រ Gaioor! ព្រះនាងបាឌូរ៉ាដែលជាកំពូលសម្រស់លើលោកនេះ ឱ្យតែនាងចេញមកក្រៅ សត្វស្លាបទាំងឡាយតែងចាញ់សម្រស់ ហើយស្រែកច្រៀងកំដរទ្រង់អឺងកង! យើងជាអារក្ខមិនអាចចេះពិពណ៌នាអ្វីឱ្យអស់នឹងសម្បុរស្បែកសក្បុសរបស់នាង ដែលនាំឱ្យព្រះវរបិតាស្រលាញ់ព្រះនាង ទុកបាឌូរ៉ាជាទ្រព្យមានតម្លៃបំផុតនៃនគរ! ដើម្បីការពារព្រះនាងពីពួកបុរសល្មោភកាមគុណនានា ព្រះរាជាបានសង់វិមានដ៏អស្ចារ្យបំផុតចំនួន៧ជាន់ដែលជាសំណាក់ដ៏មានសុវត្ថិភាព និងសោភណភាពដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់នាង! វិមានដំបូងគឺធ្វើអំពីគ្រីស្តាល់ ទីពីរគឺប្រាសាទទង់ដែង ទីបីដែកថែប ទីបួនលង្ហិន ទីប្រាំថ្លើមថ្ម ទីប្រាំមួយសាងអំពីប្រាក់ និងទីប្រាំពីរដែលព្រះនាងរស់នៅនែបនិត្យគឺប្រាសាទមាស!»
ឈប់បានបន្តិច អារក្ខបន្តពំនោលប្រាប់មិត្តទៀតថា៖
«ដោយភាពល្បីនៃទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ព្រះនាង ក៏មានអង្គម្ចាស់នៃប្រទេសជិតខាងជាច្រើនបញ្ជូនឯកអគ្គរាជទូត ស្នើសុំចងមេត្រីស្ដីដណ្ដឹង តែព្រះនាងពុំដែលពេញព្រះទ័យនឹងអ្នកណាទាល់តែសោះ! រាជាទៀតសោត ទ្រង់ក៏មិនចង់បង្ខំព្រះរាជបុត្រី ក៏តែងបណ្ដេញរាល់ឯកអគ្គរដ្ឋទូតត្រលប់ទៅប្រទេសដើមវិញ! ប្រការនេះចេះតែកើតមានហូរហែ រហូតដល់មានពាក្យចចាមអារ៉ាមពេញនគរថា ព្រះនាងនឹងនៅព្រៅពេញមួយព្រះជន្ម! ព័ត៌មាននេះធ្វើឱ្យរាជបិតាខ្ញាល់ជាពន់ពេក! គាប់ជួនមានការចាក់រុក និងបានឱកាសរិះគន់ពេញក្នុងញាតិកា រាជវង្សដែលតែងតែពេញដោយក្ដីច្រណែនឈ្នានីសផង ព្រះអង្គបានបង្គាប់ឱ្យអាមាត្យបិទទ្វារប្រាសាទរបស់ព្រះនាង ហើយឱ្យរស់នៅតែពីរនាក់តទល់នឹងស្នំវ័យស្របាលម្នាក់ មិនឱ្យមានអ្នករាប់អានឡើងចុះ លុះត្រាព្រះនាងប្ដូរគំនិតឈប់គេចពីមនុស្សប្រុស!»
«ដោយភាពល្បីនៃទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ព្រះនាង ក៏មានអង្គម្ចាស់នៃប្រទេសជិតខាងជាច្រើនបញ្ជូនឯកអគ្គរាជទូត ស្នើសុំចងមេត្រីស្ដីដណ្ដឹង តែព្រះនាងពុំដែលពេញព្រះទ័យនឹងអ្នកណាទាល់តែសោះ! រាជាទៀតសោត ទ្រង់ក៏មិនចង់បង្ខំព្រះរាជបុត្រី ក៏តែងបណ្ដេញរាល់ឯកអគ្គរដ្ឋទូតត្រលប់ទៅប្រទេសដើមវិញ! ប្រការនេះចេះតែកើតមានហូរហែ រហូតដល់មានពាក្យចចាមអារ៉ាមពេញនគរថា ព្រះនាងនឹងនៅព្រៅពេញមួយព្រះជន្ម! ព័ត៌មាននេះធ្វើឱ្យរាជបិតាខ្ញាល់ជាពន់ពេក! គាប់ជួនមានការចាក់រុក និងបានឱកាសរិះគន់ពេញក្នុងញាតិកា រាជវង្សដែលតែងតែពេញដោយក្ដីច្រណែនឈ្នានីសផង ព្រះអង្គបានបង្គាប់ឱ្យអាមាត្យបិទទ្វារប្រាសាទរបស់ព្រះនាង ហើយឱ្យរស់នៅតែពីរនាក់តទល់នឹងស្នំវ័យស្របាលម្នាក់ មិនឱ្យមានអ្នករាប់អានឡើងចុះ លុះត្រាព្រះនាងប្ដូរគំនិតឈប់គេចពីមនុស្សប្រុស!»
ទេពាព្រឹក្ស Maimoon ស្ដាប់តាមដានទើរត្រង់នេះក៏លាន់មាត់ដោយភ្ញាក់ផ្អើលថា៖
«អូ! សឹងថាដូចគ្នាពេកហើយ! រឿងរបស់អារក្ខឯង និងសេចក្ដីពិតមួយកំពុងកើតមានឡើងក្បែរព្រៃរបស់យើង! មានអីនៅសល់មិនទាន់ប្រាប់យើងទេ? ឆាប់រៀបរាប់ឱ្យអស់សេចក្ដីមករ៉ា!»
អារក្ខផ្ដើមរៀបរាប់បន្តថា៖
«ព្រះរាជបិតាបានចេញសេចក្ដីប្រកាសថា រាជបុត្រីសព្វព្រះទ័យបំផុតនៃទ្រង់បានអភព្វឆ្កួតទៅហើយ ប្រសិនថ្ងៃមុខ មានអ្នកណាដែលពូកែដល់ថ្នាក់នឹងអាចព្យាបាលជំងឺរបស់នាង គេនោះនឹងមានសិទ្ធិបានរៀបអភិសេកជារាជសុណិសា រួមកាយាមួយនាង! Miamoon នាងដឹងដែរទេ? ខ្ញុំមានការអាល័យ និងសោកស្ដាយខ្លាំងណាស់សម្រាប់ក្មេងស្រីម្នាក់នេះ! ខ្ញុំបានហោះទៅរៀងរាល់ថ្ងៃដើម្បីគន់មើលឃើញពីភាពស្រស់ស្អាត គ្មានអ្វីប្រៀបផ្ទឹមនេះរបស់នាង!»
«អូ! សឹងថាដូចគ្នាពេកហើយ! រឿងរបស់អារក្ខឯង និងសេចក្ដីពិតមួយកំពុងកើតមានឡើងក្បែរព្រៃរបស់យើង! មានអីនៅសល់មិនទាន់ប្រាប់យើងទេ? ឆាប់រៀបរាប់ឱ្យអស់សេចក្ដីមករ៉ា!»
អារក្ខផ្ដើមរៀបរាប់បន្តថា៖
«ព្រះរាជបិតាបានចេញសេចក្ដីប្រកាសថា រាជបុត្រីសព្វព្រះទ័យបំផុតនៃទ្រង់បានអភព្វឆ្កួតទៅហើយ ប្រសិនថ្ងៃមុខ មានអ្នកណាដែលពូកែដល់ថ្នាក់នឹងអាចព្យាបាលជំងឺរបស់នាង គេនោះនឹងមានសិទ្ធិបានរៀបអភិសេកជារាជសុណិសា រួមកាយាមួយនាង! Miamoon នាងដឹងដែរទេ? ខ្ញុំមានការអាល័យ និងសោកស្ដាយខ្លាំងណាស់សម្រាប់ក្មេងស្រីម្នាក់នេះ! ខ្ញុំបានហោះទៅរៀងរាល់ថ្ងៃដើម្បីគន់មើលឃើញពីភាពស្រស់ស្អាត គ្មានអ្វីប្រៀបផ្ទឹមនេះរបស់នាង!»
Maimoon ស្ដាប់ចប់កាលណា សើចរំពងព្រៃព្រឹក្សា ហើយវាចាតប៖
«អារក្ខកម្លៅអើយ! យើងស្មានថាឯងនឹងតំណាលប្រាប់ខ្ញុំពីអ្វីមួយដ៏អស្ចារ្យណាស់ ប៉ុន្តែនេះជារឿងរបស់ស្ត្រីឆ្កួតម្នាក់ ហើយសរសើរគេថាស្អាត! ចុះបើខ្ញុំនាំឯងទៅឃើញព្រះអង្គម្ចាស់ដ៏សង្ហាឥតបីរបស់ខ្ញុំវិញ!?»
«តើព្រះអង្គម្ចាស់ណាមួយទៅដែលទេពព្រឹក្សកំពុងនិយាយ?»
«អូ! អារក្ខអើយ! រឿងរ៉ាវរបស់ព្រះអង្គម្ចាស់នេះ គឺស្រដៀងគ្នាទៅនឹងព្រះនាងរបស់ឯង! នេះមិនមែនការជជែកវែកញែកអំពីសម្រស់នៃក្សត្រទាំងពីរនោះទេ ប៉ុន្តែយើងសង្ស័យពីនិស្ស័យរបស់ពួកគេ ក្រែងបានសន្យាអ្វីនឹងគ្នាកាលពីជាតិមុន! បើពិតជាពាក្យអារក្ខឯងមិនបានកុហកបោកប្រាស់មែន ចូរឯងចាត់ការយប់នេះតែម្ដង! គឺឯងហោះទៅនាំយកព្រះនាងតូចនោះទាំងមិនដឹងខ្លួន មកទម្លាក់នៅក្នុងព្រះក្រឡានៃព្រះអង្គម្ចាស់របស់ខ្ញុំ! បន្ទាប់មក វានឹងមានភាពងាយស្រួលសម្រាប់យើងក្នុងការធ្វើការប្រៀបធៀបថា អង្គណាស្អាតជាងអង្គណា ឬសមថាពីរអង្គនេះពិតជាគូតាំងពីព្រេងនាយមក! តែបើសិនជាព្រះអង្គម្ចាស់ក្សត្រីរបស់អ្នកស្រស់ស្អាតជាងព្រះអង្គម្ចាស់របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងព្រមឱនកាយធ្វើជាអ្នកក្រោមអំណាចឯង តែបើឯងចាញ់វិញ ក៏បម្រើយើងដូចគ្នាវិញ! តើឯងយល់ព្រមទេ អារក្ខ?»
«អារក្ខកម្លៅអើយ! យើងស្មានថាឯងនឹងតំណាលប្រាប់ខ្ញុំពីអ្វីមួយដ៏អស្ចារ្យណាស់ ប៉ុន្តែនេះជារឿងរបស់ស្ត្រីឆ្កួតម្នាក់ ហើយសរសើរគេថាស្អាត! ចុះបើខ្ញុំនាំឯងទៅឃើញព្រះអង្គម្ចាស់ដ៏សង្ហាឥតបីរបស់ខ្ញុំវិញ!?»
«តើព្រះអង្គម្ចាស់ណាមួយទៅដែលទេពព្រឹក្សកំពុងនិយាយ?»
«អូ! អារក្ខអើយ! រឿងរ៉ាវរបស់ព្រះអង្គម្ចាស់នេះ គឺស្រដៀងគ្នាទៅនឹងព្រះនាងរបស់ឯង! នេះមិនមែនការជជែកវែកញែកអំពីសម្រស់នៃក្សត្រទាំងពីរនោះទេ ប៉ុន្តែយើងសង្ស័យពីនិស្ស័យរបស់ពួកគេ ក្រែងបានសន្យាអ្វីនឹងគ្នាកាលពីជាតិមុន! បើពិតជាពាក្យអារក្ខឯងមិនបានកុហកបោកប្រាស់មែន ចូរឯងចាត់ការយប់នេះតែម្ដង! គឺឯងហោះទៅនាំយកព្រះនាងតូចនោះទាំងមិនដឹងខ្លួន មកទម្លាក់នៅក្នុងព្រះក្រឡានៃព្រះអង្គម្ចាស់របស់ខ្ញុំ! បន្ទាប់មក វានឹងមានភាពងាយស្រួលសម្រាប់យើងក្នុងការធ្វើការប្រៀបធៀបថា អង្គណាស្អាតជាងអង្គណា ឬសមថាពីរអង្គនេះពិតជាគូតាំងពីព្រេងនាយមក! តែបើសិនជាព្រះអង្គម្ចាស់ក្សត្រីរបស់អ្នកស្រស់ស្អាតជាងព្រះអង្គម្ចាស់របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងព្រមឱនកាយធ្វើជាអ្នកក្រោមអំណាចឯង តែបើឯងចាញ់វិញ ក៏បម្រើយើងដូចគ្នាវិញ! តើឯងយល់ព្រមទេ អារក្ខ?»
ថាចប់ ពួកគេឈានដល់កិច្ចព្រមព្រៀង ហើយនាងទេព្ដាបានបង្ហាញមិត្តពីប្រាង្គចំណាស់ដែលជាកន្លែងអារក្ខត្រូវនាំយកម្ចាស់ក្សត្រីតូចរបស់គេមកឱ្យបាននាវេលាយប់នេះ។
អារក្ខមានជំនឿពេកទៅលើសម្រស់នៃព្រះនាងតូច គេក៏បានឯកភាពជាមួយនឹងសំណើ Maimoon ហើយបានរង់ចាំអន្ទះសានឹងអាលវេលារាត្រី ក៏ទៅសណ្ដំនាំយកព្រះនាងស្ទើរតែភ្លាមមកកាន់គោលដៅ ហើយអ្នកមានសិល្ប៍ទាំងទ្វេបានដាក់ព្រះនាងផ្ទំនៅក្បែរព្រះអង្គម្ចាស់។
អ្នកទាំងពីរបានសម្លឹងទៅព្រះអង្គម្ចាស់ និងម្ចាស់ក្សត្រី ប៉ុន្តែមិនអាចឈានដល់ការសន្និដ្ឋានណាមួយថា អ្នកណាស្រស់ជាងអ្នកណា! ដូច្នេះពួកគេបានព្រមព្រៀងស្វែងរកហៅអាជ្ញាកណ្ដាលមួយ មកធ្វើការសម្រេចចិត្តជំនួស។
អារក្ខមានជំនឿពេកទៅលើសម្រស់នៃព្រះនាងតូច គេក៏បានឯកភាពជាមួយនឹងសំណើ Maimoon ហើយបានរង់ចាំអន្ទះសានឹងអាលវេលារាត្រី ក៏ទៅសណ្ដំនាំយកព្រះនាងស្ទើរតែភ្លាមមកកាន់គោលដៅ ហើយអ្នកមានសិល្ប៍ទាំងទ្វេបានដាក់ព្រះនាងផ្ទំនៅក្បែរព្រះអង្គម្ចាស់។
អ្នកទាំងពីរបានសម្លឹងទៅព្រះអង្គម្ចាស់ និងម្ចាស់ក្សត្រី ប៉ុន្តែមិនអាចឈានដល់ការសន្និដ្ឋានណាមួយថា អ្នកណាស្រស់ជាងអ្នកណា! ដូច្នេះពួកគេបានព្រមព្រៀងស្វែងរកហៅអាជ្ញាកណ្ដាលមួយ មកធ្វើការសម្រេចចិត្តជំនួស។
Maimoon បានស្រែកថា៖
«អូ! លើផែនដីអើយ ធ្មប់ស្នែងប្រាំដែលកំពុងដេកស្រមុកនៅឯជាយព្រៃ ចូរបង្ហាញខ្លួន!»
ធ្មប់មួយដែលពិតជាមានស្នែងស្រួចចំនួន៥នៅពីលើក្បាលបានបង្ហាញខ្លួន។ Maimoon ពន្យល់ថាគាត់ឈ្មោះ Kaashkaash ហើយវាចាទៀតថា៖
«ហៃ Kaashkaash! ទុកណាជាឯងជាធ្មប់ តែយើងជឿថា បេះដូងឯងនៅអាចចែកដឹងថា តើកូនស្រីរបស់គេ និងកូនប្រុសម្នាក់នេះ ម្នាក់ណាទើបជាកំពូលនៃសម្រស់លើលោក?»
ធ្មប់មើលចុះឡើងៗ តែគាត់ក៏មិនអាចសម្រេចចិត្ត ប៉ុន្តែបានស្នើថា៖
«Maimoon អើយ! ពួកគេគួរតែត្រូវភ្ញាក់ឡើងបញ្ចេញការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ ទើបយើងអាចរកអ្នកដែលគួរឱ្យស្រលាញ់ក្នុងចំណោមនេះបាន!»
«អូ! លើផែនដីអើយ ធ្មប់ស្នែងប្រាំដែលកំពុងដេកស្រមុកនៅឯជាយព្រៃ ចូរបង្ហាញខ្លួន!»
ធ្មប់មួយដែលពិតជាមានស្នែងស្រួចចំនួន៥នៅពីលើក្បាលបានបង្ហាញខ្លួន។ Maimoon ពន្យល់ថាគាត់ឈ្មោះ Kaashkaash ហើយវាចាទៀតថា៖
«ហៃ Kaashkaash! ទុកណាជាឯងជាធ្មប់ តែយើងជឿថា បេះដូងឯងនៅអាចចែកដឹងថា តើកូនស្រីរបស់គេ និងកូនប្រុសម្នាក់នេះ ម្នាក់ណាទើបជាកំពូលនៃសម្រស់លើលោក?»
ធ្មប់មើលចុះឡើងៗ តែគាត់ក៏មិនអាចសម្រេចចិត្ត ប៉ុន្តែបានស្នើថា៖
«Maimoon អើយ! ពួកគេគួរតែត្រូវភ្ញាក់ឡើងបញ្ចេញការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ ទើបយើងអាចរកអ្នកដែលគួរឱ្យស្រលាញ់ក្នុងចំណោមនេះបាន!»
អ្នកទាំងពីរញញឹម ព្រោះពេញចិត្តនឹងសំណើនេះ ដូច្នេះ Maimoon បានតបភ្លាមថា៖
«អូ! យើងយល់ថាត្រឹមត្រូវ ចូរចាំបន្តិច!»
នាងបានកាឡាខ្លួនទៅជាសត្វល្អិត ហើយទិចនៅលើកញ្ចឹងកព្រះអង្គម្ចាស់ ដូច្នេះហើយ ទ្រង់បានតើនមមីឡើង។
ដូចគ្នានេះ ធ្មប់និងអារក្ខក៏បានកាឡាជាសត្វល្អិតផងដែរ គឺមុនពេលព្រះអង្គម្ចាស់បើកព្រះនេត្រឡើង។
រាជបុត្រា Zamaan ដែលបានតើនឡើងទាំងបង្ខំកណ្ដាលរាត្រី ទ្រង់បានក្រឡេកមកឃើញព្រះនាងនៃប្រទេសចិននៅបិទព្រះនេត្រយ៉ាងល្អឯកដូចគំនូរនៅក្បែរទ្រង់។ សូម្បីក្លិនក្រអូបដែលព្រះនាងនាំមកបានហើរត្របាញ់ស្រោបពាសពេញប្រាង្គដ៏ចាស់បុរាណនេះ។
«អូ! យើងយល់ថាត្រឹមត្រូវ ចូរចាំបន្តិច!»
នាងបានកាឡាខ្លួនទៅជាសត្វល្អិត ហើយទិចនៅលើកញ្ចឹងកព្រះអង្គម្ចាស់ ដូច្នេះហើយ ទ្រង់បានតើនមមីឡើង។
ដូចគ្នានេះ ធ្មប់និងអារក្ខក៏បានកាឡាជាសត្វល្អិតផងដែរ គឺមុនពេលព្រះអង្គម្ចាស់បើកព្រះនេត្រឡើង។
រាជបុត្រា Zamaan ដែលបានតើនឡើងទាំងបង្ខំកណ្ដាលរាត្រី ទ្រង់បានក្រឡេកមកឃើញព្រះនាងនៃប្រទេសចិននៅបិទព្រះនេត្រយ៉ាងល្អឯកដូចគំនូរនៅក្បែរទ្រង់។ សូម្បីក្លិនក្រអូបដែលព្រះនាងនាំមកបានហើរត្របាញ់ស្រោបពាសពេញប្រាង្គដ៏ចាស់បុរាណនេះ។
រាជបុត្រាពិតជាមានការរំភើបភ្ញាក់ផ្អើល ហើយបេះដូងទ្រង់លោតញាប់ដែលពុំធ្លាប់បានឃើញភាពស្រស់ស្អាតដ៏ពិសេសបំផុត មិនធ្លាប់ជឿឡើយថា នាងជាកម្មសិទ្ធិនៃពិភពលោកនេះ សមតែជាទេពអប្សរចេញពីក្នុងគម្ពីរឬសៀវភៅ។
«ព្រះនាងស្រស់ស្អាតណាស់! យើងពិតជាមិនអាចឃាត់ចិត្តក្នុងការចង់ថើប នៅជិតស្បែកម៉ត់របស់នាងឡើយ!»
ព្រះអង្គថាដូច្នេះហើយ ទើបឱនទៅថើបថ្ពាល់រាជធីតាមួយខ្សឺតយ៉ាងស្រទន់។
សកម្មភាពនេះធ្វើឱ្យព្រះនាងតើនឡើងសន្សឹមៗ ហើយក្រឡេកឃើញរាជបុត្រាញញឹមក្បែរភក្ត្រ ព្រះនាងក៏នៅភ្លឹកក្រោកមិនបាន និយាយអ្វីមិនចេញ តែព្រះនាងបានឈ្វេងគិតដល់រឿងជាច្រើន។
«ព្រះនាងស្រស់ស្អាតណាស់! យើងពិតជាមិនអាចឃាត់ចិត្តក្នុងការចង់ថើប នៅជិតស្បែកម៉ត់របស់នាងឡើយ!»
ព្រះអង្គថាដូច្នេះហើយ ទើបឱនទៅថើបថ្ពាល់រាជធីតាមួយខ្សឺតយ៉ាងស្រទន់។
សកម្មភាពនេះធ្វើឱ្យព្រះនាងតើនឡើងសន្សឹមៗ ហើយក្រឡេកឃើញរាជបុត្រាញញឹមក្បែរភក្ត្រ ព្រះនាងក៏នៅភ្លឹកក្រោកមិនបាន និយាយអ្វីមិនចេញ តែព្រះនាងបានឈ្វេងគិតដល់រឿងជាច្រើន។
«អូ! ម្ចាស់ខ្ញុំអើយ! តើបុរសដ៏ស្រស់ស្អាតនេះមកពីណា? ហេតុអ្វីគេឆ្លងប្រាសាទទាំង៧ចូលដល់យើងបាន? ឬមួយជារាជតម្រិះនៃបិតា? ចុះម្ដេចលោកពុកមិនដែលបានបង្ហាញពីមុនមកសោះថា រាជសុណិសាសង្ហាជាងទេវតាបែបនេះ? វាជាកំហុសរបស់កូនដែលមិនព្រមយកប្ដី តើពេលនេះវាហួសពេលដែរទេ?»
ឃើញព្រះនាងនៅភ្លឹក ព្រះអង្គម្ចាស់ចរចាបង្ហាញចិត្តស្នេហាថា៖
«ឱស្រីស្ថានសួគ៌អើយ! បងនេះហើយចុះចាញ់ស្រលាញ់ទ្រាំមិនបាន! នេះជាចិញ្ចៀនដែលរៀមមានមកតាំងពីព្រេង! ចូរស្រីព្រមរក្សាវា ហើយយកម្ចាស់វាជាគ្នារហូតទៅ!»
ឃើញព្រះនាងនៅភ្លឹក ព្រះអង្គម្ចាស់ចរចាបង្ហាញចិត្តស្នេហាថា៖
«ឱស្រីស្ថានសួគ៌អើយ! បងនេះហើយចុះចាញ់ស្រលាញ់ទ្រាំមិនបាន! នេះជាចិញ្ចៀនដែលរៀមមានមកតាំងពីព្រេង! ចូរស្រីព្រមរក្សាវា ហើយយកម្ចាស់វាជាគ្នារហូតទៅ!»
រាជបុត្រីមិននិយាយអ្វី ប៉ុន្តែព្រមឱ្យទ្រង់បំពាក់ព្រះទម្រង់ស្នេហ៍នៅលើម្រាមដៃខ្លួន ហើយជាការតបស្នង ព្រះនាងក៏បានឱ្យទម្រង់ព្រះនាងដូរទៅលើដៃអង្គម្ចាស់ Zamaan វិញ។ ប្រុសស្រីទាំងពីរបានឱបរឹតដោយក្ដីស្នេហា រហូតដល់គេងលង់លក់សាជាថ្មីទាំងញញឹមប្រិមប្រិយមានសង្ឃឹមក្នុងជីវិត។
ពេលនោះ Maimoon បានបង្ហាញខ្លួន ហើយស្រែកឡើងថា៖
«ពួកគេពិតជាគូហើយ!»
ធ្មប់ក៏និយាយដែរថា៖
«បើជាគូត្រូវឱ្យគេសាកល្បងនឹងការលំបាកខ្លះដែរ!»
អារក្ខក៏ងក់ក្បាល ហើយនិយាយថា៖
«ឱផែនដីដ៏សក្ដិសិទ្ធិ យើងសុំឱ្យពីរអង្គនេះមិនអាចបំភ្លេចរាត្រីនេះជារៀងរហូត តែយើងនឹងបំបែកពួកគេចេញ! ដរាបណា គេពិតជាមាននិស្ស័យដូចសម្ដី Miamoon គេនឹងរកឃើញគ្នា ដោយមធ្យោបាយរបស់គេ!»
ថាចប់ អារក្ខក៏បានលើកបីព្រះនាងវិលទៅកាន់ព្រះរាជនគរវិញ។
ពេលនោះ Maimoon បានបង្ហាញខ្លួន ហើយស្រែកឡើងថា៖
«ពួកគេពិតជាគូហើយ!»
ធ្មប់ក៏និយាយដែរថា៖
«បើជាគូត្រូវឱ្យគេសាកល្បងនឹងការលំបាកខ្លះដែរ!»
អារក្ខក៏ងក់ក្បាល ហើយនិយាយថា៖
«ឱផែនដីដ៏សក្ដិសិទ្ធិ យើងសុំឱ្យពីរអង្គនេះមិនអាចបំភ្លេចរាត្រីនេះជារៀងរហូត តែយើងនឹងបំបែកពួកគេចេញ! ដរាបណា គេពិតជាមាននិស្ស័យដូចសម្ដី Miamoon គេនឹងរកឃើញគ្នា ដោយមធ្យោបាយរបស់គេ!»
ថាចប់ អារក្ខក៏បានលើកបីព្រះនាងវិលទៅកាន់ព្រះរាជនគរវិញ។
ព្រហាមកាលណា ព្រះអង្គម្ចាស់បានតើនឡើង។
ទ្រង់ងាកមករកព្រះនាងភ្លាម ព្រោះចិត្តដក់ជាប់ចងចាំអំពីស្នេហាដ៏ជ្រាលជ្រៅកាលពីយប់មិញ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ នាងមិនឃើញនៅ។ ព្រះរាជបុត្រា Zamaan បានចាប់ផ្ដើមរុករកមើលនាងពេញផ្ទៃបន្ទប់។
នៅពេលដែលមិនបានឃើញ ព្រះអង្គកើតចំបែងចិត្ត ហើយគិតថា វាជាល្បិចកលនៃវរបិតា។
ទ្រង់បានលាងសម្អាតព្រះភក្ត្រ ហើយស្រែកហៅទាសករពីក្រៅបន្ទប់មកថា៖
«ឱទាសករដ៏ល្អ! តើអ្នកមានឃើញស្ត្រីទេពសម្រស់ម្នាក់បានចូលមកផ្ទំនៅទីនេះដែរទេ កាលពីយប់? ព្រោះថាយើងបានឃើញព្រះនាង និងបានទាំងប្រលោមថ្នម ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ព្រះនាងបានបាត់បង់ទៅដោយគ្មានស្រដីអីមួយពាក្យណា?»
ប៉ុន្តែទាសករស្បែកខ្មៅបានគ្រវីក្បាលក្នុងភាពងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង។ ដោយចិន្តារែងអន្ទះសា ព្រះអង្គម្ចាស់បែរជាព្រះតម្រិះថា ទ្រង់ត្រូវបានគេរួមគ្នានិយាយកុហកបោកបញ្ឆោតទៅវិញ។
ទ្រង់ងាកមករកព្រះនាងភ្លាម ព្រោះចិត្តដក់ជាប់ចងចាំអំពីស្នេហាដ៏ជ្រាលជ្រៅកាលពីយប់មិញ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ នាងមិនឃើញនៅ។ ព្រះរាជបុត្រា Zamaan បានចាប់ផ្ដើមរុករកមើលនាងពេញផ្ទៃបន្ទប់។
នៅពេលដែលមិនបានឃើញ ព្រះអង្គកើតចំបែងចិត្ត ហើយគិតថា វាជាល្បិចកលនៃវរបិតា។
ទ្រង់បានលាងសម្អាតព្រះភក្ត្រ ហើយស្រែកហៅទាសករពីក្រៅបន្ទប់មកថា៖
«ឱទាសករដ៏ល្អ! តើអ្នកមានឃើញស្ត្រីទេពសម្រស់ម្នាក់បានចូលមកផ្ទំនៅទីនេះដែរទេ កាលពីយប់? ព្រោះថាយើងបានឃើញព្រះនាង និងបានទាំងប្រលោមថ្នម ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ព្រះនាងបានបាត់បង់ទៅដោយគ្មានស្រដីអីមួយពាក្យណា?»
ប៉ុន្តែទាសករស្បែកខ្មៅបានគ្រវីក្បាលក្នុងភាពងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង។ ដោយចិន្តារែងអន្ទះសា ព្រះអង្គម្ចាស់បែរជាព្រះតម្រិះថា ទ្រង់ត្រូវបានគេរួមគ្នានិយាយកុហកបោកបញ្ឆោតទៅវិញ។
ព្រះអង្គបានចងព្រះកាយជាមួយខ្សែពួរមួយ ហើយបានលោតទៅក្នុងទឹក ធ្វើឱ្យទាសករស្រែកទ្រហោយំ។
ព្រះអង្គព្រមានថា៖
«យើងនឹងទម្លាក់ព្រះកាយឱ្យលង់ទឹកដល់សុគត បើឯងនិងអ្នកក្នុងវាំងមិនប្រាប់ ឬនាំនាងនាថមកឱ្យយើង!»
ខ្ញុំបម្រើនោះក៏រត់ត្របាញ់ទៅកាន់ខ្លោងទ្វាររាជវាំង ហើយចូលគាល់ព្រះរាជបិតា។
ស្ដេច Sultaan បានព្រះសណ្ដាប់ការណ៍សព្វយ៉ាងនេះពីមាត់ខ្ញុំបម្រើដែលយំសោកនោះ ព្រះអង្គជឿថា ពិតជាមានហេតុភេទចម្លែកណាមួយកើតមានក្នុងប្រាសាទចាស់នោះពុំលែង។
ព្រះអង្គព្រមានថា៖
«យើងនឹងទម្លាក់ព្រះកាយឱ្យលង់ទឹកដល់សុគត បើឯងនិងអ្នកក្នុងវាំងមិនប្រាប់ ឬនាំនាងនាថមកឱ្យយើង!»
ខ្ញុំបម្រើនោះក៏រត់ត្របាញ់ទៅកាន់ខ្លោងទ្វាររាជវាំង ហើយចូលគាល់ព្រះរាជបិតា។
ស្ដេច Sultaan បានព្រះសណ្ដាប់ការណ៍សព្វយ៉ាងនេះពីមាត់ខ្ញុំបម្រើដែលយំសោកនោះ ព្រះអង្គជឿថា ពិតជាមានហេតុភេទចម្លែកណាមួយកើតមានក្នុងប្រាសាទចាស់នោះពុំលែង។
ដូច្នេះ ព្រះចៅបានកោះសវនាការ ចាត់ឱ្យមន្ត្រីឧបរាជដើម្បីស្វែងយល់អំពីការពិតមួយនោះ។
ពេលមន្ត្រីឧបរាជមកដល់ គឺឃើញរាជបុត្រាអង្គុយក្បែរប្រាង្គប្រាសាទក្នុងសភាពស្ងប់ស្ងាត់ ដោយពុំបានអានសៀវភៅនៅលើគ្រែដូចរាល់ដងឡើយ។ ឧបរាជចូលបង្គំហើយ ព្រះរាជបុត្រនៅតែពុំបែរមកមើល រហូតដល់គាត់ទូលសួរព្រះរាជបុត្រាថា៖
«ព្រះអង្គម្ចាស់អើយ! ម្ដេចឡើយក៏ទ្រង់ដាច់ព្រះទ័យដាក់ទណ្ឌកម្មខ្ញុំឱ្យដាច់ក្បាលចោលកូននិងភរិយា!? តើខ្ញុំទៅរកស្រីទេពនោះឯណាថ្វាយទ្រង់បាន?»
រាជបុត្រនៅតែបន្តកើតពិរោធ ហើយតបថា៖
«គឺជាគំនិតដ៏អាក្រក់ក្នុងកលល្បិចរបស់លោក?»
ឧបរាជបង្គំទូលទាំងអស់សង្ឃឹមថា៖
«បើអ្វីៗដែលទាសករស្បែកខ្មៅរៀបរាប់ជាការពិត វានៅតែមិនសម គឺដូចជាទ្រង់កំពុងនិទានរឿង ហើយធ្វើបាបឧបរាជកញ្ចាស់ម្នាក់នេះតែប៉ុណ្ណោះ!»
ពេលមន្ត្រីឧបរាជមកដល់ គឺឃើញរាជបុត្រាអង្គុយក្បែរប្រាង្គប្រាសាទក្នុងសភាពស្ងប់ស្ងាត់ ដោយពុំបានអានសៀវភៅនៅលើគ្រែដូចរាល់ដងឡើយ។ ឧបរាជចូលបង្គំហើយ ព្រះរាជបុត្រនៅតែពុំបែរមកមើល រហូតដល់គាត់ទូលសួរព្រះរាជបុត្រាថា៖
«ព្រះអង្គម្ចាស់អើយ! ម្ដេចឡើយក៏ទ្រង់ដាច់ព្រះទ័យដាក់ទណ្ឌកម្មខ្ញុំឱ្យដាច់ក្បាលចោលកូននិងភរិយា!? តើខ្ញុំទៅរកស្រីទេពនោះឯណាថ្វាយទ្រង់បាន?»
រាជបុត្រនៅតែបន្តកើតពិរោធ ហើយតបថា៖
«គឺជាគំនិតដ៏អាក្រក់ក្នុងកលល្បិចរបស់លោក?»
ឧបរាជបង្គំទូលទាំងអស់សង្ឃឹមថា៖
«បើអ្វីៗដែលទាសករស្បែកខ្មៅរៀបរាប់ជាការពិត វានៅតែមិនសម គឺដូចជាទ្រង់កំពុងនិទានរឿង ហើយធ្វើបាបឧបរាជកញ្ចាស់ម្នាក់នេះតែប៉ុណ្ណោះ!»
រាជបុត្រាតបត៖
«ហៃឧបរាជ! មិនពិតឬពិត ពេលនេះយើងអត់ខ្វល់ ហើយក៏មិនរង់ចាំវែកញែក! យើងគ្រាន់តែសួរអ្នកថា ស្ត្រីតូចបវរម្នាក់ដែលជាព្រះនាងត្រូវបានរាជវាំងបញ្ជូនមកឱ្យយើងដល់ទីនេះកាលពីយប់មិញ ពេលនេះនៅឯណា?»
ឧបរាជកាន់តែភ្ញាក់ផ្អើល ហើយលួចគិតថា តើរាជបុត្រារស់ឯកាដល់មានរោគវិកលឬអ្វី? ប៉ុន្តែលោកមិនអាចបន្លំ គេចមិនឆ្លើយតបបាននោះឡើយ៖
«ព្រះអង្គម្ចាស់នៃខ្ញុំ! តើទ្រង់តម្រិះថា វាគឺជាការដែលអាចធ្វើបានដែរទេ ដែលស្ត្រីណាម្នាក់ហ៊ានដើរកាត់ព្រៃចូលមកកាន់ប្រាង្គដែលគេបោះបង់ចោលនេះ ហើយឡើងមករកទ្រង់? តើនាងជាខ្មោចឬទេព្ដាបានជាអាចចូលទាំងទ្វារចាក់សោ ហើយដើរកន្លងលើរាងកាយ។
ខ្ញុំបម្រើស្បែកខ្មៅដែលដេកច្រងាងពាំងទ្វារនោះ? ខ្ញុំប្រាកដណាស់ថា អ្វីដែលទ្រង់បានចងចាំនេះ ត្រឹមតែជាសុបិនមួយនោះហើយ!»
«ហៃឧបរាជ! មិនពិតឬពិត ពេលនេះយើងអត់ខ្វល់ ហើយក៏មិនរង់ចាំវែកញែក! យើងគ្រាន់តែសួរអ្នកថា ស្ត្រីតូចបវរម្នាក់ដែលជាព្រះនាងត្រូវបានរាជវាំងបញ្ជូនមកឱ្យយើងដល់ទីនេះកាលពីយប់មិញ ពេលនេះនៅឯណា?»
ឧបរាជកាន់តែភ្ញាក់ផ្អើល ហើយលួចគិតថា តើរាជបុត្រារស់ឯកាដល់មានរោគវិកលឬអ្វី? ប៉ុន្តែលោកមិនអាចបន្លំ គេចមិនឆ្លើយតបបាននោះឡើយ៖
«ព្រះអង្គម្ចាស់នៃខ្ញុំ! តើទ្រង់តម្រិះថា វាគឺជាការដែលអាចធ្វើបានដែរទេ ដែលស្ត្រីណាម្នាក់ហ៊ានដើរកាត់ព្រៃចូលមកកាន់ប្រាង្គដែលគេបោះបង់ចោលនេះ ហើយឡើងមករកទ្រង់? តើនាងជាខ្មោចឬទេព្ដាបានជាអាចចូលទាំងទ្វារចាក់សោ ហើយដើរកន្លងលើរាងកាយ។
ខ្ញុំបម្រើស្បែកខ្មៅដែលដេកច្រងាងពាំងទ្វារនោះ? ខ្ញុំប្រាកដណាស់ថា អ្វីដែលទ្រង់បានចងចាំនេះ ត្រឹមតែជាសុបិនមួយនោះហើយ!»
ព្រះអង្គម្ចាស់ក្រោកឈរវឹង ហើយនិយាយតបដោយកំហឹងវិញ៖
«ឱនាយឧបរាជដ៏ល្ងងខ្លៅនេះ កោតតែអ្នកជឿថា រាជបុរសម្នាក់ពេញដោយចំណេះដូចយើង មិនអាចសូម្បីតែស្គាល់ថា អ្វីទៅជាការពិត ហើយនិងអ្វីទៅជាសុបិន? ខ្ញុំមិនចង់ឮអ្វីទាំងនោះដែលមានតម្លៃត្រឹមតែជាល្បិចកលនោះទេ! ការងាររបស់លោក គឺគ្រាន់តែប្រាប់ខ្ញុំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះនាង ហើយអ្នកណាយកនាងទៅណាចោលយើង? តើគេមិនខ្លាចទោសទេឬអ្វី? ចូរអ្នកទៅទូលរាជបិតាមាតាយើងឱ្យឈប់ធ្វើល្បិចនេះទៅ! ទូលទ្រង់ថា ប្រសិនបើឃើញព្រះនាងពេលណា យើងនឹងព្រមអភិសេកព្រះនាង ព្រមទាំងកាន់កាប់រាជកិច្ចទាំងពួងយ៉ាងឆាប់រហ័ស!»
«ឱនាយឧបរាជដ៏ល្ងងខ្លៅនេះ កោតតែអ្នកជឿថា រាជបុរសម្នាក់ពេញដោយចំណេះដូចយើង មិនអាចសូម្បីតែស្គាល់ថា អ្វីទៅជាការពិត ហើយនិងអ្វីទៅជាសុបិន? ខ្ញុំមិនចង់ឮអ្វីទាំងនោះដែលមានតម្លៃត្រឹមតែជាល្បិចកលនោះទេ! ការងាររបស់លោក គឺគ្រាន់តែប្រាប់ខ្ញុំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះនាង ហើយអ្នកណាយកនាងទៅណាចោលយើង? តើគេមិនខ្លាចទោសទេឬអ្វី? ចូរអ្នកទៅទូលរាជបិតាមាតាយើងឱ្យឈប់ធ្វើល្បិចនេះទៅ! ទូលទ្រង់ថា ប្រសិនបើឃើញព្រះនាងពេលណា យើងនឹងព្រមអភិសេកព្រះនាង ព្រមទាំងកាន់កាប់រាជកិច្ចទាំងពួងយ៉ាងឆាប់រហ័ស!»
ឧបរាជសប្បាយឥតឧបមា ទោះមិនដឹងថា ស្រីទេពនោះនៅឯណា ក៏លោកគិតចុះឡើង ហើយទើបស្នើសុំ៖
«បើពិតជាពុំមែនសុបិន សូមរាជបុត្រាមេត្តាព្រមរំឭកពីអ្វីដែលបានកើតឡើងកាលពីយប់ម្សិលមិញផងក្រាបទូល!»
លុះស្ដាប់ចប់ លោកមន្ត្រីបានក្រោកទៅពិនិត្យលើទែនសយនា ហើយរត់មកទូលអង្គមហាក្សត្រថា៖
«ព្រះអង្គអើយ! ពិតជាមានស្រីណាម្នាក់បានចូលដល់ក្រឡានៃព្រះរាជបុត្រពិតមែន ពុំនោះហេតុអ្វីខ្ញុំ ព្រះអង្គបានឃើញមានសល់ក្លិនមនុស្សស្រីដ៏ពិសេសដូចជារាជិនីនៃនគរថ្កុំថ្កើងដោយប្រេងក្រអូបណាមួយពុំខាន!»
«បើពិតជាពុំមែនសុបិន សូមរាជបុត្រាមេត្តាព្រមរំឭកពីអ្វីដែលបានកើតឡើងកាលពីយប់ម្សិលមិញផងក្រាបទូល!»
លុះស្ដាប់ចប់ លោកមន្ត្រីបានក្រោកទៅពិនិត្យលើទែនសយនា ហើយរត់មកទូលអង្គមហាក្សត្រថា៖
«ព្រះអង្គអើយ! ពិតជាមានស្រីណាម្នាក់បានចូលដល់ក្រឡានៃព្រះរាជបុត្រពិតមែន ពុំនោះហេតុអ្វីខ្ញុំ ព្រះអង្គបានឃើញមានសល់ក្លិនមនុស្សស្រីដ៏ពិសេសដូចជារាជិនីនៃនគរថ្កុំថ្កើងដោយប្រេងក្រអូបណាមួយពុំខាន!»
រាជាសណ្ដាប់ហើយ បានសម្រេចចិត្តចេញបញ្ជាឱ្យមន្ត្រីដ៏ជំនិតរូបនេះស្វះស្វែងរកការពិតឱ្យឆាប់បំផុត។
«យើងនេះហើយក៏ចង់យាងផ្ទាល់ទៅពិនិត្យនៅបន្ទប់ប៉មនោះម្ដងទៀត!»
មហាក្សត្របានយាងទៅ រួមជាមួយនាយឧបរាជរបស់ទ្រង់ ក៏ឃើញថា ទីនេះសេសសល់ក្លិនមនុស្សស្រីប្រើខ្លឹមចន្ទន៍ចម្លែក ពុំដែលមាននៃនគរនេះ។ ព្រះអង្គបានសួរសំណួរជាច្រើនដល់កូនប្រុស ដូចជាភិនភាគ សម្បុរស្បែក និងថាតើបាននិយាយចរចាពីរឿងអ្វីខ្លះជាមួយនឹងនារីនោះ?។
ពេលដែលរាជបុត្រាទូលតបវិញ ទ្រង់ហាក់បានបង្ហាញមកជាមួយនូវអារម្មណ៍សប្បាយស្រស់ថ្លា និមិត្តតែបានរំឭកអំពីនាង។
«យើងនេះហើយក៏ចង់យាងផ្ទាល់ទៅពិនិត្យនៅបន្ទប់ប៉មនោះម្ដងទៀត!»
មហាក្សត្របានយាងទៅ រួមជាមួយនាយឧបរាជរបស់ទ្រង់ ក៏ឃើញថា ទីនេះសេសសល់ក្លិនមនុស្សស្រីប្រើខ្លឹមចន្ទន៍ចម្លែក ពុំដែលមាននៃនគរនេះ។ ព្រះអង្គបានសួរសំណួរជាច្រើនដល់កូនប្រុស ដូចជាភិនភាគ សម្បុរស្បែក និងថាតើបាននិយាយចរចាពីរឿងអ្វីខ្លះជាមួយនឹងនារីនោះ?។
ពេលដែលរាជបុត្រាទូលតបវិញ ទ្រង់ហាក់បានបង្ហាញមកជាមួយនូវអារម្មណ៍សប្បាយស្រស់ថ្លា និមិត្តតែបានរំឭកអំពីនាង។
ស្នាមញញឹមដែលបិតាសម្គាល់ឃើញ គឺទ្រង់ Zamaan មានអារម្មណ៍របស់ល្អឥតខ្ចោះ ពេលរឭកពីរាត្រីស្នេហានោះ។
«បុត្រាពិតជាមានស្នេហាពិតមែនហើយ!»
ទ្រង់ពិចារណាតែអង្គឯង ហើយក៏ងាកមកបន្តសួរលំអិតអំពីនារីនោះបន្ថែមទៀត ប៉ុន្តែលើកនេះរាជបុត្រាបានតវ៉ា៖
«ឱះឱបិតានៃខ្ញុំ! ខ្ញុំជាបុត្រពិតជាមិនចង់និយាយអំពីនាងទៀតទេ ខ្ញុំព្រះករុណាគ្រាន់តែចង់រៀបការជាមួយនាង!»
ព្រះមហាក្សត្របានតបវិញថា៖
«យើងសូមស្បថក្នុងនាមព្រះជាម្ចាស់! យើងពិតជាមិនមាននៅពីក្រោយល្បិចនាំនាងណាម្នាក់មកកាន់ទីនេះជាដាច់ខាត តើនឹងឱ្យអ្នកដទៃជឿថា បុត្រាដ៏ល្អនៃយើងមិនបានឆ្កួតវង្វេង ព្រោះតែសុបិនដូចម្ដេចនឹងបាន?!»
«បុត្រាពិតជាមានស្នេហាពិតមែនហើយ!»
ទ្រង់ពិចារណាតែអង្គឯង ហើយក៏ងាកមកបន្តសួរលំអិតអំពីនារីនោះបន្ថែមទៀត ប៉ុន្តែលើកនេះរាជបុត្រាបានតវ៉ា៖
«ឱះឱបិតានៃខ្ញុំ! ខ្ញុំជាបុត្រពិតជាមិនចង់និយាយអំពីនាងទៀតទេ ខ្ញុំព្រះករុណាគ្រាន់តែចង់រៀបការជាមួយនាង!»
ព្រះមហាក្សត្របានតបវិញថា៖
«យើងសូមស្បថក្នុងនាមព្រះជាម្ចាស់! យើងពិតជាមិនមាននៅពីក្រោយល្បិចនាំនាងណាម្នាក់មកកាន់ទីនេះជាដាច់ខាត តើនឹងឱ្យអ្នកដទៃជឿថា បុត្រាដ៏ល្អនៃយើងមិនបានឆ្កួតវង្វេង ព្រោះតែសុបិនដូចម្ដេចនឹងបាន?!»
ព្រះរាជបុត្រាបានលើកព្រះទម្រង់មកខ្ពស់ចំព្រះភក្ត្រវរបិតា៖
«ចិញ្ចៀនរបស់នាង ក៏បាននៅលើម្រាមដៃរបស់យើងទៅហើយ គឺយើងបានផ្លាស់ប្ដូរវាជាមួយនឹងសេចក្ដីស្នេហានេះ តើវាក្ដីសុបិនរបៀបណា ទើបអាចផ្លាស់ប្ដូរវត្ថុបញ្ចាំចិត្តបានទៅ?»
ព្រះមហាក្សត្រក៏ងក់ព្រះសិរ៖
«ត្រូវហើយ! មិនមែនជាសុបិនទេ ហើយតាមរយៈព្រះទម្រង់នេះ យើងប្រហែលអាចដឹងថា ព្រះនាងមកពីនគរមួយណា! យើងនឹងចាត់ពួកពលសេនាឱ្យស្វែងរកដំណឹងឱ្យបានកាន់តែលឿននឹងអាលអភិសេកសមបំណងទ្រង់!»
«ចិញ្ចៀនរបស់នាង ក៏បាននៅលើម្រាមដៃរបស់យើងទៅហើយ គឺយើងបានផ្លាស់ប្ដូរវាជាមួយនឹងសេចក្ដីស្នេហានេះ តើវាក្ដីសុបិនរបៀបណា ទើបអាចផ្លាស់ប្ដូរវត្ថុបញ្ចាំចិត្តបានទៅ?»
ព្រះមហាក្សត្រក៏ងក់ព្រះសិរ៖
«ត្រូវហើយ! មិនមែនជាសុបិនទេ ហើយតាមរយៈព្រះទម្រង់នេះ យើងប្រហែលអាចដឹងថា ព្រះនាងមកពីនគរមួយណា! យើងនឹងចាត់ពួកពលសេនាឱ្យស្វែងរកដំណឹងឱ្យបានកាន់តែលឿននឹងអាលអភិសេកសមបំណងទ្រង់!»
ទោះបីយ៉ាងណា ការណ៍នេះប្រព្រឹត្តទៅដូចជារាវម្ជុលក្នុងបាតសមុទ្រ ធ្វើឱ្យពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ រោគស្នេហាបានបណ្ដាលឱ្យព្រះអង្គម្ចាស់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ហើយព្រះមហាក្សត្រក៏មិនអាចចេញទៅណាចោលបាន ដោយបារម្ភតែនឹងជំងឺរបស់ទ្រង់។
រាជបុត្រាត្រូវបានបញ្ជូនត្រលប់មកកាន់ទៅប្រាសាទរបស់ទ្រង់វិញ ប៉ុន្តែក្រោយមក ទ្រង់ស្នើសុំទៅសម្រាកនៅប្រាសាទថ្មីដែលកៀកនឹងឆ្នេរសមុទ្រមួយ។
រាជបុត្រាត្រូវបានបញ្ជូនត្រលប់មកកាន់ទៅប្រាសាទរបស់ទ្រង់វិញ ប៉ុន្តែក្រោយមក ទ្រង់ស្នើសុំទៅសម្រាកនៅប្រាសាទថ្មីដែលកៀកនឹងឆ្នេរសមុទ្រមួយ។
នៅខាងនគរចិនវិញ ខណៈដែលព្រះនាងបានតើនឡើងនៅព្រឹកបន្ទាប់នោះ នាងដោយមិនបានឃើញព្រះអង្គម្ចាស់ក្បែរព្រះកាយ ព្រះនាងបានត្រាស់សួរទាសីភ្លាម។
ស្នំបម្រើហេតុតែមិនយល់ពីអ្វីដែលខ្លួនត្រូវបានសួរ ក៏ចាប់ផ្ដើមកើតសង្ស័យថា ម្ចាស់តូចនេះពិតជាមានជំងឺកាន់តែធ្ងន់ហើយ។
ព្រះនាងឃើញទាសីមិនស្ដី ហើយភ័យភិតស្លេកមុខ ក៏ឧទានសួរទៀត៖
«ស្រីបម្រើអើយ! ឯងខ្ជិលដេកស្ទក់ ថ្នាក់មិនដឹងឡើយថា ព្រះអង្គម្ចាស់បានយាងមកគង់នៅទីនេះកាលពីយប់មិញ យើងបានមានស្នេហាជាមួយទ្រង់!»។
ស្នំបម្រើហេតុតែមិនយល់ពីអ្វីដែលខ្លួនត្រូវបានសួរ ក៏ចាប់ផ្ដើមកើតសង្ស័យថា ម្ចាស់តូចនេះពិតជាមានជំងឺកាន់តែធ្ងន់ហើយ។
ព្រះនាងឃើញទាសីមិនស្ដី ហើយភ័យភិតស្លេកមុខ ក៏ឧទានសួរទៀត៖
«ស្រីបម្រើអើយ! ឯងខ្ជិលដេកស្ទក់ ថ្នាក់មិនដឹងឡើយថា ព្រះអង្គម្ចាស់បានយាងមកគង់នៅទីនេះកាលពីយប់មិញ យើងបានមានស្នេហាជាមួយទ្រង់!»។
ស្ត្រីបម្រើឱនក្បាលដល់ដី ហើយស្រដីថា៖
«ព្រះនាងម្ចាស់អើយ! តើធ្វើដូចម្ដេចអាចធ្វើឱ្យនរណាម្នាក់មកក្នុងប្រាសាទ៧ជាន់នេះ ដោយគ្មានខ្ញុំជាទាសីដឹងបាននោះ? ទ្វារសុទ្ធត្រូវបានចាក់សោ ហើយកូនសោគឺនៅជាមួយនឹងខ្ញុំ!!»
ព្រះនាងស្រែកពិរោធ៖
«ចូរស្រីទ្រមក់ឯងនេះចេញទៅរកទ្រង់មកជួបនឹងយើង ជាជាងឯងស្វែងរកចំណេះជាច្រើននឹងបំភ័ន្តម្ចាស់! ពុំនោះ យើងឱ្យផ្នែកទារុណកម្មវាយឯងនឹងដំបង!»
ស្ត្រីទាសីរត់ស្លេវទៅរកព្រះមហាក្សត្រិយានី ទូលពិតអំពីបញ្ហានេះ ទម្រាំព្រះមហាក្សត្រិយានីយាងដោយអង្គឯងមកមើលឃើញបុត្រី។
«ព្រះនាងម្ចាស់អើយ! តើធ្វើដូចម្ដេចអាចធ្វើឱ្យនរណាម្នាក់មកក្នុងប្រាសាទ៧ជាន់នេះ ដោយគ្មានខ្ញុំជាទាសីដឹងបាននោះ? ទ្វារសុទ្ធត្រូវបានចាក់សោ ហើយកូនសោគឺនៅជាមួយនឹងខ្ញុំ!!»
ព្រះនាងស្រែកពិរោធ៖
«ចូរស្រីទ្រមក់ឯងនេះចេញទៅរកទ្រង់មកជួបនឹងយើង ជាជាងឯងស្វែងរកចំណេះជាច្រើននឹងបំភ័ន្តម្ចាស់! ពុំនោះ យើងឱ្យផ្នែកទារុណកម្មវាយឯងនឹងដំបង!»
ស្ត្រីទាសីរត់ស្លេវទៅរកព្រះមហាក្សត្រិយានី ទូលពិតអំពីបញ្ហានេះ ទម្រាំព្រះមហាក្សត្រិយានីយាងដោយអង្គឯងមកមើលឃើញបុត្រី។
នៅពេលដែលត្រូវមាតាសួរនាំដោយពាក្យផ្អែម ព្រះនាងបានទូលប្រាប់វិញថា៖
«ឱម្ដាយអើយ! បើទូលបង្គំនឹងរៀបការ ក៏ទាល់តែរៀបនឹងព្រះអង្គម្ចាស់នោះ បើមិនដូច្នេះទេក៏សុខចិត្តអកតញ្ញូ ធ្វើអត្តឃាតខ្លួនឯងទើបអាចជម្នះសេចក្ដីអាឡោះអាល័យចំពោះស្នេហ៍នាពេលរាត្រីនោះបាន! ព្រះម៉ែទតចុះ ទ្រង់មុខជាទាយាទនៃគ្រួសារដ៏ចម្រើនណាមួយ បើយោងលើព្រះទម្រង់ជាគ្រឿងបញ្ចាំចិត្ត បំពាក់ដោយព្រះហស្តទ្រង់លើម្រាមខ្ញុំម្ចាស់នេះជាសក្ខី!»
ឃើញចិញ្ចៀនកាលណា មាតាបានទុកព្រះទ័យជឿជាក់ពិតណាស់ថា ព្រះនាងពិតជាបានជួបរាជបុត្រជាគូព្រេងនោះប្រាកដមែនហើយ។
«ឱម្ដាយអើយ! បើទូលបង្គំនឹងរៀបការ ក៏ទាល់តែរៀបនឹងព្រះអង្គម្ចាស់នោះ បើមិនដូច្នេះទេក៏សុខចិត្តអកតញ្ញូ ធ្វើអត្តឃាតខ្លួនឯងទើបអាចជម្នះសេចក្ដីអាឡោះអាល័យចំពោះស្នេហ៍នាពេលរាត្រីនោះបាន! ព្រះម៉ែទតចុះ ទ្រង់មុខជាទាយាទនៃគ្រួសារដ៏ចម្រើនណាមួយ បើយោងលើព្រះទម្រង់ជាគ្រឿងបញ្ចាំចិត្ត បំពាក់ដោយព្រះហស្តទ្រង់លើម្រាមខ្ញុំម្ចាស់នេះជាសក្ខី!»
ឃើញចិញ្ចៀនកាលណា មាតាបានទុកព្រះទ័យជឿជាក់ពិតណាស់ថា ព្រះនាងពិតជាបានជួបរាជបុត្រជាគូព្រេងនោះប្រាកដមែនហើយ។
ព្រះជាយាបន្ទូលទាំងពិបាកព្រះទ័យថា៖
«បុព្វបុរសអើយ! តើព្រះនាងបានជួបជាគូព្រេង ឬគូកម្មទៅ?!»
ព្រះជាយាបានត្រលប់ទៅទូលព្រះមហាក្សត្រទាំងចប់សព្វគ្រប់ បានដល់ព្រះចៅចិនចេញប្រកាសនៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាជំនុំថា អ្នកណាក៏ដោយ ឱ្យតែពិតជាបុរសកាលពីយប់នោះចូលមក ព្រះនាងសម្គាល់បាន គង់បានជាសុណិសាពិតប្រាកដមែន ទោះជាអម្បូរខ្សត់ខ្សោយបែបណាក្ដី ប៉ុន្តែប្រសិនបើមិនមែន ហើយបន្លំចង់ទទួលលាភនេះ បើព្រះនាងចំណាំពុំបាននឹងទទួលទោសកាត់ក្បាល។
«បុព្វបុរសអើយ! តើព្រះនាងបានជួបជាគូព្រេង ឬគូកម្មទៅ?!»
ព្រះជាយាបានត្រលប់ទៅទូលព្រះមហាក្សត្រទាំងចប់សព្វគ្រប់ បានដល់ព្រះចៅចិនចេញប្រកាសនៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាជំនុំថា អ្នកណាក៏ដោយ ឱ្យតែពិតជាបុរសកាលពីយប់នោះចូលមក ព្រះនាងសម្គាល់បាន គង់បានជាសុណិសាពិតប្រាកដមែន ទោះជាអម្បូរខ្សត់ខ្សោយបែបណាក្ដី ប៉ុន្តែប្រសិនបើមិនមែន ហើយបន្លំចង់ទទួលលាភនេះ បើព្រះនាងចំណាំពុំបាននឹងទទួលទោសកាត់ក្បាល។
ភាគទី២
ព្រឹកព្រហាមកាលណា បុរសអ្នកមានម្នាក់មកពីគ្រួសារមន្ត្រីធំនៃសាលាជំនុំបានប្រកាសថា ខ្លួនមានសិល្បវិជ្ជាពូកែ ហើយបានធានាដល់ព្រះមហាក្សត្រនឹងព្យាបាលរាជបុត្រីជា លែងរវើរវាយច្នេះតទៅទៀត។
ព្រះមហាក្សត្រងក់ព្រះសិរ ហើយបានបង្ហាញផ្លូវឱ្យបុរសអភិជនចូលទៅកាន់ទីដែលរាជបុត្រីស្នាក់នៅសោយសោកា អាល័យស្នេហា បាយមិននឹកទឹកមិនស្រេក។ រាជវង្សានុវង្សនៅតាមដានពីមាត់ទ្វារទៅ។
ក្នុងនាមជារាជបុត្រី ទ្រង់បានយល់វត្តមានបុរសចម្លែកចូលមកក្នុងបន្ទំ ព្រះនាងបានស្រែកគំហកសួរ៖
«ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សចម្លែកអាចឡើងមកកន្លែងនេះបាន?!»
ព្រះមហាក្សត្របានឧទានពីក្រោមមកថា៖
«បិតាចង់ឱ្យកូនរម្ងាប់ចិត្តពីរឿងទុក្ខព្រួយ ហើយបុរសអភិជនដ៏មានចំណេះនេះមានចិត្តស្មោះត្រង់ស្ម័គ្រប្តូរជីវិតចង់រៀបការជាមួយបុត្រី ពុំខ្លាចសេចក្ដីស្លាប់!»
ព្រឹកព្រហាមកាលណា បុរសអ្នកមានម្នាក់មកពីគ្រួសារមន្ត្រីធំនៃសាលាជំនុំបានប្រកាសថា ខ្លួនមានសិល្បវិជ្ជាពូកែ ហើយបានធានាដល់ព្រះមហាក្សត្រនឹងព្យាបាលរាជបុត្រីជា លែងរវើរវាយច្នេះតទៅទៀត។
ព្រះមហាក្សត្រងក់ព្រះសិរ ហើយបានបង្ហាញផ្លូវឱ្យបុរសអភិជនចូលទៅកាន់ទីដែលរាជបុត្រីស្នាក់នៅសោយសោកា អាល័យស្នេហា បាយមិននឹកទឹកមិនស្រេក។ រាជវង្សានុវង្សនៅតាមដានពីមាត់ទ្វារទៅ។
ក្នុងនាមជារាជបុត្រី ទ្រង់បានយល់វត្តមានបុរសចម្លែកចូលមកក្នុងបន្ទំ ព្រះនាងបានស្រែកគំហកសួរ៖
«ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សចម្លែកអាចឡើងមកកន្លែងនេះបាន?!»
ព្រះមហាក្សត្របានឧទានពីក្រោមមកថា៖
«បិតាចង់ឱ្យកូនរម្ងាប់ចិត្តពីរឿងទុក្ខព្រួយ ហើយបុរសអភិជនដ៏មានចំណេះនេះមានចិត្តស្មោះត្រង់ស្ម័គ្រប្តូរជីវិតចង់រៀបការជាមួយបុត្រី ពុំខ្លាចសេចក្ដីស្លាប់!»
ព្រះនាងស្រែកពិរោធថា៖
«ឱបិតាអើយ! ប៉ុន្តែខ្ញុំម្ចាស់នឹងមិនរៀបការជាមួយបុរសណាផ្សេងទៀត ក្រៅពីម្ចាស់ចិញ្ចៀននោះទេ!»
បុរសអភិជនអស់តម្រិះបានព្រះទ័យព្រះនាង ក៏បកក្រោយចុះទៅក្រាបបង្គំក្សត្រថា៖
«ព្រះមហាក្សត្រអើយ! គ្មានចំណុចណានឹងអាចព្យាបាលព្រះបុត្រីនោះទេ ព្រោះនាងជាឥតខ្ចោះទាំងអស់ហើយ មិនមានអ្វីផុររមាស់ផ្នែកសុខភាពកាយវាចាក៏ទេ! សុខភាពនោះល្អទេ!!»
ដោយព្រះចៅចិនមានតម្រិះថា បុគ្គលនេះតាមពិតពុំមានសមត្ថភាពក្នុងការព្យាបាលរាជបុត្រី បែរជាមានអំនួត ក៏បានកើតពិរោធបញ្ជាឱ្យដាក់ទោសកាត់ក្បាលស្លាប់អសារបង់។
«ឱបិតាអើយ! ប៉ុន្តែខ្ញុំម្ចាស់នឹងមិនរៀបការជាមួយបុរសណាផ្សេងទៀត ក្រៅពីម្ចាស់ចិញ្ចៀននោះទេ!»
បុរសអភិជនអស់តម្រិះបានព្រះទ័យព្រះនាង ក៏បកក្រោយចុះទៅក្រាបបង្គំក្សត្រថា៖
«ព្រះមហាក្សត្រអើយ! គ្មានចំណុចណានឹងអាចព្យាបាលព្រះបុត្រីនោះទេ ព្រោះនាងជាឥតខ្ចោះទាំងអស់ហើយ មិនមានអ្វីផុររមាស់ផ្នែកសុខភាពកាយវាចាក៏ទេ! សុខភាពនោះល្អទេ!!»
ដោយព្រះចៅចិនមានតម្រិះថា បុគ្គលនេះតាមពិតពុំមានសមត្ថភាពក្នុងការព្យាបាលរាជបុត្រី បែរជាមានអំនួត ក៏បានកើតពិរោធបញ្ជាឱ្យដាក់ទោសកាត់ក្បាលស្លាប់អសារបង់។
នគរនេះនៅតែបន្តប្រកាសរកគ្រូពេទ្យហោរា ឬគ្រូមន្តអាគមមានថ្វីដៃដែលអាចព្យាបាលរាជបុត្រីរីងរៃស្គមអស់អង្គ សល់តែស្បែកដណ្ដប់ឆ្អឹង។ ប៉ុន្តែការសម្លាប់ជាលទ្ធផល ប្រសិនបរាជ័យ។
ហោរានិងអ្នកលេងសៀកមួយចំនួនបានសាកបញ្ចេញថ្វីដៃព្យាបាលរាជបុត្រីហើយត្រូវមរណា។
ចុងក្រោយ មានធ្មប់ម្នាក់មកពីស្រុកម៉ុងហ្គូ។
អ្នកវាំងបាននាំគាត់ទៅកាន់បន្ទំនៃរាជបុត្រី។ ធ្មប់នោះយកថាសស្ពាន់មួយចេញមកពេញដោយថ្នាំចម្លែកៗ និងអុជភ្លើងទៀនធំមួយក្បែរនោះផង។ ធ្មប់បានពន្យល់រាជវង្សានុវង្សថា ព្រះនាងត្រូវមន្តអាគមខ្មៅងងឹតគ្រប់គ្រងលើគំនិត និងវាសនាផងទាំងមូល ខ្លួននឹងប្រារឰពិធីដើម្បីចាប់ខ្លួនវិញ្ញាណអាក្រក់ចេញពីព្រលឹងព្រះបុត្រី ហើយបោះវាទៅក្នុងសមុទ្រ។
ហោរានិងអ្នកលេងសៀកមួយចំនួនបានសាកបញ្ចេញថ្វីដៃព្យាបាលរាជបុត្រីហើយត្រូវមរណា។
ចុងក្រោយ មានធ្មប់ម្នាក់មកពីស្រុកម៉ុងហ្គូ។
អ្នកវាំងបាននាំគាត់ទៅកាន់បន្ទំនៃរាជបុត្រី។ ធ្មប់នោះយកថាសស្ពាន់មួយចេញមកពេញដោយថ្នាំចម្លែកៗ និងអុជភ្លើងទៀនធំមួយក្បែរនោះផង។ ធ្មប់បានពន្យល់រាជវង្សានុវង្សថា ព្រះនាងត្រូវមន្តអាគមខ្មៅងងឹតគ្រប់គ្រងលើគំនិត និងវាសនាផងទាំងមូល ខ្លួននឹងប្រារឰពិធីដើម្បីចាប់ខ្លួនវិញ្ញាណអាក្រក់ចេញពីព្រលឹងព្រះបុត្រី ហើយបោះវាទៅក្នុងសមុទ្រ។
ព្រះនាងព្រះសណ្ដាប់ហើយ ស្រែកជេរក្ដែងៗថា៖
«ឱអ្នកបោកប្រាស់ មិនមានកេរ្តិ៍ខ្មាសសោះឡើយ! យើងនេះឬដែលនៅក្នុងស្មារតីអាក្រក់ស្មើនឹងគំនិតមនុស្សបោកឯង? បើអ្នកពិតជាគ្រូអូមអាមដ៏មានស្នាដៃ ចូរនិយាយមកយើង បុរសដែលយើងមានស្នេហាជាមួយនោះ គេនៅឯណា? ព្រះនាមយ៉ាងណា? បើមិនដូច្នេះទេ អ្នកអាចចូលទៅនៅក្នុងគុកធំវិញជាក់មិនខាន!»
ធ្មប់មិនបានតបត ចាប់ផ្ដើមសូត្រធម៌ញាប់ស្មេ បែកញើសគឃារ ហើយផ្លុំភ្លើងផ្អើលពាសពេញ។ អស់ចិត្តអស់ចង់ ទំនងជាមិនអាចបានលទ្ធផលក៏រកលេសចុះមកទូលព្រះមហាក្សត្រថា៖
«បពិត្ររាជាដ៏ចម្រើន! សម្ដីទាំងប៉ុន្មាននៃព្រះនាង គឺវិញ្ញាណអាក្រក់ជាអ្នកនិយាយ! លោកនេះគ្មានរាជបុរសម្នាក់នោះពីណាមកឡើយ! ប៉ុន្តែព្រះនាងដ៏ល្អឥតខ្ចោះពិតៗបានសោយទិវង្គតទៅហើយ!»
«ឱអ្នកបោកប្រាស់ មិនមានកេរ្តិ៍ខ្មាសសោះឡើយ! យើងនេះឬដែលនៅក្នុងស្មារតីអាក្រក់ស្មើនឹងគំនិតមនុស្សបោកឯង? បើអ្នកពិតជាគ្រូអូមអាមដ៏មានស្នាដៃ ចូរនិយាយមកយើង បុរសដែលយើងមានស្នេហាជាមួយនោះ គេនៅឯណា? ព្រះនាមយ៉ាងណា? បើមិនដូច្នេះទេ អ្នកអាចចូលទៅនៅក្នុងគុកធំវិញជាក់មិនខាន!»
ធ្មប់មិនបានតបត ចាប់ផ្ដើមសូត្រធម៌ញាប់ស្មេ បែកញើសគឃារ ហើយផ្លុំភ្លើងផ្អើលពាសពេញ។ អស់ចិត្តអស់ចង់ ទំនងជាមិនអាចបានលទ្ធផលក៏រកលេសចុះមកទូលព្រះមហាក្សត្រថា៖
«បពិត្ររាជាដ៏ចម្រើន! សម្ដីទាំងប៉ុន្មាននៃព្រះនាង គឺវិញ្ញាណអាក្រក់ជាអ្នកនិយាយ! លោកនេះគ្មានរាជបុរសម្នាក់នោះពីណាមកឡើយ! ប៉ុន្តែព្រះនាងដ៏ល្អឥតខ្ចោះពិតៗបានសោយទិវង្គតទៅហើយ!»
ព្រះមហាក្សត្រមិនជឿពាក្យដោះសានេះ ក៏ចេញបញ្ជាឱ្យកាត់ក្បាលទៀត។
រឿងនេះបានលេចឮទៅដល់បងប្រុសធម៌នៃព្រះនាងចិន គឺ Maarrvaan ជាកូនប្រុសនៃមេដោះរបស់ព្រះនាងផ្ទាល់។
អ្នកទាំងពីរជាមិត្តភ័ក្ដិដ៏ល្អតាំងពីកុមារ។ ក្រោយមក ដោយ Maarzvaan ជាបុគ្គលចាប់អារម្មណ៍តែការសិក្សានានាក្នុងពិភពលោកនេះ គេបានចេញដំណើរដើរហើរគ្រប់ទិសទីគ្មានដំណឹងអ្វីឡើយ។
គេទើបតែវិលត្រលប់មកប្រទេសវិញ ហើយតក់ស្លុតនឹងហេតុការណ៍ដែលឃើញមានក្បាលមនុស្សជាច្រើនត្រូវបានគេដាក់តាំងនៅលើច្រកទ្វារទីក្រុង។
រឿងនេះបានលេចឮទៅដល់បងប្រុសធម៌នៃព្រះនាងចិន គឺ Maarrvaan ជាកូនប្រុសនៃមេដោះរបស់ព្រះនាងផ្ទាល់។
អ្នកទាំងពីរជាមិត្តភ័ក្ដិដ៏ល្អតាំងពីកុមារ។ ក្រោយមក ដោយ Maarzvaan ជាបុគ្គលចាប់អារម្មណ៍តែការសិក្សានានាក្នុងពិភពលោកនេះ គេបានចេញដំណើរដើរហើរគ្រប់ទិសទីគ្មានដំណឹងអ្វីឡើយ។
គេទើបតែវិលត្រលប់មកប្រទេសវិញ ហើយតក់ស្លុតនឹងហេតុការណ៍ដែលឃើញមានក្បាលមនុស្សជាច្រើនត្រូវបានគេដាក់តាំងនៅលើច្រកទ្វារទីក្រុង។
ដោយបានសាកសួរប្រជាជន គេបានយល់បណ្ដើរៗពីហេតុពិតដ៏អប្រិយនេះ។
ខណៈពេលត្រលប់មកដល់ផ្ទះភ្លាមកាលណា Maarzvaan បានសុំម្ដាយរបស់គេរៀបចំឱ្យគេបានជជែកនឹងព្រះនាងតទល់ ដោយគ្មានវត្តមានព្រះមហាក្សត្រ។ ម្ដាយគិតចុះឡើងក៏សម្រេចចិត្តថាយល់ព្រម។
ខណៈពេលត្រលប់មកដល់ផ្ទះភ្លាមកាលណា Maarzvaan បានសុំម្ដាយរបស់គេរៀបចំឱ្យគេបានជជែកនឹងព្រះនាងតទល់ ដោយគ្មានវត្តមានព្រះមហាក្សត្រ។ ម្ដាយគិតចុះឡើងក៏សម្រេចចិត្តថាយល់ព្រម។
ម្ដាយ Maarzvaan ដែលជាមេដោះបានស្វះស្វែងរកទាសីរបស់រាជបុត្រី ដោយប្រគល់ឱ្យនាងនោះ មួយតម្លឹងមាស ព្រមទាំងពន្យល់ថា៖
«នាងដឹងហើយថា កូនខ្ញុំក៏បៅដោះរួមជាមួយព្រះនាង! ពួកគេគឺជាមិត្តភ័ក្ដិចាប់តាំងពីកុមារភាព!លទ្ធភាពកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំបានរៀបការជាមួយព្រះនាង គឺអាចនឹងថាច្រើន! ពេលនោះ នាងក៏នឹងបានលាភទៀតមិនខាន!!»
ទាសីឮហើយអរណាស់ ក៏បាននិយាយថា៖
«ខ្ញុំអាចធ្វើការនេះដើម្បីព្យាបាលម្ចាស់ខ្ញុំ! ចូរនាំកូនប្រុសរបស់មីងមកចុះនៅកណ្ដាលអធ្រាត្រ ហើយខ្ញុំនឹងបើកច្រកទ្វារឱ្យគេ!!»
ដោយល្បិចនេះ Maarzvaan បានក្លាយជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលអាចចូលទៅក្នុងប្រាសាទ៧ជាន់ ដោយមិនចាំបាច់សុំការអនុញ្ញាត និងគ្មានអ្នកណាដឹង។
«នាងដឹងហើយថា កូនខ្ញុំក៏បៅដោះរួមជាមួយព្រះនាង! ពួកគេគឺជាមិត្តភ័ក្ដិចាប់តាំងពីកុមារភាព!លទ្ធភាពកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំបានរៀបការជាមួយព្រះនាង គឺអាចនឹងថាច្រើន! ពេលនោះ នាងក៏នឹងបានលាភទៀតមិនខាន!!»
ទាសីឮហើយអរណាស់ ក៏បាននិយាយថា៖
«ខ្ញុំអាចធ្វើការនេះដើម្បីព្យាបាលម្ចាស់ខ្ញុំ! ចូរនាំកូនប្រុសរបស់មីងមកចុះនៅកណ្ដាលអធ្រាត្រ ហើយខ្ញុំនឹងបើកច្រកទ្វារឱ្យគេ!!»
ដោយល្បិចនេះ Maarzvaan បានក្លាយជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលអាចចូលទៅក្នុងប្រាសាទ៧ជាន់ ដោយមិនចាំបាច់សុំការអនុញ្ញាត និងគ្មានអ្នកណាដឹង។
ពេលកណ្ដាលអធ្រាត្រចូលមក មេដោះចាស់នោះបានយកកូនប្រុសបន្លំធ្វើជាក្មេងស្រី ហើយចូលទៅ។
ទាសីលោភលន់នោះបានបើកទ្វារមែន។
ម្ដាយនិងកូនបានចូលទៅក្នុងប្រាសាទមាស ហើយហើយគោះទ្វារ។ ពេលព្រះនាងបើកទ្វារ មេដោះបានទូលភ្លាមៗថា៖
«ឱព្រះនាងអើយ! នេះគឺបងប្រុស Maarzvaan ដែលបានវិលត្រលប់មកពីធ្វើដំណើរដ៏វែង! ឥឡូវនេះ គេគ្រាន់តែចង់ថើបដៃរបស់ទ្រង់ ដែលខ្ញុំម្ចាស់សង្ឃឹមថា ទ្រង់ផ្ដល់កិត្តិយស!!»
ព្រះនាងសើចសប្បាយ បន្ទាប់ពីមិនដែលសើចច្រើនពេលហើយ៖
«តើបងប្រុសរបស់ខ្ញុំ Maarzvaan មកមើលខ្ញុំឬ? ចូរយកស្បៃចេញពីមុខអ្នកភ្លាម! អូ! យើងបានឃើញគ្នា ក្រោយពីបែកគ្នាយ៉ាងវែងហើយ!»
ទាសីលោភលន់នោះបានបើកទ្វារមែន។
ម្ដាយនិងកូនបានចូលទៅក្នុងប្រាសាទមាស ហើយហើយគោះទ្វារ។ ពេលព្រះនាងបើកទ្វារ មេដោះបានទូលភ្លាមៗថា៖
«ឱព្រះនាងអើយ! នេះគឺបងប្រុស Maarzvaan ដែលបានវិលត្រលប់មកពីធ្វើដំណើរដ៏វែង! ឥឡូវនេះ គេគ្រាន់តែចង់ថើបដៃរបស់ទ្រង់ ដែលខ្ញុំម្ចាស់សង្ឃឹមថា ទ្រង់ផ្ដល់កិត្តិយស!!»
ព្រះនាងសើចសប្បាយ បន្ទាប់ពីមិនដែលសើចច្រើនពេលហើយ៖
«តើបងប្រុសរបស់ខ្ញុំ Maarzvaan មកមើលខ្ញុំឬ? ចូរយកស្បៃចេញពីមុខអ្នកភ្លាម! អូ! យើងបានឃើញគ្នា ក្រោយពីបែកគ្នាយ៉ាងវែងហើយ!»
Maarzvaan ចូលមកក្នុងក្រឡា។ ទាំងពីរកាយសប្បាយចិត្តដែលឃើញគ្នាទៅវិញទៅមក។ Maarzvaan បាននិយាយថា៖
«ទូលបង្គំពិតជារីករាយនឹងជួយ កុំឱ្យព្រះនាងរងឯកាខ្លោចផ្សាយ៉ាងនេះ!»
គេបានស្រាយបង្វេចយកសៀវភៅមួយចំនួនចេញមកជូននាង។
«ពេលប្អូនមិនសប្បាយចិត្ត ចូរអានសៀវភៅ ហើយត្រូវតែការពារសម្រស់និងជីវិត! ត្រូវបរិភោគ ហើយត្រូវតែមានសេចក្ដីសង្ឃឹម!»
រាជបុត្រីមើលឃើញហើយក៏ស្រែកឡើងថា៖
«បងប្រុសខ្ញុំអើយ! អ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែគិតថា ខ្ញុំនេះឆ្កួត! ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានឆ្កួតទេ ហើយតើអ្នកព្រមស្ដាប់ខ្ញុំដែរឬអ្វី?»
«ទូលបង្គំពិតជារីករាយនឹងជួយ កុំឱ្យព្រះនាងរងឯកាខ្លោចផ្សាយ៉ាងនេះ!»
គេបានស្រាយបង្វេចយកសៀវភៅមួយចំនួនចេញមកជូននាង។
«ពេលប្អូនមិនសប្បាយចិត្ត ចូរអានសៀវភៅ ហើយត្រូវតែការពារសម្រស់និងជីវិត! ត្រូវបរិភោគ ហើយត្រូវតែមានសេចក្ដីសង្ឃឹម!»
រាជបុត្រីមើលឃើញហើយក៏ស្រែកឡើងថា៖
«បងប្រុសខ្ញុំអើយ! អ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែគិតថា ខ្ញុំនេះឆ្កួត! ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានឆ្កួតទេ ហើយតើអ្នកព្រមស្ដាប់ខ្ញុំដែរឬអ្វី?»
បន្ទាប់មក ព្រះនាងបានប្រាប់ Maarzvaan នូវរឿងទាំងមូល រួមបញ្ចូលទាំងការផ្លាស់ប្ដូរចិញ្ចៀនលើម្រាមផង។ Maarzvaan បានងក់ក្បាល ហើយសន្និដ្ឋានថា៖
«ប្រសិនបើអ្វីដែលប្អូននិយាយ គឺជាការពិតត្រឹមត្រូវ បងប្រុសយើងជឿថា នាងត្រូវតែអត់ធ្មត់រង់ចាំបងមកវិញ! បងនឹងនាំបុរសនោះមកឱ្យអ្នក!»
នាងរីករាយជាខ្លាំង ហើយស្បថថានឹងខំសោយអាហាររក្សាកាយ រង់ចាំបងប្រុសវិលមកវិញ។
Maarzvaan បានដាក់គម្រោងចេញសម្រាប់ការធ្វើដំណើរថ្មី។ នៅតាមផ្លូវ គេតែងស្វែងរុករកដំណឹង ក្រែងលោមានបុរសក្មេងណាមួយ កើតជំងឺឆ្កួតវង្វេងដេកនឹកដល់ស្រីស្អាតបំផុតម្នាក់។
«ប្រសិនបើអ្វីដែលប្អូននិយាយ គឺជាការពិតត្រឹមត្រូវ បងប្រុសយើងជឿថា នាងត្រូវតែអត់ធ្មត់រង់ចាំបងមកវិញ! បងនឹងនាំបុរសនោះមកឱ្យអ្នក!»
នាងរីករាយជាខ្លាំង ហើយស្បថថានឹងខំសោយអាហាររក្សាកាយ រង់ចាំបងប្រុសវិលមកវិញ។
Maarzvaan បានដាក់គម្រោងចេញសម្រាប់ការធ្វើដំណើរថ្មី។ នៅតាមផ្លូវ គេតែងស្វែងរុករកដំណឹង ក្រែងលោមានបុរសក្មេងណាមួយ កើតជំងឺឆ្កួតវង្វេងដេកនឹកដល់ស្រីស្អាតបំផុតម្នាក់។
Maarzvaan ចេញពីក្រុងមួយទៅកោះ ពីកោះទៅក្រុង ប៉ុន្តែមិនមានតម្រុយអ្វី។
បន្ទាប់ពីរយៈពេលបួនខែមក គេបានមកដល់ទីក្រុងឆ្នេរមួយកន្លែងដែលគ្មានអ្នកណាស្គាល់បាឌូរ៉ា ព្រះនាងម្ចាស់នៃប្រទេសចិនទាល់តែសោះ ប៉ុន្តែបែរជាគ្រប់កន្លែងទាំងអស់មានគេនិយាយអំពីព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan ដែលដេកឈឺរោគស្នេហាដូចប្អូនស្រីរបស់ខ្លួនដែរ។
គេសប្បាយរីករាយខ្លាំងណាស់ដែលបានដឹងអំពីរឿងនេះ ហើយការងារនាល្ងាចនោះ គឺគេបានព្យាយាមស្វែងរកកន្លែងដែលអាចមើលឃើញព្រះអង្គម្ចាស់កម្សត់ស្នេហ៍នេះ។
គាត់អាចចូលទៅដោយផ្លូវសមុទ្រតាមនាវាជំនួញមួយ តែមុនពេលមកដល់កំពង់ផែ នាវាបានបុកជាមួយថ្ម ហើយលិចនៅនឹងមុខប្រាសាទព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan។
Maarzvaan ជាអ្នកហែលទឹកដ៏ល្អ ដូច្នេះគេបានចូលមកដល់លើច្រាំងដោយសុវត្ថិភាពផ្លាស់ប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ និងត្រូវបានគេណែនាំឱ្យជួបលោកឧបរាជ។
បន្ទាប់ពីរយៈពេលបួនខែមក គេបានមកដល់ទីក្រុងឆ្នេរមួយកន្លែងដែលគ្មានអ្នកណាស្គាល់បាឌូរ៉ា ព្រះនាងម្ចាស់នៃប្រទេសចិនទាល់តែសោះ ប៉ុន្តែបែរជាគ្រប់កន្លែងទាំងអស់មានគេនិយាយអំពីព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan ដែលដេកឈឺរោគស្នេហាដូចប្អូនស្រីរបស់ខ្លួនដែរ។
គេសប្បាយរីករាយខ្លាំងណាស់ដែលបានដឹងអំពីរឿងនេះ ហើយការងារនាល្ងាចនោះ គឺគេបានព្យាយាមស្វែងរកកន្លែងដែលអាចមើលឃើញព្រះអង្គម្ចាស់កម្សត់ស្នេហ៍នេះ។
គាត់អាចចូលទៅដោយផ្លូវសមុទ្រតាមនាវាជំនួញមួយ តែមុនពេលមកដល់កំពង់ផែ នាវាបានបុកជាមួយថ្ម ហើយលិចនៅនឹងមុខប្រាសាទព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan។
Maarzvaan ជាអ្នកហែលទឹកដ៏ល្អ ដូច្នេះគេបានចូលមកដល់លើច្រាំងដោយសុវត្ថិភាពផ្លាស់ប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ និងត្រូវបានគេណែនាំឱ្យជួបលោកឧបរាជ។
សម្ដីសំដៅ និងចំណេះដឹងរបស់គេ ធ្វើឱ្យលោកឧបរាជមានការពេញចិត្តជាខ្លាំង។ គាត់បានទូលព្រះរាជានាព្រឹកបន្ទាប់ថា៖
«ព្រះអង្គអើយ ឬមួយក៏ទេវតាបានរុញបុរសម្នាក់នេះធ្វើដំណើរទើបមកដល់ដោយលិចនាវា? តើវាមានទៅខាតបង់អ្វី បើមានអ្នកដែលបានរៀនសូត្រល្អដូច្នេះមកសាកព្យាបាលជំងឺផ្លូវចិត្តដល់រាជបុត្រា?»
លុះបានព្រះរាជាបានយល់ព្រមអនុញ្ញាត ឧបរាជរូតរះត្រលប់មកផ្ទះ ហើយប្រាប់ការណ៍សព្វគ្រប់ទៅភ្ញៀវថ្មី។
«ព្រះអង្គអើយ ឬមួយក៏ទេវតាបានរុញបុរសម្នាក់នេះធ្វើដំណើរទើបមកដល់ដោយលិចនាវា? តើវាមានទៅខាតបង់អ្វី បើមានអ្នកដែលបានរៀនសូត្រល្អដូច្នេះមកសាកព្យាបាលជំងឺផ្លូវចិត្តដល់រាជបុត្រា?»
លុះបានព្រះរាជាបានយល់ព្រមអនុញ្ញាត ឧបរាជរូតរះត្រលប់មកផ្ទះ ហើយប្រាប់ការណ៍សព្វគ្រប់ទៅភ្ញៀវថ្មី។
Maarzvaan គិតក្នុងចិត្តថា នេះចំជាមកត្រូវកន្លែងមិនខាន។
តែគេពន្យល់ទៅឧបរាជថា៖
«ប្រសិនបើខ្ញុំដឹងថា ជំងឺបណ្ដាលពីអ្វីឱ្យពិត នេះគឺប្រហែលជាខ្ញុំអាចជួយបានខ្លះ!!»
ឧបរាជក៏និយាយរឿងរ៉ាវពីដើមដល់ចប់ គ្មានលាក់លៀមអ្វីនោះឡើយ។
Maarzvaan ស្ដាប់ចប់រីករាយខ្លាំងណាស់ ហើយសរសើរថា កុំតែសំណាងល្អដោយសារការលិចនាវា កុំអីក៏មិនងាយនឹងបានរកឃើញមនុស្សម្នាក់ដែលប្អូនស្រីខ្លួនកំពុងដេកទន្ទឹងរង់ចាំនោះដែរ។
ទោះយ៉ាងណា គេមិនដឹងថានេះជាបុរសក្នុងរាត្រីដំបូងរបស់ព្រះនាងចិន១០០ភាគរយ ឬយ៉ាងណាទេ គឺគ្រាន់តែជាការសង្ស័យ។
តែគេពន្យល់ទៅឧបរាជថា៖
«ប្រសិនបើខ្ញុំដឹងថា ជំងឺបណ្ដាលពីអ្វីឱ្យពិត នេះគឺប្រហែលជាខ្ញុំអាចជួយបានខ្លះ!!»
ឧបរាជក៏និយាយរឿងរ៉ាវពីដើមដល់ចប់ គ្មានលាក់លៀមអ្វីនោះឡើយ។
Maarzvaan ស្ដាប់ចប់រីករាយខ្លាំងណាស់ ហើយសរសើរថា កុំតែសំណាងល្អដោយសារការលិចនាវា កុំអីក៏មិនងាយនឹងបានរកឃើញមនុស្សម្នាក់ដែលប្អូនស្រីខ្លួនកំពុងដេកទន្ទឹងរង់ចាំនោះដែរ។
ទោះយ៉ាងណា គេមិនដឹងថានេះជាបុរសក្នុងរាត្រីដំបូងរបស់ព្រះនាងចិន១០០ភាគរយ ឬយ៉ាងណាទេ គឺគ្រាន់តែជាការសង្ស័យ។
នៅក្នុងចិត្តរបស់គេគឺថា នេះអាចជាភាគីសងខាងដែលកំពុងតែស្វែងរកគ្នាដោយគ្មានដំណឹងអ្វី ព្រោះនៅឆ្ងាយពេក។
ភ្លាមនោះ គេបានបង្ហាញនូវឆន្ទៈរបស់គេក្នុងការចង់សាកល្បងព្យាបាលព្រះរាជបុត្រ។ ឧបរាជបានយល់ព្រម ហើយបញ្ជូនគេចូលវាំងភ្លាម។
ពេលទៅដល់ប្រាសាទនៃរាជបុត្រដែលរីងរៃព្រោះវិបត្តិស្នេហ៍ ស្ដេចក៏នៅជាមួយដែរ។
ខណៈពេលទៅដល់ គេបានឃើញព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaanផ្ទំនៅលើគ្រែបិទភ្នែកជិតស្លុង។
គេក៏ស្ដីឡើងឯងៗថា៖
«តើនាងជាអ្នកណា? ហើយពេលណាទើបរាត្រីនោះមានម្ដងទៀត?»
ភ្លាមនោះ គេបានបង្ហាញនូវឆន្ទៈរបស់គេក្នុងការចង់សាកល្បងព្យាបាលព្រះរាជបុត្រ។ ឧបរាជបានយល់ព្រម ហើយបញ្ជូនគេចូលវាំងភ្លាម។
ពេលទៅដល់ប្រាសាទនៃរាជបុត្រដែលរីងរៃព្រោះវិបត្តិស្នេហ៍ ស្ដេចក៏នៅជាមួយដែរ។
ខណៈពេលទៅដល់ គេបានឃើញព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaanផ្ទំនៅលើគ្រែបិទភ្នែកជិតស្លុង។
គេក៏ស្ដីឡើងឯងៗថា៖
«តើនាងជាអ្នកណា? ហើយពេលណាទើបរាត្រីនោះមានម្ដងទៀត?»
ខណៈពេលដែលព្រះអង្គម្ចាស់បានឮដូច្នេះ ក៏បើកភ្នែកមកវិញឃ្វាំងដោយសម្លឹងមុខ Maarzvaan។
គេនេះដឹងថា គេមករកត្រូវកន្លែងពិតណាស់។ គេក៏បានសូត្រកំណាព្យមួយពីសម្រស់របស់ព្រះនាង នគរចិនដែលឧបរាជ និងស្ដេចស្ដាប់មិនយល់ លើកលែងតែរាជបុត្រាដែលទ្រង់កាន់តែស្ដាប់ កាន់តែក្រោកមក។
ស្ដេចនិងមន្ត្រីធំភ្ញាក់ផ្អើលពន់ពេកនឹងឥទ្ធិពលនៃបុរសក្មេង ហើយតាមសម្លឹងរាជបុត្រាដែលក្រោកអង្គុយយកចិត្តទុកដាក់គ្រប់ពាក្យរបស់បុរសម្នាក់នេះ។
Maarzvaan បានបន្តតែងកំណាព្យពីការប្តូរចិញ្ចៀនគ្នា និងថានាងបានរង់ចាំស្គមខ្លួន នៅតែមិនអាចជួបទេវបុត្រ។
គេនេះដឹងថា គេមករកត្រូវកន្លែងពិតណាស់។ គេក៏បានសូត្រកំណាព្យមួយពីសម្រស់របស់ព្រះនាង នគរចិនដែលឧបរាជ និងស្ដេចស្ដាប់មិនយល់ លើកលែងតែរាជបុត្រាដែលទ្រង់កាន់តែស្ដាប់ កាន់តែក្រោកមក។
ស្ដេចនិងមន្ត្រីធំភ្ញាក់ផ្អើលពន់ពេកនឹងឥទ្ធិពលនៃបុរសក្មេង ហើយតាមសម្លឹងរាជបុត្រាដែលក្រោកអង្គុយយកចិត្តទុកដាក់គ្រប់ពាក្យរបស់បុរសម្នាក់នេះ។
Maarzvaan បានបន្តតែងកំណាព្យពីការប្តូរចិញ្ចៀនគ្នា និងថានាងបានរង់ចាំស្គមខ្លួន នៅតែមិនអាចជួបទេវបុត្រ។
«តើអ្នកមកពីណា?»
រាជបុត្រពោលសួរដូច្នេះ បន្ទាប់ពីមិនដែលស្ដីថាយ៉ាងណាជាច្រើនខែមកហើយ។
Maarzvaan តបវិញថា៖
«នៅឆ្ងាយណាស់ក្រាបទូល! គឺទីដែលព្រះនាងក្នុងកំណាព្យនេះកំពុងសោយសោកា!»
រាជបុត្រាស្ទុះឈរ ហើយស្រែកឡើងថា៖
«ព្រះជាម្ចាស់! ចូរអ្នកសំពៅប្រាប់យើងឱ្យច្បាស់ តើនាងចាំអ្នកណា? ឈ្មោះអ្វីដែរ?!»
Maarzvaan ថាវិញ៖
«ស្ត្រីក្មេងដ៏ស្មោះស្នេហ៍ ហើយកម្សត់ម្នាក់នោះ គឺព្រះរាជបុត្រីព្រះនាមបាឌូរ៉ានៃប្រទេសចិន! ដោយសារតែអ្នកទាំងពីរបានជួបប្រទះរឿងដូចគ្នានៅរាត្រីតែមួយ! ទ្រង់ប្រហែលជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលអាចព្យាបាលព្រះនាងឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព! ព្រះរាជបុត្រាត្រូវតែធ្វើដំណើរទៅកាន់ប្រទេសចិន! ប៉ុន្តែមុនពេលដែលអាចចាប់ផ្ដើមការធ្វើដំណើរដ៏អស្ចារ្យនេះ ព្រះអង្គគួរតែមានព្រះរាជសុខភាពមាំទាំវិញសិន!»
រាជបុត្រពោលសួរដូច្នេះ បន្ទាប់ពីមិនដែលស្ដីថាយ៉ាងណាជាច្រើនខែមកហើយ។
Maarzvaan តបវិញថា៖
«នៅឆ្ងាយណាស់ក្រាបទូល! គឺទីដែលព្រះនាងក្នុងកំណាព្យនេះកំពុងសោយសោកា!»
រាជបុត្រាស្ទុះឈរ ហើយស្រែកឡើងថា៖
«ព្រះជាម្ចាស់! ចូរអ្នកសំពៅប្រាប់យើងឱ្យច្បាស់ តើនាងចាំអ្នកណា? ឈ្មោះអ្វីដែរ?!»
Maarzvaan ថាវិញ៖
«ស្ត្រីក្មេងដ៏ស្មោះស្នេហ៍ ហើយកម្សត់ម្នាក់នោះ គឺព្រះរាជបុត្រីព្រះនាមបាឌូរ៉ានៃប្រទេសចិន! ដោយសារតែអ្នកទាំងពីរបានជួបប្រទះរឿងដូចគ្នានៅរាត្រីតែមួយ! ទ្រង់ប្រហែលជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលអាចព្យាបាលព្រះនាងឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព! ព្រះរាជបុត្រាត្រូវតែធ្វើដំណើរទៅកាន់ប្រទេសចិន! ប៉ុន្តែមុនពេលដែលអាចចាប់ផ្ដើមការធ្វើដំណើរដ៏អស្ចារ្យនេះ ព្រះអង្គគួរតែមានព្រះរាជសុខភាពមាំទាំវិញសិន!»
ព្រះអង្គម្ចាស់រីករាយហួសនឹងថ្លែងក៏បញ្ជាឱ្យទាសករស្លៀកពាក់ថ្មីឱ្យទ្រង់នៅក្នុងឈុតដ៏ស្រស់ស្អាត និងបានបញ្ជាឱ្យបង្កើតភ្លាមៗនូវឱកាសជប់លៀងការសប្បាយក្នុងព្រះរាជ្យដំណាក់។ ស្ដេចជាវរបិតាឃើញដូច្នេះ ក៏អស់ផុតទុក្ខព្រួយ ដោយបានចេញប្រកាសដោះលែងអ្នកទោសទាំងអស់ និងធ្វើទានដល់ជនក្រីក្រតាមផ្លូវទូទាំងនគរ។
៧ថ្ងៃក្រោយមក ព្រះអង្គម្ចាស់បានចាប់ផ្ដើមធ្វើដំណើរដ៏វែងតាម Maarzvaan ទៅកាន់ប្រទេសចិន។
យប់មួយមុនពេលចេញដំណើរព្រឹកថ្មី រាជបុត្រា Zamaan បានចូលបង្គំមាតាបិតា ហើយទូលថា៖
«កូនបានធ្វើកំហុសជាច្រើនឥតគណនា! ពេលនេះទៀត ចោលឪពុកម្ដាយជរាចេញទៅរកទីឆ្ងាយ! តែកូនសន្យាវិលមកវិញ ហើយជំនួសការកិច្ចគ្រប់គ្រងជាតិឱ្យខានតែបាន! សូមបិតាមាតាឱ្យពរជ័យកូននិងស្រីដ៏ចម្រើនបានជួបមុខគ្នាឆាប់!»
យប់មួយមុនពេលចេញដំណើរព្រឹកថ្មី រាជបុត្រា Zamaan បានចូលបង្គំមាតាបិតា ហើយទូលថា៖
«កូនបានធ្វើកំហុសជាច្រើនឥតគណនា! ពេលនេះទៀត ចោលឪពុកម្ដាយជរាចេញទៅរកទីឆ្ងាយ! តែកូនសន្យាវិលមកវិញ ហើយជំនួសការកិច្ចគ្រប់គ្រងជាតិឱ្យខានតែបាន! សូមបិតាមាតាឱ្យពរជ័យកូននិងស្រីដ៏ចម្រើនបានជួបមុខគ្នាឆាប់!»
ព្រះមហាក្សត្របានអនុញ្ញាត បន្ទាប់មក បានបញ្ជាឱ្យរៀបចំតាមខ្លួននូវប្រាក់កាសច្រើនសម្រាប់ការធ្វើដំណើរ និងជាការត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីចូលទៅស្ដីដណ្ដឹងព្រះនាងបាឌូរ៉ា។
Maarzvaan បានចាប់ផ្ដើមការធ្វើដំណើរនោះដោយមានសេះម្នាក់មួយ។ ពេលយប់មកដល់ ពួកគេបានឈប់ស្នាក់នៅផ្ទះសំណាក់មួយ ទទួលអាហារពេលល្ងាចនៅទីនោះ និងបានសម្រាករហូតដល់ពាក់កណ្ដាលយប់មនុស្សម្នាលង់ក្នុងដំណេកអស់ ក៏ Maarzvaan ខ្សឹបអង្រួនដាស់ព្រះរាជបុត្រឱ្យឡើងសេះបំបោលយ៉ាងលឿន រហូតចូលដល់ព្រៃមួយចំពេលថ្ងៃរះព្រឹមៗ។
Maarzvaan បានចាប់ផ្ដើមការធ្វើដំណើរនោះដោយមានសេះម្នាក់មួយ។ ពេលយប់មកដល់ ពួកគេបានឈប់ស្នាក់នៅផ្ទះសំណាក់មួយ ទទួលអាហារពេលល្ងាចនៅទីនោះ និងបានសម្រាករហូតដល់ពាក់កណ្ដាលយប់មនុស្សម្នាលង់ក្នុងដំណេកអស់ ក៏ Maarzvaan ខ្សឹបអង្រួនដាស់ព្រះរាជបុត្រឱ្យឡើងសេះបំបោលយ៉ាងលឿន រហូតចូលដល់ព្រៃមួយចំពេលថ្ងៃរះព្រឹមៗ។
មិនយូរប៉ុន្មាន Maarzvaan បាននាំព្រះរាជាបុត្រដល់ប្រទេសចិនមែន។
ព្រះភក្ត្រនិងកាយសម្បទាទ្រង់បានជាទីពេញព្រះទ័យនៃរាជា និងម្ចាស់ក្សត្រីឥតគណនា។
រាជនគរពេញដោយពិធីជប់លៀងអាហារ ចែកទាន និងរាំច្រៀងសប្បាយចិត្តដែលបានរកឃើញរាជបុត្រា។
ស្ដេចនៃប្រទេសចិនដែលឃើញរាជបុត្រីបានជាសះស្បើយភ្លាមៗដូចទេព្ដាជប់ ក៏រក្សាសម្ដីព្រមរៀបអភិសេកព្រះនាងទៅព្រះអង្គម្ចាស់ជាការចាប់ផ្ដើមរស់នៅដោយសុភមង្គល មិនត្រឹមតែមានក្ដីស្រមៃក្នុងមួយរាត្រីនោះឡើយ។
មិនយូរមិនឆាប់ ភាពរីករាយក្នុងជីវភាពក្រោយអាពាហ៍ពិពាហ៍បានបញ្ចប់ ដោយសារព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan ស្រាប់តែមានសុបិនយ៉ាងចម្លែកថា រាជបិតានៅឯនគរបានចូលទិវង្គត ដោយមុនពេលដាច់ដង្ហើម ទ្រង់បានស្រែកឡើងថា៖
«កូនអើយ! កូនប្រុសដែលខ្ញុំស្រលាញ់ជាខ្លាំងតាំងពីបាតជើងក្រហម ចុងបញ្ចប់ គេបានតាមស្រី ហើយបោះបង់មាតាបិតា!!»
ព្រះភក្ត្រនិងកាយសម្បទាទ្រង់បានជាទីពេញព្រះទ័យនៃរាជា និងម្ចាស់ក្សត្រីឥតគណនា។
រាជនគរពេញដោយពិធីជប់លៀងអាហារ ចែកទាន និងរាំច្រៀងសប្បាយចិត្តដែលបានរកឃើញរាជបុត្រា។
ស្ដេចនៃប្រទេសចិនដែលឃើញរាជបុត្រីបានជាសះស្បើយភ្លាមៗដូចទេព្ដាជប់ ក៏រក្សាសម្ដីព្រមរៀបអភិសេកព្រះនាងទៅព្រះអង្គម្ចាស់ជាការចាប់ផ្ដើមរស់នៅដោយសុភមង្គល មិនត្រឹមតែមានក្ដីស្រមៃក្នុងមួយរាត្រីនោះឡើយ។
មិនយូរមិនឆាប់ ភាពរីករាយក្នុងជីវភាពក្រោយអាពាហ៍ពិពាហ៍បានបញ្ចប់ ដោយសារព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan ស្រាប់តែមានសុបិនយ៉ាងចម្លែកថា រាជបិតានៅឯនគរបានចូលទិវង្គត ដោយមុនពេលដាច់ដង្ហើម ទ្រង់បានស្រែកឡើងថា៖
«កូនអើយ! កូនប្រុសដែលខ្ញុំស្រលាញ់ជាខ្លាំងតាំងពីបាតជើងក្រហម ចុងបញ្ចប់ គេបានតាមស្រី ហើយបោះបង់មាតាបិតា!!»
ព្រះអង្គម្ចាស់តើនឡើងដោយស្រែករន្ធត់ នាំឱ្យរាជមហេសីដឹងព្រះកាយបន្ទាប់នោះដែរ។
ព្រះអង្គម្ចាស់បានប្រាប់ពីសុបិនដល់គូជីវិត ដូច្នេះព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ ព្រះនាងបានទៅទូលសុំបិតាចាកចេញទីកាន់រាជនគរស្វាមី។
ការណ៍នេះនាំឱ្យព្រះរាជានិងមហេសីសោយសោកជាខ្លាំង ប៉ុន្តែស្ថានភាពនេះ ទ្រង់បានឈ្វេងយល់ថា មិនអាចរារាំងក៏ធ្មេចព្រះនេត្រអនុញ្ញាតឱ្យនាងចេញទៅជាមួយប្ដី ប៉ុន្តែបានសុំដាក់លក្ខខណ្ឌឱ្យព្រះនាងវិលត្រលប់មកវិញនៅក្នុងរវាងពេលយ៉ាងយូរមួយឆ្នាំ។
ស្ដេចនៃប្រទេសចិនអង្គនេះ ហេតុតែស្រលាញ់ពេញចិត្តបុត្រទាំងទ្វេឥតពន់ប្រមាណ បានចាត់ចែងរៀបចំអាហារ ជំនិះ មាសប្រាក់សម្រាប់ការធ្វើដំណើររបស់បុត្រដោយផ្ទាល់ព្រះហស្ត។
ព្រះអង្គម្ចាស់បានប្រាប់ពីសុបិនដល់គូជីវិត ដូច្នេះព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ ព្រះនាងបានទៅទូលសុំបិតាចាកចេញទីកាន់រាជនគរស្វាមី។
ការណ៍នេះនាំឱ្យព្រះរាជានិងមហេសីសោយសោកជាខ្លាំង ប៉ុន្តែស្ថានភាពនេះ ទ្រង់បានឈ្វេងយល់ថា មិនអាចរារាំងក៏ធ្មេចព្រះនេត្រអនុញ្ញាតឱ្យនាងចេញទៅជាមួយប្ដី ប៉ុន្តែបានសុំដាក់លក្ខខណ្ឌឱ្យព្រះនាងវិលត្រលប់មកវិញនៅក្នុងរវាងពេលយ៉ាងយូរមួយឆ្នាំ។
ស្ដេចនៃប្រទេសចិនអង្គនេះ ហេតុតែស្រលាញ់ពេញចិត្តបុត្រទាំងទ្វេឥតពន់ប្រមាណ បានចាត់ចែងរៀបចំអាហារ ជំនិះ មាសប្រាក់សម្រាប់ការធ្វើដំណើររបស់បុត្រដោយផ្ទាល់ព្រះហស្ត។
ព្រះអង្គម្ចាស់ និងព្រះនាងចិនបានធ្វើដំណើររយៈពេលជាងមួយខែ ទម្រាំនឹងមកដល់វាលស្មៅធំល្វឹងដែលជាកន្លែងមានអាកាសធាតុក្ដៅហែងមួយ។
ព្រះអង្គម្ចាស់បានសម្រេចការបោះជំរំនៅទីនោះ។
ពួកអ្នកបម្រើបានបោះតង់នេះថ្វាយព្រះនាងទទួលបាននូវភាពងាយស្រួលក្នុងការសម្រាក បន្ទាប់ពីរយៈពេលជាង៣០ថ្ងៃលើរទេះសេះ។
ស្វាមីមកពីស្រង់ទឹក ទ្រង់ក៏បានចូលមកតាមក្រោយប្រទះឃើញខ្សែក្រវាត់ដែលព្រះនាងដោះទុកលើដំណេកនេះ។
ព្រះអង្គម្ចាស់បានសម្រេចការបោះជំរំនៅទីនោះ។
ពួកអ្នកបម្រើបានបោះតង់នេះថ្វាយព្រះនាងទទួលបាននូវភាពងាយស្រួលក្នុងការសម្រាក បន្ទាប់ពីរយៈពេលជាង៣០ថ្ងៃលើរទេះសេះ។
ស្វាមីមកពីស្រង់ទឹក ទ្រង់ក៏បានចូលមកតាមក្រោយប្រទះឃើញខ្សែក្រវាត់ដែលព្រះនាងដោះទុកលើដំណេកនេះ។
ខ្សែក្រវាត់នេះរចនាយ៉ាងប្រណីត ដោយមានដាំត្បូងពេជ្រមានលំអ រួមជាមួយត្បូងដទៃដ៏មានតម្លៃ។ រាជបុត្រស្ទាបអង្អែលលើក្បាច់ចម្លាក់ទាំងនោះទាំងនឹកស្ងើចសរសើរ ស្រាប់តែបានចុចប៉ះចំគន្លឹះមួយរបើកជាប្រអប់តូចទំហំប៉ុនពីរធ្នាប់ដៃ ជាកន្លែងលាក់ទុកនូវត្បូង Carnelian ដោយមានឆ្លាក់តួអក្សរដែលទ្រង់មិនអាចអានបានផង។
ព្រះអង្គមានព្រះតម្រិះថា Carnelian ដែលលាក់បង្កប់ក្នុងក្រវាត់នេះគួរតែមានតម្លៃខ្លាំងណាស់ បើមិនដូច្នេះទេ ព្រះនាងនឹងមិនបានធ្វើវាបង្កប់ទុកនៅក្នុងខ្សែក្រវាត់ធ្វើអ្វី?
ទ្រង់តាមថាមិនចង់ប៉ះពាល់ទេទ្រព្យដែលពុំមែនជាកម្មសិទ្ធិ ហើយរាជវង្សនៅនគរកំណើតក៏មិនដែលខ្វះអ្វី បណ្ដាឃ្លាំងត្បូងមានតម្លៃលើលោកគ្រប់មុខ ម្ដេចក៏ពេលនេះ ទ្រង់បែរជាមានចិត្តចង់លូកប៉ះពាល់ពិនិត្យមើលខានមិនបានទៅវិញ?
ព្រះអង្គមានព្រះតម្រិះថា Carnelian ដែលលាក់បង្កប់ក្នុងក្រវាត់នេះគួរតែមានតម្លៃខ្លាំងណាស់ បើមិនដូច្នេះទេ ព្រះនាងនឹងមិនបានធ្វើវាបង្កប់ទុកនៅក្នុងខ្សែក្រវាត់ធ្វើអ្វី?
ទ្រង់តាមថាមិនចង់ប៉ះពាល់ទេទ្រព្យដែលពុំមែនជាកម្មសិទ្ធិ ហើយរាជវង្សនៅនគរកំណើតក៏មិនដែលខ្វះអ្វី បណ្ដាឃ្លាំងត្បូងមានតម្លៃលើលោកគ្រប់មុខ ម្ដេចក៏ពេលនេះ ទ្រង់បែរជាមានចិត្តចង់លូកប៉ះពាល់ពិនិត្យមើលខានមិនបានទៅវិញ?
បណ្ដាសាអកុសលអ្វីមិនដឹងដែលបានចារទុកមកក្នុងត្បូងនោះ គ្រាដែលស្វាមីប៉ះដល់កាលណាក៏ផែនដីទាំងមូលបានប្រែប្រួល មេឃអាប់អួងងឹតភ្លាម ដីញ័ររង្គើមើលគ្នាសឹងពុំបាន។
សន្ធឹកខ្យល់កើតឡើងបាន ដោយសារសត្វបក្សីធំចម្លែកអស្ចារ្យមួយបានប្រាកដខ្លួនឡើងមក ហើយភ្លាមៗនោះ វាបានឆាបយកព្រះនាងចេញពីក្រឡាបន្ទំ ហើយហោះត្របាញ់ទៅលើមេឃ។ ព្រះស្វាមីអស់ពីស្រលាំងកាំង ព្រះអង្គខំរត់តាមពីក្រោម ហើយតោងបានចុងស្លាបដ៏ធំរបស់វាយ៉ាងតក់ស្លុត ប៉ុន្តែជាមនុស្សដើរដីទៅប្រដូចឯណានឹងបក្សីហោះហើរ ចុងក្រោយ ព្រះអង្គរបូតដៃធ្លាក់មកក្នុងទឹកស្ទឹង ឯព្រះនាងត្រូវបានវាលែងចោលឱ្យទើរនៅលើចុងឈើខ្ពស់គ្រលួចមួយ។
សន្ធឹកខ្យល់កើតឡើងបាន ដោយសារសត្វបក្សីធំចម្លែកអស្ចារ្យមួយបានប្រាកដខ្លួនឡើងមក ហើយភ្លាមៗនោះ វាបានឆាបយកព្រះនាងចេញពីក្រឡាបន្ទំ ហើយហោះត្របាញ់ទៅលើមេឃ។ ព្រះស្វាមីអស់ពីស្រលាំងកាំង ព្រះអង្គខំរត់តាមពីក្រោម ហើយតោងបានចុងស្លាបដ៏ធំរបស់វាយ៉ាងតក់ស្លុត ប៉ុន្តែជាមនុស្សដើរដីទៅប្រដូចឯណានឹងបក្សីហោះហើរ ចុងក្រោយ ព្រះអង្គរបូតដៃធ្លាក់មកក្នុងទឹកស្ទឹង ឯព្រះនាងត្រូវបានវាលែងចោលឱ្យទើរនៅលើចុងឈើខ្ពស់គ្រលួចមួយ។
ព្រះស្វាមីខំហែលមកច្រាំងទាំងត្រដាប ហើយរេមើលជុំវិញមិនបានឃើញមានពលរេសេនាអ្វីមកតាមសោះ ក៏មិនដឹងថា សត្វនេះនាំទ្រង់មកដល់ទីណា បានជាគ្មានគេតាមមកសោះ?
ទ្រង់អស់សង្ឃឹម ព្រោះថានឹងរកមធ្យោបាយយ៉ាងណាឡើងជួយភរិយាក៏គង់មិនរួច ដូច្នេះព្រះរាជបុត្រាបានសម្រេចចិត្តវិលវល់ រវាងថានៅយាមប្រពន្ធក្រោមដើមឈើខ្ពស់ស្រឡៅ ឬត្រូវស្វែងរកផ្លូវចាកចេញត្រលប់ទៅកាន់ទីពន្លាវិញរកជំនួយ?
ទីបំផុតទៅ ទ្រង់នៅតែមិនអាចសម្រេចចិត្តចាកចោលនាងបានជាដាច់ខាត ដូច្នេះបានអង្គុយរង់ចាំក្រោមដើមឈើនោះ ក្រែងមានគេតាមមកឃើញ ប៉ុន្តែស្ងាត់សូន្យរហូតដល់យប់យន់គ្របដណ្តប់មកពេញផែនដី។
ទ្រង់អស់សង្ឃឹម ព្រោះថានឹងរកមធ្យោបាយយ៉ាងណាឡើងជួយភរិយាក៏គង់មិនរួច ដូច្នេះព្រះរាជបុត្រាបានសម្រេចចិត្តវិលវល់ រវាងថានៅយាមប្រពន្ធក្រោមដើមឈើខ្ពស់ស្រឡៅ ឬត្រូវស្វែងរកផ្លូវចាកចេញត្រលប់ទៅកាន់ទីពន្លាវិញរកជំនួយ?
ទីបំផុតទៅ ទ្រង់នៅតែមិនអាចសម្រេចចិត្តចាកចោលនាងបានជាដាច់ខាត ដូច្នេះបានអង្គុយរង់ចាំក្រោមដើមឈើនោះ ក្រែងមានគេតាមមកឃើញ ប៉ុន្តែស្ងាត់សូន្យរហូតដល់យប់យន់គ្របដណ្តប់មកពេញផែនដី។
ចំណែកព្រះបុត្រីចិននៅតែសន្លប់ស្ដូក ទោះប្ដីកម្សត់ហៅដាស់យ៉ាងណាក៏ព្រះនាងមិនបានមានចម្លើយថាយ៉ាងណាឡើយ។ ព្រះរាជបុត្រានឿយហត់ក៏លង់ក្នុងដំណេកនាវេលាអធ្រាត្រ។
គ្រាប់ត្បូងនោះធ្លាក់ចុះមកខ្ពាក នាំឱ្យព្រះអង្គដឹងព្រះកាយឡើងពេលព្រឹកព្រលឹម។ ទ្រង់អរណាស់រើសគ្រាប់ត្បូងមកពិនិត្យ ហើយអើតមើលភរិយានាងនៅសន្លប់ឈឹងសូន្យដូចក្ស័យព្រះសង្ខារ។
ទ្រង់ស្រែកហៅដដែល នៅតែព្រះនាងមិនកម្រើក ហើយទតជុំវិញព្រះកាយក៏មិនឃើញមានអ្នកណាមកតាមឃើញដែរ។
ថ្ងៃត្រង់ឈានដល់ ដោយហេវហត់ ទ្រង់បានស្វែងរកអាហារផ្លែឈើព្រៃ និងក្រេបទឹកស្ទឹងជាចម្អែត។
ព្រះស្វាមីកម្សត់បានធ្វើបែបនេះរយៈពេល១០ថ្ងៃ រក្សាភក្ដីមិនចាកចោលភរិយា ព្រោះជឿថា ប្រសិនព្រះនាងសុគត ហើយក៏គង់តែត្រូវរលួយធ្លាក់មកបានកប់សពដោយព្រះហស្តអង្គដែរ។
គ្រាប់ត្បូងនោះធ្លាក់ចុះមកខ្ពាក នាំឱ្យព្រះអង្គដឹងព្រះកាយឡើងពេលព្រឹកព្រលឹម។ ទ្រង់អរណាស់រើសគ្រាប់ត្បូងមកពិនិត្យ ហើយអើតមើលភរិយានាងនៅសន្លប់ឈឹងសូន្យដូចក្ស័យព្រះសង្ខារ។
ទ្រង់ស្រែកហៅដដែល នៅតែព្រះនាងមិនកម្រើក ហើយទតជុំវិញព្រះកាយក៏មិនឃើញមានអ្នកណាមកតាមឃើញដែរ។
ថ្ងៃត្រង់ឈានដល់ ដោយហេវហត់ ទ្រង់បានស្វែងរកអាហារផ្លែឈើព្រៃ និងក្រេបទឹកស្ទឹងជាចម្អែត។
ព្រះស្វាមីកម្សត់បានធ្វើបែបនេះរយៈពេល១០ថ្ងៃ រក្សាភក្ដីមិនចាកចោលភរិយា ព្រោះជឿថា ប្រសិនព្រះនាងសុគត ហើយក៏គង់តែត្រូវរលួយធ្លាក់មកបានកប់សពដោយព្រះហស្តអង្គដែរ។
យប់ថ្ងៃទី១១ ពេលសន្ធឹកខ្យល់បំប៉ើងសក់ទ្រង់ ព្រះអង្គតើនឡើងឃើញសត្វចម្លែកនោះសាជាថ្មី ហើយវាបានហើរនាំព្រះនាងចាកចេញពីចុងឈើឆ្ពោះទៅទិសខាងត្បូង។
ព្រះអង្គចាប់ផ្ដើមរត់ត្រុកៗលើដីពីរយប់ពីរថ្ងៃតាមទិសនោះ ទើបបានទៅដល់ទីក្រុងមួយដ៏អស្ចារ្យមួយ។
ដោយសារព្រះរាជបុត្រលែងឃើញភរិយា២ថ្ងៃមកហើយ ទ្រង់បានបាត់បង់ក្ដីសង្ឃឹមក្នុងការបានទទួលព្រះបុត្រីស្ដេចចិនវិលមកវិញទៀតឡើយ។
ព្រះអង្គចាប់ផ្ដើមរត់ត្រុកៗលើដីពីរយប់ពីរថ្ងៃតាមទិសនោះ ទើបបានទៅដល់ទីក្រុងមួយដ៏អស្ចារ្យមួយ។
ដោយសារព្រះរាជបុត្រលែងឃើញភរិយា២ថ្ងៃមកហើយ ទ្រង់បានបាត់បង់ក្ដីសង្ឃឹមក្នុងការបានទទួលព្រះបុត្រីស្ដេចចិនវិលមកវិញទៀតឡើយ។
ព្រះអង្គម្ចាស់យាងដោយទុក្ខព្រួយចូលកាត់កំផែងទីក្រុង។ នេះជាទីក្រុងសាងសង់ឡើងជាប់នឹងមាត់សមុទ្រ។ ព្រះរាជបុត្រាពនេចរបានត្រាច់គ្រប់ទីកន្លែង រហូតបានមកដល់កំពង់ផែ។
នៅទីនោះ ទ្រង់បានមើលឃើញសួនច្បារដែលមានច្រកទ្វារបើកចំហជាស្រេច ជាសួនដែលមានអ្នកយាមកាមត្រឹមត្រូវគត់មត់។
ឆ្មាំបានឃើញទ្រង់ក៏ទាញទ្វារបិទ តែព្រះរាជបុត្របានគំហកសួរដោយពិរោធថា៖
«នែ៎ឆ្មាំទុរគតតោកយ៉ាក? ហេតុអ្វីយើងមិនអាចយាងចូលសួនរបស់ឯងបាន? តើវាជាតំណមអ្វី ឬជាសេចក្ដីកំណាញ់ចិត្តរបស់ឯងទេ?»
ឆ្មាំសួនបានតបសម្ដីមកវិញភ្លាមដែរថា៖
«អ្នកឯងមើលទៅដូចជាមនុស្សចម្លែកពេក!»
រាជបុត្រាបានតបតឡើងថា៖
«យើងជាពូជរាជាមកពីនគរមួយ អ្នកមិនស្គាល់ទេ! ដូច្នេះយើងចម្លែកជារឿងត្រឹមត្រូវ! ចំណែកពីរថ្ងៃមកហើយនេះ យើងបានបាត់បង់នារីដែលជាភរិយាសម្លាញ់ទៅនឹងភ្នែកស្រស់ តើអ្នកឱ្យយើងធ្វើដូចជនធម្មតាកើតដែរ?»
នៅទីនោះ ទ្រង់បានមើលឃើញសួនច្បារដែលមានច្រកទ្វារបើកចំហជាស្រេច ជាសួនដែលមានអ្នកយាមកាមត្រឹមត្រូវគត់មត់។
ឆ្មាំបានឃើញទ្រង់ក៏ទាញទ្វារបិទ តែព្រះរាជបុត្របានគំហកសួរដោយពិរោធថា៖
«នែ៎ឆ្មាំទុរគតតោកយ៉ាក? ហេតុអ្វីយើងមិនអាចយាងចូលសួនរបស់ឯងបាន? តើវាជាតំណមអ្វី ឬជាសេចក្ដីកំណាញ់ចិត្តរបស់ឯងទេ?»
ឆ្មាំសួនបានតបសម្ដីមកវិញភ្លាមដែរថា៖
«អ្នកឯងមើលទៅដូចជាមនុស្សចម្លែកពេក!»
រាជបុត្រាបានតបតឡើងថា៖
«យើងជាពូជរាជាមកពីនគរមួយ អ្នកមិនស្គាល់ទេ! ដូច្នេះយើងចម្លែកជារឿងត្រឹមត្រូវ! ចំណែកពីរថ្ងៃមកហើយនេះ យើងបានបាត់បង់នារីដែលជាភរិយាសម្លាញ់ទៅនឹងភ្នែកស្រស់ តើអ្នកឱ្យយើងធ្វើដូចជនធម្មតាកើតដែរ?»
ឆ្មាំឮហើយហើយ ត្អូញឡើងថា៖
«ព្រះឱឡោះ! តើលោកនេះពិតជាមានគេកម្សត់ជាងខ្ញុំទៅទៀត? ចូរអ្នកចូលមកចុះ ខ្ញុំនឹងដាក់ទានអាហារ ព្រមទាំងទឹកផង គ្រាន់តែអ្នកនិយាយរឿងរ៉ាវទាំងស្រុងឱ្យខ្ញុំនេះបានស្ដាប់បានដឹង! តើជីវិតអ្នកជូរចត់បែបណាខ្លះទៅហើយ?»
ព្រះបុត្រាពេញដោយអំណរ ហើយទទួលយកទានបរិសុទ្ធពីអ្នកថែរក្សាសួនច្បារ។ រាត្រីនោះទ្រង់បានប្រាប់គាត់នូវដំណើររឿងទាំងស្រុង ហើយបានប្រាប់ទៀតថា រាជវាំងកំណើតក៏ជាតំបន់សមុទ្រ សង្ស័យតែថានៅក្បែរនេះផងក៏មិនដឹង?
គឺព្រះរាជបុត្របានត្អូញបន្ថែមថា៖
«ឱឆ្មាំដ៏សប្បុរសអើយ! ពេលរំលឹកដល់រាជនគរ យើងហាក់ដូចជានៅមិនសុខក្នុងព្រះទ័យ ព្រោះគិតខ្លីចំណាយឥតប្រយោជន៍ក្នុងការរង់ចាំព្រះនាងចិន១១ថ្ងៃ ចោលបិតាជរាដែលនៅរង់ចាំទាំងដែលមិនដឹងទេថា នៅលើចុងឈើនោះ ព្រះនាងនៅរស់បានរបៀបណាដែលមិនវាចាសូម្បីតែមួយសំឡេង?»
«ព្រះឱឡោះ! តើលោកនេះពិតជាមានគេកម្សត់ជាងខ្ញុំទៅទៀត? ចូរអ្នកចូលមកចុះ ខ្ញុំនឹងដាក់ទានអាហារ ព្រមទាំងទឹកផង គ្រាន់តែអ្នកនិយាយរឿងរ៉ាវទាំងស្រុងឱ្យខ្ញុំនេះបានស្ដាប់បានដឹង! តើជីវិតអ្នកជូរចត់បែបណាខ្លះទៅហើយ?»
ព្រះបុត្រាពេញដោយអំណរ ហើយទទួលយកទានបរិសុទ្ធពីអ្នកថែរក្សាសួនច្បារ។ រាត្រីនោះទ្រង់បានប្រាប់គាត់នូវដំណើររឿងទាំងស្រុង ហើយបានប្រាប់ទៀតថា រាជវាំងកំណើតក៏ជាតំបន់សមុទ្រ សង្ស័យតែថានៅក្បែរនេះផងក៏មិនដឹង?
គឺព្រះរាជបុត្របានត្អូញបន្ថែមថា៖
«ឱឆ្មាំដ៏សប្បុរសអើយ! ពេលរំលឹកដល់រាជនគរ យើងហាក់ដូចជានៅមិនសុខក្នុងព្រះទ័យ ព្រោះគិតខ្លីចំណាយឥតប្រយោជន៍ក្នុងការរង់ចាំព្រះនាងចិន១១ថ្ងៃ ចោលបិតាជរាដែលនៅរង់ចាំទាំងដែលមិនដឹងទេថា នៅលើចុងឈើនោះ ព្រះនាងនៅរស់បានរបៀបណាដែលមិនវាចាសូម្បីតែមួយសំឡេង?»
អ្នកថែសួននេះបាននិយាយសម្រាលព្រះទ័យទ្រង់ដែរថា៖
«មិនមានផ្ទះឯណាដែលឆ្ងាយត្រូវដើរពេញមួយជីវិតនោះទេ! ទ្រង់យាងធ្វើដំណើរវែងឆ្ងាយទៅរកភរិយារៀបការបាន មិនដែលថាមិនអាចឈានដល់ប្រទេសជាតិកំណើតរបស់ឪពុកវិញកើត? ក្នុងពិភពលោកនេះ ទៅកន្លែងណាក៏មានតែជនជាតិម៉ូស្លីមរស់នៅដែរ! ផ្លូវដែលខ្លីជាងគេបំផុត គឺផ្លូវដែលទៅមុខគ្មានឈប់ឈរ និងគ្មានអស់សង្ឃឹម! ខ្ញុំដឹងថា នៅខាងមុខនេះគឺអាចឆ្ពោះទៅកាន់កោះ មួយមានឈ្មោះពីបុរាណថា អេបូនី! ពីវាទៅ ជាប្រជុំជនដែលសំពៅពួកឈ្មួញនានាតែងតែសំចតហ៊ឹកហ៊ាក់ជារៀងរាល់ឆ្នាំ! នាវាមកពីតំបន់ណាក៏ធ្លាប់មកកាន់កោះនោះ គួរណាស់តែអ្នកទីនោះជាអ្នកចេះដឹងផ្នែកភូមិសាស្ត្រអាចជួយអ្នកបាន! ប៉ុន្តែពួកគេជុំគ្នាតែមួយឆ្នាំម្ដងប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះអ្នកនឹងត្រូវតែរង់ចាំរហូតដល់ពេលនោះ! ឥឡូវកុំខ្លាចភាពឯកោ អ្នកអាចរស់នៅជាមួយខ្ញុំ ទទួលយកខ្ញុំថាជាអ្នកផ្ទះរបស់អ្នកទៅចុះ! ហើយសួនដែលខ្ញុំស្រលាញ់ស្មើនឹងជីវិតនេះ ក៏ទុកថាជារបស់អ្នកបានដែរ!»
«មិនមានផ្ទះឯណាដែលឆ្ងាយត្រូវដើរពេញមួយជីវិតនោះទេ! ទ្រង់យាងធ្វើដំណើរវែងឆ្ងាយទៅរកភរិយារៀបការបាន មិនដែលថាមិនអាចឈានដល់ប្រទេសជាតិកំណើតរបស់ឪពុកវិញកើត? ក្នុងពិភពលោកនេះ ទៅកន្លែងណាក៏មានតែជនជាតិម៉ូស្លីមរស់នៅដែរ! ផ្លូវដែលខ្លីជាងគេបំផុត គឺផ្លូវដែលទៅមុខគ្មានឈប់ឈរ និងគ្មានអស់សង្ឃឹម! ខ្ញុំដឹងថា នៅខាងមុខនេះគឺអាចឆ្ពោះទៅកាន់កោះ មួយមានឈ្មោះពីបុរាណថា អេបូនី! ពីវាទៅ ជាប្រជុំជនដែលសំពៅពួកឈ្មួញនានាតែងតែសំចតហ៊ឹកហ៊ាក់ជារៀងរាល់ឆ្នាំ! នាវាមកពីតំបន់ណាក៏ធ្លាប់មកកាន់កោះនោះ គួរណាស់តែអ្នកទីនោះជាអ្នកចេះដឹងផ្នែកភូមិសាស្ត្រអាចជួយអ្នកបាន! ប៉ុន្តែពួកគេជុំគ្នាតែមួយឆ្នាំម្ដងប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះអ្នកនឹងត្រូវតែរង់ចាំរហូតដល់ពេលនោះ! ឥឡូវកុំខ្លាចភាពឯកោ អ្នកអាចរស់នៅជាមួយខ្ញុំ ទទួលយកខ្ញុំថាជាអ្នកផ្ទះរបស់អ្នកទៅចុះ! ហើយសួនដែលខ្ញុំស្រលាញ់ស្មើនឹងជីវិតនេះ ក៏ទុកថាជារបស់អ្នកបានដែរ!»
ព្រះរាជបុត្រមានសេចក្ដីរីករាយជាអនេក ជឿថាគឺព្រះឱឡោះដែលប្រទានមនុស្សល្អបែបនេះមកលួងលោមជីវិតប្រាសព្រាត់របស់ទ្រង់។
ព្រះអង្គតែងតែព្យាយាមរស់នៅក្នុងជីវភាពជារាស្ត្រសាមញ្ញ ជួយលក់ផ្កា និងថែទាំសួន ពុំដែលខ្ជិលច្រអូស រហូតដល់អ្នកថែសួនស្រលាញ់ទ្រង់ដូចកើតពីផ្ទៃតែមួយ។
មិនយូរប៉ុន្មាន រយៈពេលច្រើនខែបានរំលងទៅ នៅទីបំផុតពេលវេលាជុំគ្នារបស់ពួកឈ្មួញពិតជាចូលមកដល់ដូចអ្នកថែសួនបាននិយាយប្រាប់មែន….
ព្រះអង្គតែងតែព្យាយាមរស់នៅក្នុងជីវភាពជារាស្ត្រសាមញ្ញ ជួយលក់ផ្កា និងថែទាំសួន ពុំដែលខ្ជិលច្រអូស រហូតដល់អ្នកថែសួនស្រលាញ់ទ្រង់ដូចកើតពីផ្ទៃតែមួយ។
មិនយូរប៉ុន្មាន រយៈពេលច្រើនខែបានរំលងទៅ នៅទីបំផុតពេលវេលាជុំគ្នារបស់ពួកឈ្មួញពិតជាចូលមកដល់ដូចអ្នកថែសួនបាននិយាយប្រាប់មែន….
នៅខាងនេះវិញ រៀបរាប់ពីព្រះធីតានគរចិន ពេលព្រះនាងតើនឡើងមិនបានឃើញព្រះស្វាមីZamaan នៅក្បែរព្រះកាយា ព្រះនាងបានចរចេញពីទីសយនា ហើយសួរទៅស្រីបម្រើអាមាត្យទាំងឡាយ តើពួកខ្ញុំបម្រើបានឃើញព្រះអង្គ Zamaan ដែរ? ប៉ុន្តែពួកគេសុទ្ធតែអះអាងថា បានឃើញទ្រង់យាងចូលទៅក្នុងព្រះពន្លានោះ ប៉ុន្តែមិនបានឃើញយាងចេញមកវិញឡើយ។
ព្រះនាងបានកើតចិត្តឆ្ងល់ចម្លែក ទ្រង់យាងចូលមកវិញក៏ឃើញខ្សែក្រវាត់របើកចំហនូវប្រអប់តូចមួយ រីឯត្បូង Carnelian បានបាត់បង់ទៅហើយ។
ព្រះនាងចាប់អង្គុយចុះ ហើយដឹងថា ប្រាកដថាព្រះស្វាមីដែលមិនដឹងតំណម ហើយរពឹសបានយកវាចេញពីកន្លែងដើម។
ព្រះនាងបានកើតចិត្តឆ្ងល់ចម្លែក ទ្រង់យាងចូលមកវិញក៏ឃើញខ្សែក្រវាត់របើកចំហនូវប្រអប់តូចមួយ រីឯត្បូង Carnelian បានបាត់បង់ទៅហើយ។
ព្រះនាងចាប់អង្គុយចុះ ហើយដឹងថា ប្រាកដថាព្រះស្វាមីដែលមិនដឹងតំណម ហើយរពឹសបានយកវាចេញពីកន្លែងដើម។
«ឱមាតាកូនអើយ! តើប្ដីកម្សត់នេះឬដែលបានត្រូវរងការដាក់បណ្ដាសាលើត្បូង Carnelian? ឱស្វាមីដ៏កម្រ រូបបងបាត់ទៅ តើអូនជាស្រីការពារខ្លួនបែបណាពីពួកប្រុសៗល្មោភកាមគុណលើលោក?»
ព្រះនាងសោយសោកតែអង្គឯង រហូតដល់រាត្រីដែលទាសករដេកលក់ស្ងាត់ទូទាំងជំរំ ព្រះនាងបានស្លៀកពាក់បន្លំធ្វើជាព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan ហើយបិទមុខជិត កុហកថាមានរោគផ្ដាសាយ និងបានបញ្ជាឱ្យអាមាត្យចាប់ផ្ដើមក្រោកឡើង ប្រមូលអីវ៉ាន់បន្តធ្វើដំណើររបស់ពួកគេទាំងយប់។
ព្រះនាងសោយសោកតែអង្គឯង រហូតដល់រាត្រីដែលទាសករដេកលក់ស្ងាត់ទូទាំងជំរំ ព្រះនាងបានស្លៀកពាក់បន្លំធ្វើជាព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan ហើយបិទមុខជិត កុហកថាមានរោគផ្ដាសាយ និងបានបញ្ជាឱ្យអាមាត្យចាប់ផ្ដើមក្រោកឡើង ប្រមូលអីវ៉ាន់បន្តធ្វើដំណើររបស់ពួកគេទាំងយប់។
ពួកគេបានធ្វើដំណើរអស់រយៈពេលជាច្រើនខែទាំងលើដីគោក និងតាមសមុទ្រ។ ព្រះនាងនៅតែបន្លំព្រះកាយក្រោមនាមរាជបុត្រា Zamaan ហើយចុងក្រោយ ពួកគេបានមកដល់កោះអេបូនីដែលមានរាជាសោយរាជ្យ ទ្រង់ព្រះនាមថា អារ៉ាម៉ានូស។
អ្នកចាំទ្វារក្រុងបានរត់ទៅជូនដំណឹងទ្រង់ថា៖
«បពិត្រព្រះរាជាដ៏ចម្រើន! ព្រះអង្គម្ចាស់ Kaamaraal Zamaan បានចូលដល់ក្នុងទីក្រុងនេះហើយទ្រង់ពិតជាមានបរិវារហែហមស្អេកស្កះសង្ហាពន់ពេកណាស់!»
អ្នកចាំទ្វារក្រុងបានរត់ទៅជូនដំណឹងទ្រង់ថា៖
«បពិត្រព្រះរាជាដ៏ចម្រើន! ព្រះអង្គម្ចាស់ Kaamaraal Zamaan បានចូលដល់ក្នុងទីក្រុងនេះហើយទ្រង់ពិតជាមានបរិវារហែហមស្អេកស្កះសង្ហាពន់ពេកណាស់!»
ស្ដេចអង្គនេះបានទទួលភ្លាម ក៏យាងទៅទទួលដំណើរព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaanក្លែងក្លាយនោះ ហើយបានផ្តល់កិច្ចស្វាគមន៍ជាពិសេស ព្រោះចង់បានព្រះអង្គម្ចាស់មកជាកល្យាណមិត្ត។
ព្រះរាជាអារ៉ាម៉ានូសបានរៀបចំការស្នាក់នៅរបស់ព្រះនាងដែលក្លែងភេទនៅក្នុងដំណាក់ឯកជនមួយ ពេញដោយមណ្ឌលកម្សាន្តពាសពេញ។
ទ្រង់សំណូមពរឱ្យព្រះនាងក្រសាលទីនេះពីរបីថ្ងៃ មុនបន្តដំណើរជាការរាប់អាន និងចងចាំអនុស្សាវរីយ៍នៃមិត្តភ័ក្ដិនៅនគរអេបូនី។
ព្រះរាជាអារ៉ាម៉ានូសបានរៀបចំការស្នាក់នៅរបស់ព្រះនាងដែលក្លែងភេទនៅក្នុងដំណាក់ឯកជនមួយ ពេញដោយមណ្ឌលកម្សាន្តពាសពេញ។
ទ្រង់សំណូមពរឱ្យព្រះនាងក្រសាលទីនេះពីរបីថ្ងៃ មុនបន្តដំណើរជាការរាប់អាន និងចងចាំអនុស្សាវរីយ៍នៃមិត្តភ័ក្ដិនៅនគរអេបូនី។
វេលាលាងសាយភោជន ព្រះមហាក្សត្របានទូលទ្រង់ Zamaan ដែលក្លែងភេទថា៖
«សម្លាញ់របស់យើង! អ្នកក៏ឃើញថា យើងចាស់ចំណាស់នេះហើយ មានភរិយាដល់ទៅបួនតាមការសន្ដោសនៃព្រះឱឡោះ ចុះម្ដេចបែរជាគ្មានបុត្រា មានតែរាជបុត្រី!? អ្នកមុខតែចង់ឃើញព្រះនាង! រាជបុត្រីយើងព្រះនាម Haital Nefoos គឺព្រះនាងស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់! យើងឃើញអ្នកហើយពិតជាមានចេតនាចង់ឱ្យអ្នករៀបការជាមួយព្រះនាង ដើម្បីទទួលយកមកុដស្នងរាជ្យ លែងត្រាច់ចរដាច់សង្វែងបែបនេះអ្វីទៀត! តើអ្នកគិតដូចម្តេចដែរទៅ?»
«សម្លាញ់របស់យើង! អ្នកក៏ឃើញថា យើងចាស់ចំណាស់នេះហើយ មានភរិយាដល់ទៅបួនតាមការសន្ដោសនៃព្រះឱឡោះ ចុះម្ដេចបែរជាគ្មានបុត្រា មានតែរាជបុត្រី!? អ្នកមុខតែចង់ឃើញព្រះនាង! រាជបុត្រីយើងព្រះនាម Haital Nefoos គឺព្រះនាងស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់! យើងឃើញអ្នកហើយពិតជាមានចេតនាចង់ឱ្យអ្នករៀបការជាមួយព្រះនាង ដើម្បីទទួលយកមកុដស្នងរាជ្យ លែងត្រាច់ចរដាច់សង្វែងបែបនេះអ្វីទៀត! តើអ្នកគិតដូចម្តេចដែរទៅ?»
ការផ្ដល់ជូនដ៏លើសលប់ភ្លាមៗនេះបានញ៉ាំងឱ្យព្រះនាងក្លែងខ្លួនភាន់ភាំង។ ព្រះនាងចិនព្រះតម្រិះថា វាជាការមិនសមរម្យឡើយក្នុងការបញ្ឆោតស្ត្រីឋានៈខ្ពស់ម្នាក់នេះ។
តែព្រះនាងពិតជាមានការលំបាកពន់ពេកនឹងសម្រេចថាគួរប្រាប់ការពិតដល់ព្រះមហាក្សត្រជរានេះដែរឬយ៉ាងណា?
ចុះបើបដិសេធនៅពេលដែលភាគីគ្រងនគរនេះបានជាជ្រុលនិយាយភាសាស្នើសុំដ៏គួរឱ្យអាម៉ាស់នេះទៅហើយ តើគេនឹងខឹង ហើយបង្កើតទុក្ខទោសបទបំពានកុហកព្រះរាជាដែលនាំទៅដល់ទោសដាច់ក្បាលដល់ព្រះកាយព្រះនាង និងរេហ៍ពលដែរឬយ៉ាងណា?
តែព្រះនាងពិតជាមានការលំបាកពន់ពេកនឹងសម្រេចថាគួរប្រាប់ការពិតដល់ព្រះមហាក្សត្រជរានេះដែរឬយ៉ាងណា?
ចុះបើបដិសេធនៅពេលដែលភាគីគ្រងនគរនេះបានជាជ្រុលនិយាយភាសាស្នើសុំដ៏គួរឱ្យអាម៉ាស់នេះទៅហើយ តើគេនឹងខឹង ហើយបង្កើតទុក្ខទោសបទបំពានកុហកព្រះរាជាដែលនាំទៅដល់ទោសដាច់ក្បាលដល់ព្រះកាយព្រះនាង និងរេហ៍ពលដែរឬយ៉ាងណា?
ភាគបញ្ចប់
ព្រះនាងថែមទាំងមិនប្រាកដថា តើនឹងរកឃើញព្រះស្វាមីនៅក្នុងប្រទេសនេះបានឬមិនបានផង សេចក្ដីភ័យបារម្ភបានញ៉ាំងឱ្យទ្រង់ពិចារណាទទួលយកសំណើរបស់ព្រះមហាក្សត្រនៃកោះអេបូនីនៅព្រឹកបន្ទាប់។ ប្រការនេះបាននាំឱ្យព្រះមហាក្សត្រអារ៉ាមានូសសប្បាយព្រះទ័យឥតឧបមា។
ព្រះអង្គមានព្រះរាជឱង្ការឡើងថា៖
«សុណិសានៃយើង! ចូរអ្នកប្រាប់មក តើអ្នកចង់បានជំនូនយ៉ាងណា ក៏បិតានឹងរកមកឱ្យទ្រង់ឱ្យខានតែបាន!»
ព្រះអង្គមានព្រះរាជឱង្ការឡើងថា៖
«សុណិសានៃយើង! ចូរអ្នកប្រាប់មក តើអ្នកចង់បានជំនូនយ៉ាងណា ក៏បិតានឹងរកមកឱ្យទ្រង់ឱ្យខានតែបាន!»
ព្រះនាងព្រះសណ្ដាប់ចប់កាលណា ក៏ជ្រួលច្រាល់ពេញព្រះរាជហឫទ័យ ព្រោះថាតើវាសនានឹងត្រូវមានទោសកំបុតក្បាលនៅនឹងនគរនេះឬអ្វី?
ខ្លួនក៏ជាស្រី តើនឹងក្លាយជារាជសុណិសាម្ដេចនឹងបាន? ឬមួយត្រូវស្វែងរកមធ្យោបាយទប់ទល់សិន?
បន្ទាប់ពីមានភាពស្ងប់ស្ងាត់មួយរយៈខ្លីដោយរិះរកល្បិចទប់ទល់ដោះខ្លួន ព្រះនាងបានមានបន្ទូលថា៖
«ឱរាជវរបិតា ទូលព្រះបង្គំមានកិត្តិយសខ្លាំងណាស់សម្រាប់ការដែលអ្នកបានប្រគល់រាជបុត្រីដ៏វិសេសថ្លៃថ្នូរជារាជស្ត្រីនេះ តែខ្ញុំព្រះអង្គមានលក្ខខណ្ឌថា សូមព្រះករុណាប្រោសប្រទានពេលវេលាខ្លះ មុនការរៀបពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដើម្បីបង្កើតជាចំណងមេត្រីនៃសេចក្ដីយល់ចិត្តជាមុន! នេះក៏ជាទម្លាប់បុរាណនៃនគរទូលព្រះបង្គំផងដែរ!»
ស្ដេចអង្គនេះហេតុតែពុំដែលមានរាជបុត្រា ក៏កើតភាពសប្បាយរីករាយយ៉ាងខ្លាំងដែលមានអ្នកព្រមទទួលស្នងមរតក ទើបព្រះអង្គយល់ព្រមគ្រប់យ៉ាងតាមរាជសុណិសាពុំទាន់ពេញច្បាប់នេះ។
ខ្លួនក៏ជាស្រី តើនឹងក្លាយជារាជសុណិសាម្ដេចនឹងបាន? ឬមួយត្រូវស្វែងរកមធ្យោបាយទប់ទល់សិន?
បន្ទាប់ពីមានភាពស្ងប់ស្ងាត់មួយរយៈខ្លីដោយរិះរកល្បិចទប់ទល់ដោះខ្លួន ព្រះនាងបានមានបន្ទូលថា៖
«ឱរាជវរបិតា ទូលព្រះបង្គំមានកិត្តិយសខ្លាំងណាស់សម្រាប់ការដែលអ្នកបានប្រគល់រាជបុត្រីដ៏វិសេសថ្លៃថ្នូរជារាជស្ត្រីនេះ តែខ្ញុំព្រះអង្គមានលក្ខខណ្ឌថា សូមព្រះករុណាប្រោសប្រទានពេលវេលាខ្លះ មុនការរៀបពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដើម្បីបង្កើតជាចំណងមេត្រីនៃសេចក្ដីយល់ចិត្តជាមុន! នេះក៏ជាទម្លាប់បុរាណនៃនគរទូលព្រះបង្គំផងដែរ!»
ស្ដេចអង្គនេះហេតុតែពុំដែលមានរាជបុត្រា ក៏កើតភាពសប្បាយរីករាយយ៉ាងខ្លាំងដែលមានអ្នកព្រមទទួលស្នងមរតក ទើបព្រះអង្គយល់ព្រមគ្រប់យ៉ាងតាមរាជសុណិសាពុំទាន់ពេញច្បាប់នេះ។
ថ្ងៃបន្ទាប់ ព្រះរាជាបានកោះហៅក្រុមប្រឹក្សារាជបល្ល័ង្កដើម្បីប្រកាសពីរឿងនេះ ធ្វើឱ្យប្រជាជននៃនគរអេបូនីបានអរសប្បាយជាពន្លឹក។
នៅពេលល្ងាច ស្នំបានយាងព្រះរាជបុត្រ Zamaan ក្លែងក្លាយទៅជួបនឹងព្រះនាងជាអនាគតភរិយា។ នៅពេលដែលបាននៅស្ងាត់តែពីរព្រះអង្គ ព្រះនាងចិនបានដោះមុខចេញ ហើយបានរៀបរាប់យ៉ាងស្មោះត្រង់នូវជីវិតពិតនៃដំណើរត្រាច់ចរដាច់សង្វែងស្វែងរកស្វាមីរបស់ព្រះនាង ហើយសន្យាស្បថគ្នា យកព្រះនាងនេះជាមិត្តមួយជីវិតតទៅ។
នៅពេលល្ងាច ស្នំបានយាងព្រះរាជបុត្រ Zamaan ក្លែងក្លាយទៅជួបនឹងព្រះនាងជាអនាគតភរិយា។ នៅពេលដែលបាននៅស្ងាត់តែពីរព្រះអង្គ ព្រះនាងចិនបានដោះមុខចេញ ហើយបានរៀបរាប់យ៉ាងស្មោះត្រង់នូវជីវិតពិតនៃដំណើរត្រាច់ចរដាច់សង្វែងស្វែងរកស្វាមីរបស់ព្រះនាង ហើយសន្យាស្បថគ្នា យកព្រះនាងនេះជាមិត្តមួយជីវិតតទៅ។
ព្រះនាងបានសណ្ដាប់ចប់កាលណា ក៏ស្រយុតព្រះទ័យបន្ទូលឡើងថា៖
«ឱព្រះនាងចិនអើយ! យើងតែងគិតថា យើងនេះហើយជាព្រះនាងខ្សត់ញាតិ គ្មានមិត្តជាងគេលើលោកធំធេងនេះ! ដឹងអីថាព្រះនាងនេះមានជោគវាសនារឹតតែចម្លែក និងអភព្វណាស់ទៅទៀត!យើងសុំដល់ព្រះឱឡោះថា កុសលរបស់យើងសាងមកកាលណា សុំអធិស្ឋានឱ្យព្រះនាងចិននឹង ឆាប់បានជួបជុំជាមួយប្ដីរបស់អ្នកកុំខាន! ហើយខ្ញុំរក្សាទុកការសម្ងាត់នេះ រហូតដល់អ្នកទទួលបានជួបជុំ ហើយទទួលទុកខ្ញុំជាមិត្តភ័ក្ដិរបស់អ្នកក្នុងជីវិតនេះផងចុះ!»
«ឱព្រះនាងចិនអើយ! យើងតែងគិតថា យើងនេះហើយជាព្រះនាងខ្សត់ញាតិ គ្មានមិត្តជាងគេលើលោកធំធេងនេះ! ដឹងអីថាព្រះនាងនេះមានជោគវាសនារឹតតែចម្លែក និងអភព្វណាស់ទៅទៀត!យើងសុំដល់ព្រះឱឡោះថា កុសលរបស់យើងសាងមកកាលណា សុំអធិស្ឋានឱ្យព្រះនាងចិននឹង ឆាប់បានជួបជុំជាមួយប្ដីរបស់អ្នកកុំខាន! ហើយខ្ញុំរក្សាទុកការសម្ងាត់នេះ រហូតដល់អ្នកទទួលបានជួបជុំ ហើយទទួលទុកខ្ញុំជាមិត្តភ័ក្ដិរបស់អ្នកក្នុងជីវិតនេះផងចុះ!»
ព្រះនាងចិនឮហើយក៏តបវិញថា៖
«ឱព្រះរាជធីតាដ៏មានចំណេះនិងពេញដោយសប្បុរសចរិយា! តើព្រះនាងព្រមទេ បើយើងនឹងស្ដីដណ្ដឹងទ្រង់ជាភរិយាម្នាក់ទៀតនៃ Kaamaraal Zamaan?! ទ្រង់ជាឥស្លាមសាសនិក មិនយូរមិនឆាប់ គង់តែមានភរិយាបួនទៅតាមគម្ពីរ ចុះហេតុអ្វីយើងនេះមិនព្រមភ្ជាប់ខ្សែជីវិតរួមជាមួយនឹងគ្នាតែម្ដង នឹងអាលយើងនាំព្រះធីតាចេញដើរមើលពិភពលោកនេះជាមួយគ្នា?!»
ព្រះរាជាធីតាឮហើយក្រហមព្រះភក្ត្រដោយអៀនប្រៀន។ ទ្រង់ទាញស្បៃមកគ្របមុខវិញ ប៉ុន្តែទ្រង់លួចញញឹម ធ្វើឱ្យព្រះនាងចិនអាចកាត់យល់បាននូវចម្លើយជាស្រេចទៅហើយ។
«ឱព្រះរាជធីតាដ៏មានចំណេះនិងពេញដោយសប្បុរសចរិយា! តើព្រះនាងព្រមទេ បើយើងនឹងស្ដីដណ្ដឹងទ្រង់ជាភរិយាម្នាក់ទៀតនៃ Kaamaraal Zamaan?! ទ្រង់ជាឥស្លាមសាសនិក មិនយូរមិនឆាប់ គង់តែមានភរិយាបួនទៅតាមគម្ពីរ ចុះហេតុអ្វីយើងនេះមិនព្រមភ្ជាប់ខ្សែជីវិតរួមជាមួយនឹងគ្នាតែម្ដង នឹងអាលយើងនាំព្រះធីតាចេញដើរមើលពិភពលោកនេះជាមួយគ្នា?!»
ព្រះរាជាធីតាឮហើយក្រហមព្រះភក្ត្រដោយអៀនប្រៀន។ ទ្រង់ទាញស្បៃមកគ្របមុខវិញ ប៉ុន្តែទ្រង់លួចញញឹម ធ្វើឱ្យព្រះនាងចិនអាចកាត់យល់បាននូវចម្លើយជាស្រេចទៅហើយ។
នៅខាងសួនឯណេះវិញ ពេលដែលអ្វីទាំងអស់នេះកំពុងត្រូវបានកើតឡើងនៅកោះអេបូនី ព្រះបុត្រា Zamaan មែនទែនដែលរស់នៅរង់ចាំពួកនាវានាយអាប៉ាមកជុំគ្នាប្រចាំឆ្នាំនោះ ទ្រង់ក៏បានត្រៀមខ្លួនក្នុងការចាកចេញ។
ទ្រង់បានរៀបបង្វេច ហើយបានឡើងទៅជួបឆ្មាំសួនដោយនិយាយថា៖
«មិត្តអើយ! អ្នកជាវត្ថុដ៏ល្អដែលព្រះបានប្រទានមកយើង! យើង Zamaan ជាតិនេះនឹងចងចាំអ្នកជានិច្ចនៅក្នុងបេះដូងនេះ!»
អ្នកថែសួនបានស្រែកទ្រហោយំអំណើះនឹងព្រាត់គ្នា មិនដឹងថាពេលសមគួរណានឹងបានជួបវិញទេ។ហើយក៏បានជូនសម្លាញ់នេះទៅដល់ច្រាំង។ លុះមកឃើញពួកនាវាសំចតចោលទំនេរ ទ្រង់ Zamaan បានឡើងទៅស្នើសុំពួកគេថា៖
«ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងចំណោមពួកថ្វាយបង្គំព្រះ សូមអ្នកអនុញ្ញាតឱ្យជនម៉ូស្លីមម្នាក់នេះទទួលបានកៅអីមួយនៅក្នុងនាវា ហើយឆ្លងទៅកាន់កោះអេបូនីផង»
ទ្រង់បានរៀបបង្វេច ហើយបានឡើងទៅជួបឆ្មាំសួនដោយនិយាយថា៖
«មិត្តអើយ! អ្នកជាវត្ថុដ៏ល្អដែលព្រះបានប្រទានមកយើង! យើង Zamaan ជាតិនេះនឹងចងចាំអ្នកជានិច្ចនៅក្នុងបេះដូងនេះ!»
អ្នកថែសួនបានស្រែកទ្រហោយំអំណើះនឹងព្រាត់គ្នា មិនដឹងថាពេលសមគួរណានឹងបានជួបវិញទេ។ហើយក៏បានជូនសម្លាញ់នេះទៅដល់ច្រាំង។ លុះមកឃើញពួកនាវាសំចតចោលទំនេរ ទ្រង់ Zamaan បានឡើងទៅស្នើសុំពួកគេថា៖
«ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងចំណោមពួកថ្វាយបង្គំព្រះ សូមអ្នកអនុញ្ញាតឱ្យជនម៉ូស្លីមម្នាក់នេះទទួលបានកៅអីមួយនៅក្នុងនាវា ហើយឆ្លងទៅកាន់កោះអេបូនីផង»
នាយនាវាមកពិនិត្យភិនភាគរាជបុត្រា ឃើញថាព្រះភក្ត្រស្រស់ថ្លាចិញ្ចាចសមជាបញ្ញវន្ត ចំណែកបង្វេចសូត្ររបស់ទ្រង់ពិតជាសូត្រល្អ មានដេរប៉ាក់យ៉ាងសិល្បៈវិចិត្រកម្ម គេក៏ដឹងថា ទ្រង់ប្រាកដជាមានកំណើតក្នុងរាជវង្សណាមួយ ពុំនោះជាត្រកូលជាន់ខ្ពស់មកដាច់សង្វែងពុំខាន ពួកគេក៏សំពះរីករាយស្វាគមន៍ក្នុងការផ្ដល់ជាទានកៅអីមួយកន្លែងសម្រាប់ធ្វើដំណើរ។
នាវានោះបានយាងនាំទ្រង់ចេញទៅឆ្ងាយយ៉ាងអាឡោះអាល័យពីមិត្តជាឆ្មាំថែសួន។ និយាយពីនាយនាវិកអាប៉ាក៏បានរិះរេ ឆ្លៀតពេលឡើងជួបទ្រង់ភ្លាម ហេតុតែគេនេះមានទម្លាប់ជាបុគ្គលពូកែនិយាយលេងដើម្បីចង់រៀនចំណេះ ទទួលព័ត៌មានពីនគរនានាលើលោក។ គេក៏ចាប់ផ្ដើមជជីកសួរនាំរឿងរ៉ាវខ្លះក្នុងគម្ពីរកូរ៉ាន់។
លុះព្រះអង្គអាចបកស្រាយអស់សេចក្ដីបានហើយ នាយនាវិកក៏ទូលសួរវិញថា៖
«តើឱ្យយើងជឿថា អ្នកបានចំណាយពេលរាប់ខែលើសួនគ្មានន័យនោះដោយមិនទៅណាសោះ?!»
ទ្រង់ Zamaan តបថា៖
«មកតែពីនាយមិនទាន់យល់ពីអត្ថន័យនៃស្នេហ៍រវាងយើងនឹងរាជធីតាយើង មានតែប្រាថ្នាពីរក្នុងលោកានេះ គឺបានជួបព្រះនាង និងយាងព្រះនាងចូលទៅគាល់មាតាបិតាចូលជរារបស់យើងនៅឯរាជនគរកំណើត! យើងអត់ធ្មត់រង់ចាំអ្នកនៅទីនេះជាមួយមិត្តដ៏ល្អដែលព្រះឱឡោះទ្រង់ប្រោសប្រទាន!»
លុះព្រះអង្គអាចបកស្រាយអស់សេចក្ដីបានហើយ នាយនាវិកក៏ទូលសួរវិញថា៖
«តើឱ្យយើងជឿថា អ្នកបានចំណាយពេលរាប់ខែលើសួនគ្មានន័យនោះដោយមិនទៅណាសោះ?!»
ទ្រង់ Zamaan តបថា៖
«មកតែពីនាយមិនទាន់យល់ពីអត្ថន័យនៃស្នេហ៍រវាងយើងនឹងរាជធីតាយើង មានតែប្រាថ្នាពីរក្នុងលោកានេះ គឺបានជួបព្រះនាង និងយាងព្រះនាងចូលទៅគាល់មាតាបិតាចូលជរារបស់យើងនៅឯរាជនគរកំណើត! យើងអត់ធ្មត់រង់ចាំអ្នកនៅទីនេះជាមួយមិត្តដ៏ល្អដែលព្រះឱឡោះទ្រង់ប្រោសប្រទាន!»
ឈ្មួញនាវាឮហើយ ក៏ពោលតបថា៖
«ច្នេះចូរទ្រង់យាងមកគង់សម្រាកក្នុងឃ្លាំងអាហារ បរិភោគប្រការតាមចិត្តចង់ ព្រោះទីនោះកក់ក្ដៅនិងពិសេសជាងទីដទៃ!»
ស្ដេច Zamaan ពិតប្រាកដអង្គនេះបានសម្រាកយ៉ាងល្ហែល្ហើយ ក្រោមការទំនុកបម្រុងនៃឈ្មួញម៉ូស្លីម ទម្រាំបានមកដល់រដ្ឋធានីនៃកោះអេបូនី ចំពេលរាជវាំងកំពុងអ៊ឹកធឹកដោយពីធីជប់លៀង។
ព្រះនាងចិនបាឌូរ៉ាក្នុងការតុបតែងជាស្វាមីខ្លួន ក៏ដោយសារចិត្តមិនដែលស្រាកពីការនឹកនា ទ្រង់មិនសប្បាយនឹងពិធី បែរជាយាងត្រមោចមកអង្គុយលំហែទុក្ខនៅលើឆ្នេរសមុទ្រ។
«ច្នេះចូរទ្រង់យាងមកគង់សម្រាកក្នុងឃ្លាំងអាហារ បរិភោគប្រការតាមចិត្តចង់ ព្រោះទីនោះកក់ក្ដៅនិងពិសេសជាងទីដទៃ!»
ស្ដេច Zamaan ពិតប្រាកដអង្គនេះបានសម្រាកយ៉ាងល្ហែល្ហើយ ក្រោមការទំនុកបម្រុងនៃឈ្មួញម៉ូស្លីម ទម្រាំបានមកដល់រដ្ឋធានីនៃកោះអេបូនី ចំពេលរាជវាំងកំពុងអ៊ឹកធឹកដោយពីធីជប់លៀង។
ព្រះនាងចិនបាឌូរ៉ាក្នុងការតុបតែងជាស្វាមីខ្លួន ក៏ដោយសារចិត្តមិនដែលស្រាកពីការនឹកនា ទ្រង់មិនសប្បាយនឹងពិធី បែរជាយាងត្រមោចមកអង្គុយលំហែទុក្ខនៅលើឆ្នេរសមុទ្រ។
នៅពេលបានឮសន្ធឹកកប៉ាល់មកដល់ពីទីក្រុងឆ្ងាយ ព្រះនាងហាក់សោមនស្ស ហើយតែងតែគិតភ្លាមអំពីព្រះអង្គម្ចាស់ជាស្វាមីថា តើនាវានេះមានទ្រង់ Zamaan នៅជាមួយដែរឬយ៉ាងណា?
ដូច្នេះនាងបានគិតថា ព្រះនាងត្រូវរកគ្រប់វិធីឱ្យបានជួបនិយាយនឹងបណ្ដាអ្នកនៅទីសំពៅនោះ។ ព្រះនាងបានចរចាសុំចងសម្ពន្ធនឹងម្ចាស់នាវា ហើយតាមសម្លៀកបំពាក់ព្រះនាងដែលប្រើរបស់ស្វាមីក្លែងខ្លួន តើនឹងពិបាកអ្វីទៅក្នុងការចងសម្ពន្ធនឹងអ្នកណាម្នាក់? ពិសេសពេលដែលគេគ្រប់គ្នាត្រូវបានសេនាប្រាប់ឱ្យដឹងថា នេះជារាជសុណិសាជិតរៀបការនឹងព្រះនាងនគរខ្លួនទៀត។
មុនពេលចេញទៅស្វែងរកពាណិជ្ជករនៅឯផ្សារ ម្ចាស់នាវាអាប៉ាបានផ្កាំឱ្យមេក្រុមនាវិកម្នាក់ទទួលទ្រង់ Zamaan ក្លែងក្លាយនេះឡើងមកលើនាវាធ្វើបដិសណ្ឋារកិច្ចនានាផង ព្រោះខ្លួនជាប់រវល់។
ដូច្នេះនាងបានគិតថា ព្រះនាងត្រូវរកគ្រប់វិធីឱ្យបានជួបនិយាយនឹងបណ្ដាអ្នកនៅទីសំពៅនោះ។ ព្រះនាងបានចរចាសុំចងសម្ពន្ធនឹងម្ចាស់នាវា ហើយតាមសម្លៀកបំពាក់ព្រះនាងដែលប្រើរបស់ស្វាមីក្លែងខ្លួន តើនឹងពិបាកអ្វីទៅក្នុងការចងសម្ពន្ធនឹងអ្នកណាម្នាក់? ពិសេសពេលដែលគេគ្រប់គ្នាត្រូវបានសេនាប្រាប់ឱ្យដឹងថា នេះជារាជសុណិសាជិតរៀបការនឹងព្រះនាងនគរខ្លួនទៀត។
មុនពេលចេញទៅស្វែងរកពាណិជ្ជករនៅឯផ្សារ ម្ចាស់នាវាអាប៉ាបានផ្កាំឱ្យមេក្រុមនាវិកម្នាក់ទទួលទ្រង់ Zamaan ក្លែងក្លាយនេះឡើងមកលើនាវាធ្វើបដិសណ្ឋារកិច្ចនានាផង ព្រោះខ្លួនជាប់រវល់។
នាយនាវាអាប៉ាទៅបាត់ ព្រះនាងបានយាងឡើងមកកាត់ពីមុខប្ដី តែភ្លាមៗនោះ ព្រះនាងឱ្យខ្នងមិនមើលមុខទ្រង់បានជាមិនបានឃើញគ្នា។
ព្រះនាងបានលង់ក្នុងការចាប់អារម្មណ៍មើលទំនិញនៅលើនាវា ដូចជាសំពត់ព្រែ កម្រាលព្រំ គ្រឿងក្រអូប ធញ្ញជាតិដ៏ល្អបំផុតមកពីនគរឆ្ងាយៗ និងគ្រឿងមាសពេជ្រ ថ្នាំមកពីប្រទេសឥណ្ឌានិងប្រេងអូលីវជាដើម។
ព្រះនាងបានលង់ក្នុងការចាប់អារម្មណ៍មើលទំនិញនៅលើនាវា ដូចជាសំពត់ព្រែ កម្រាលព្រំ គ្រឿងក្រអូប ធញ្ញជាតិដ៏ល្អបំផុតមកពីនគរឆ្ងាយៗ និងគ្រឿងមាសពេជ្រ ថ្នាំមកពីប្រទេសឥណ្ឌានិងប្រេងអូលីវជាដើម។
ព្រះនាងចិននៅតែមានសារជាតិជានារីបានវក់ចិត្តស្រលាញ់ព្រែសូត្រជាអនេកដោយបានប្រាប់ប្រធានក្រុមនាវាឱ្យបង្ហាញគ្រប់អ្វីដែលធ្វើអំពីសូត្រ មុនពេលយកទៅឱ្យពួកគហបតីលើគោក។
ប្រធានក្រុមនាវាបាននិយាយឡើងថា៖
«ឱព្រះសុណិសាអើយ! ខ្ញុំនៅឃើញថា លោកនេះមានសូត្រដ៏មានតម្លៃមួយបែបទៀត ប៉ុន្តែស្ដាយត្រង់ពុំមែនជាកម្មសិទ្ធិរបស់ពាណិជ្ជករលើនាវានេះទេ តែជារបស់ឯកជននៃអ្នកសុំដោយសារម្នាក់ទៅវិញ!»
ប្រធានក្រុមនាវាបាននិយាយឡើងថា៖
«ឱព្រះសុណិសាអើយ! ខ្ញុំនៅឃើញថា លោកនេះមានសូត្រដ៏មានតម្លៃមួយបែបទៀត ប៉ុន្តែស្ដាយត្រង់ពុំមែនជាកម្មសិទ្ធិរបស់ពាណិជ្ជករលើនាវានេះទេ តែជារបស់ឯកជននៃអ្នកសុំដោយសារម្នាក់ទៅវិញ!»
ព្រះនាងពិតជាចង់ដឹងចង់ឃើញការអួតនោះណាស់ ដោយបានឱង្កាតបវិញភ្លាមៗថា៖
«ចុះម្ដេចក៏នាយនាវិកមិននាំពួកគេនៅទីនេះឱ្យយើងនឹងបានធ្វើឱ្យការចរចាជាមួយ?»
ប្រធាននាវិកឱនកាយគំនាប់ ហើយរត់ទៅជួបទ្រង់ Zamaan មែនទែន។ មេក្រុមរូបនេះបានសួរព្រះអង្គពីតម្លៃនៃបង្វេចភ្លែត។
គេក៏បាននិយាយលួងលោមថា៖
«សាសនិកឥស្លាមដ៏ចេះដឹងអើយ! អ្នកគ្មានប្រាក់ក្រីក្រ បើមានគេយក១០០០បំណែកនៃប្រាក់មកទិញដូរយកបង្វេចសូត្រមួយនេះ នឹងអាចគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់អ្នកក្នុងការចាកចេញត្រាច់ចរបានដោយសោមនស្សហើយ ចូរអ្នកព្រមទៅចុះ!»
«ចុះម្ដេចក៏នាយនាវិកមិននាំពួកគេនៅទីនេះឱ្យយើងនឹងបានធ្វើឱ្យការចរចាជាមួយ?»
ប្រធាននាវិកឱនកាយគំនាប់ ហើយរត់ទៅជួបទ្រង់ Zamaan មែនទែន។ មេក្រុមរូបនេះបានសួរព្រះអង្គពីតម្លៃនៃបង្វេចភ្លែត។
គេក៏បាននិយាយលួងលោមថា៖
«សាសនិកឥស្លាមដ៏ចេះដឹងអើយ! អ្នកគ្មានប្រាក់ក្រីក្រ បើមានគេយក១០០០បំណែកនៃប្រាក់មកទិញដូរយកបង្វេចសូត្រមួយនេះ នឹងអាចគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់អ្នកក្នុងការចាកចេញត្រាច់ចរបានដោយសោមនស្សហើយ ចូរអ្នកព្រមទៅចុះ!»
ព្រះអង្គ Zamaan គ្រវីក្បាល ហើយធ្មេចភ្នែកលង់លក់។ អ្នកនាវិកទាល់តម្រិះក៏វិលទៅទូលសុណិសាតាមសម្រួល ធ្វើឱ្យព្រះនាងចិនរឹងរឹតតែអន្ទះសាចង់ដឹង ទើបស្ដេចយាងមកទតដោយផ្ទាល់។
ប៉ុន្តែនៅពេលដែលត្រូវនាវិកចង់បានបង្វេច ទ្រង់ Zamaan យល់ថាគ្រោះថ្នាក់នៃការប្លន់កំពុងគំរាម ដូច្នេះបានជាទ្រង់ធ្វើពុតជាលង់លក់។ លុះគេចេញទៅបាត់ ព្រះបុត្រាបានផ្លោះឡើងច្រាំង ហើយរត់ចេញចោលសំពៅ។
ព្រះនាងចិនមកដល់មិនបានឃើញទ្រង់ទៀតឡើយ ប៉ុន្តែព្រះនាងបានឃើញព្រះអង្គភ្លេចគ្រាប់ត្បូងនៅទីនោះ។
ប៉ុន្តែនៅពេលដែលត្រូវនាវិកចង់បានបង្វេច ទ្រង់ Zamaan យល់ថាគ្រោះថ្នាក់នៃការប្លន់កំពុងគំរាម ដូច្នេះបានជាទ្រង់ធ្វើពុតជាលង់លក់។ លុះគេចេញទៅបាត់ ព្រះបុត្រាបានផ្លោះឡើងច្រាំង ហើយរត់ចេញចោលសំពៅ។
ព្រះនាងចិនមកដល់មិនបានឃើញទ្រង់ទៀតឡើយ ប៉ុន្តែព្រះនាងបានឃើញព្រះអង្គភ្លេចគ្រាប់ត្បូងនៅទីនោះ។
នោះគឺគ្រាប់ត្បូង Carnelian ស្ថិតក្នុងប្រអប់សម្ងាត់នៃខ្សែក្រវាត់ទ្រង់។ ព្រះនាងចិនបានយកវាមកថើបច្រើនដងដោយរំភើប ហើយរត់ត្រហេបត្រហបមករកព្រះនាង Haital Nefoos កូនស្រីស្ដេចអារ៉ាម៉ានូសនគរនេះដោយបណ្ដេញអាមាត្យស្នំចេញអស់ក៏ទូលថា៖
«សម្លាញ់រាជបុត្រីនៃខ្ញុំ! អ្នកបានឮរួចមកហើយនូវរឿងរ៉ាវរបស់ខ្ញុំនិងព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan! ចូរព្រះនាងមើលចុះ នេះគឺជាគ្រាប់ត្បូង Carnelian ដែលបានទុកនូវបណ្ដាសានាំយកប្ដីរបស់ខ្ញុំនៅឆ្ងាយពីខ្ញុំ! ឥឡូវនេះ វាត្រូវបានរកឃើញ ខ្ញុំប្រាកដថា ខ្ញុំនឹងទទួលបានប្ដីរបស់ខ្ញុំត្រលប់មកវិញផងដែរ!!»
ព្រះនាង Haital Nefoos ឮហើយអរណាស់ ក៏បន្ទូលតបថា៖
«ច្នេះព្រះនាងចិនម្ដេចមិនសួរនាយសំពៅ ហើយបកនាវាវិលទៅរកនៅកន្លែងដើមរបស់បុរសនោះវិញសិន?!»
«សម្លាញ់រាជបុត្រីនៃខ្ញុំ! អ្នកបានឮរួចមកហើយនូវរឿងរ៉ាវរបស់ខ្ញុំនិងព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan! ចូរព្រះនាងមើលចុះ នេះគឺជាគ្រាប់ត្បូង Carnelian ដែលបានទុកនូវបណ្ដាសានាំយកប្ដីរបស់ខ្ញុំនៅឆ្ងាយពីខ្ញុំ! ឥឡូវនេះ វាត្រូវបានរកឃើញ ខ្ញុំប្រាកដថា ខ្ញុំនឹងទទួលបានប្ដីរបស់ខ្ញុំត្រលប់មកវិញផងដែរ!!»
ព្រះនាង Haital Nefoos ឮហើយអរណាស់ ក៏បន្ទូលតបថា៖
«ច្នេះព្រះនាងចិនម្ដេចមិនសួរនាយសំពៅ ហើយបកនាវាវិលទៅរកនៅកន្លែងដើមរបស់បុរសនោះវិញសិន?!»
ព្រឹកព្រលឹមថ្ងៃបន្ទាប់មក ព្រះនាងចិននិងព្រះនាង Haital Nefoos បានចេញទៅរកប្រធានក្រុមនាវិក និងបានសួរនាំអំពីអ្នកម្ចាស់បង្វេចដែលបានបន្សល់ទុកគ្រាប់ត្បូងតូចជ្រុះក្នុងបន្ទប់ឃ្លាំង។
នាយនាវាអាប៉ាបានមកដល់ដែរ គេក្រាបទូលព្រះនាងទាំងទ្វេថា បុរសនោះមកពីសួនផ្កាមួយដែលមានការរៀបចំយ៉ាងល្អនៅឯនគរខាងណោះត្រើយ ជាកន្លែងដែលគាត់ថាបានរស់នៅរង់ចាំនាវាច្រើនខែមកហើយ ព្រោះរឭកប្រពន្ធនិងម្ដាយឪពុកដ៏ជារា។
ព្រះនាងចិនកាន់តែរងអន្ទះសា ហើយព្រះនាងកូនស្ដេចជាសម្លាញ់ក៏យល់ការណ៍បានមានឱង្កាភ្លាមថា៖
«ប្រសិនបើអ្វីដែលអ្នកកំពុងនិយាយជាការពិត អ្នកគួរតែទៅនៅថ្ងៃនេះ ទៅកាន់ទីនោះជាមួយយើង ហើយយកបុរសម្ចាស់សួនមកសួរនាំ បើរកមិនឃើញ បានន័យថាអ្នកកុហក! ដូច្នេះទេ យើងនឹងឱ្យរាជការរឹបអូសទំនិញរបស់អ្នក និងដាក់ទោសដល់ជីវិតអ្នកទៀត!»
នាយនាវាអាប៉ាបានមកដល់ដែរ គេក្រាបទូលព្រះនាងទាំងទ្វេថា បុរសនោះមកពីសួនផ្កាមួយដែលមានការរៀបចំយ៉ាងល្អនៅឯនគរខាងណោះត្រើយ ជាកន្លែងដែលគាត់ថាបានរស់នៅរង់ចាំនាវាច្រើនខែមកហើយ ព្រោះរឭកប្រពន្ធនិងម្ដាយឪពុកដ៏ជារា។
ព្រះនាងចិនកាន់តែរងអន្ទះសា ហើយព្រះនាងកូនស្ដេចជាសម្លាញ់ក៏យល់ការណ៍បានមានឱង្កាភ្លាមថា៖
«ប្រសិនបើអ្វីដែលអ្នកកំពុងនិយាយជាការពិត អ្នកគួរតែទៅនៅថ្ងៃនេះ ទៅកាន់ទីនោះជាមួយយើង ហើយយកបុរសម្ចាស់សួនមកសួរនាំ បើរកមិនឃើញ បានន័យថាអ្នកកុហក! ដូច្នេះទេ យើងនឹងឱ្យរាជការរឹបអូសទំនិញរបស់អ្នក និងដាក់ទោសដល់ជីវិតអ្នកទៀត!»
ដូច្នោះហើយ ពួកគេបានចេញដំណើរទាំងថ្ងៃនិងយប់ រហូតមកនៅក្បែរជិតនឹងច្រាំង ហើយនិងបានឱ្យពួកសេនាចេញទៅបន្តតម្រង់រកសួនផ្កាតាមពាក្យដែលព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan ធ្លាប់ប្រាប់នាយនាវាអាប៉ា។
បើទោះបីថា ពេលនេះនៅចំកណ្ដាលអធ្រាត្រ តែម្ចាស់សួនមិនបានដេកលក់ទេ។ ខណៈពេលដែលគាត់បានឮសំឡេងគោះទ្វារផ្ទះ គាត់ក្រោកមកភ្លាម ហើយបានបើកទ្វារ និងត្រូវបានកងសេនាស្ទុះមកក្រៀកចាប់គាត់ដោយកម្លាំង។
ពួកគេបាននាំគាត់ឡើងលើសំពៅដោយសុវត្ថិភាព ហើយសួរនាំអំពីទ្រង់ Zamaan ពេលនោះហើយព្រះនាងទាំងពីរចាប់ផ្ដើមយំ។
បើទោះបីថា ពេលនេះនៅចំកណ្ដាលអធ្រាត្រ តែម្ចាស់សួនមិនបានដេកលក់ទេ។ ខណៈពេលដែលគាត់បានឮសំឡេងគោះទ្វារផ្ទះ គាត់ក្រោកមកភ្លាម ហើយបានបើកទ្វារ និងត្រូវបានកងសេនាស្ទុះមកក្រៀកចាប់គាត់ដោយកម្លាំង។
ពួកគេបាននាំគាត់ឡើងលើសំពៅដោយសុវត្ថិភាព ហើយសួរនាំអំពីទ្រង់ Zamaan ពេលនោះហើយព្រះនាងទាំងពីរចាប់ផ្ដើមយំ។
អ្នកថែសួនប្រាប់ទៀតថា ពេលនេះទ្រង់ Zamaan កំពុងចង់រកផ្លូវវិលទៅនគរចាស់។
ចំណែកនាយសំពៅក៏ត្រូវកូនចៅរំឭកប្រាប់ពីហេតុការសុំទិញបង្វេចនេះ ហើយយល់ការណ៍ថាត្រង់ Zamaan ពិតជាខ្លាចអំពើប្លន់បានជាទ្រង់ភៀសព្រះកាយ។
ប្រធានក្រុមនិងទាហានត្រូវបានចាត់ឱ្យបកទៅវិញ ហើយស្វែងរកពាសពេញអេបូនី ក្រែងឃើញអ្នកស្លៀកពាក់របៀបជាអ្នកថែសួនដែលមានបង្វេចសូត្រមួយជាប់ខ្លួន។
ទីបំផុត ពួកទាហានបានរកឃើញព្រះរាជបុត្រាកំពុងសម្រាកនៅក្នុងវិហារមួយ។
ដោយមិនបាននិយាយមួយម៉ាត់ ពួកគេបានរាយគ្នាព័ទ្ធចាប់ទ្រង់។
ចំណែកនាយសំពៅក៏ត្រូវកូនចៅរំឭកប្រាប់ពីហេតុការសុំទិញបង្វេចនេះ ហើយយល់ការណ៍ថាត្រង់ Zamaan ពិតជាខ្លាចអំពើប្លន់បានជាទ្រង់ភៀសព្រះកាយ។
ប្រធានក្រុមនិងទាហានត្រូវបានចាត់ឱ្យបកទៅវិញ ហើយស្វែងរកពាសពេញអេបូនី ក្រែងឃើញអ្នកស្លៀកពាក់របៀបជាអ្នកថែសួនដែលមានបង្វេចសូត្រមួយជាប់ខ្លួន។
ទីបំផុត ពួកទាហានបានរកឃើញព្រះរាជបុត្រាកំពុងសម្រាកនៅក្នុងវិហារមួយ។
ដោយមិនបាននិយាយមួយម៉ាត់ ពួកគេបានរាយគ្នាព័ទ្ធចាប់ទ្រង់។
ព្រះរាជបុត្របានសួរពួកគេអំពីអ្វីទៅដែលជាហេតុផលក្នុងការចាប់នេះ ក្រុមទាហ៊ានបានលើកឡើងថា៖
«តើអ្នកឯងបានឈ្មោះ Zamaan ពីណាមកនឹងដើរកុហកគេ បោកទាំងអ្នកថែសួននៅនគរជិតនេះ?បើតាមការពិតទៅ រាជបុត្រ Zamaan គឺជារាជសុណិសា! ទ្រង់មានពេលឯណាទៅរស់នៅនឹងអ្នកថែសួនដល់ទៅរាប់ឆ្នាំ?!»
ព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan បានលើកឡើងប្រឆាំងទាំងចិត្តសង្ស័យថា៖
«យើងមានកិច្ចការបន្ទាន់ត្រូវវិលទៅនគរវិញ ចូរឯងលែងយើង! ពុំនោះទេ យើងចូលទៅទូលសួររាជាមិនខាន ថាតើយើងដែលស្គាល់ព្រះអង្គពីពេលណា បានជាជាប់ឈ្មោះជាសុណិសាទៅកើត? នៅក្នុងជីវិតរបស់យើងទាំងមូលមិនដែលបានមកកាន់កោះនេះម្ដងណា មុនពេលនេះទាល់តែសោះ!»
«តើអ្នកឯងបានឈ្មោះ Zamaan ពីណាមកនឹងដើរកុហកគេ បោកទាំងអ្នកថែសួននៅនគរជិតនេះ?បើតាមការពិតទៅ រាជបុត្រ Zamaan គឺជារាជសុណិសា! ទ្រង់មានពេលឯណាទៅរស់នៅនឹងអ្នកថែសួនដល់ទៅរាប់ឆ្នាំ?!»
ព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan បានលើកឡើងប្រឆាំងទាំងចិត្តសង្ស័យថា៖
«យើងមានកិច្ចការបន្ទាន់ត្រូវវិលទៅនគរវិញ ចូរឯងលែងយើង! ពុំនោះទេ យើងចូលទៅទូលសួររាជាមិនខាន ថាតើយើងដែលស្គាល់ព្រះអង្គពីពេលណា បានជាជាប់ឈ្មោះជាសុណិសាទៅកើត? នៅក្នុងជីវិតរបស់យើងទាំងមូលមិនដែលបានមកកាន់កោះនេះម្ដងណា មុនពេលនេះទាល់តែសោះ!»
អាមាត្យគំហកថារាជបុត្រកុហក ហើយសម្លុតថា៖
«អ្នកឯងនឹងដឹងថា អ្វីទៅជាទោសកុហកនៅក្នុងរាជនគរនេះ! យកល្អ ឯងរកនឹកវិធីស្លាប់ដែលងាយៗដើម្បីស្នើសុំឱ្យហើយទៅ នៅពេលដែលយើងនៅមានការអត់ធ្មត់នៅឡើយ!!»
ជាថ្មីម្តងទៀត ទាហានបានបង្ខំអូសនាំព្រះរាជបុត្រដល់រាជវាំងទាំងយប់។
មេអាមាត្យភ្លាមនេះមិនបានទៅទូលព្រះនាង តែបែរជានាំយកករណីអង្គម្ចាស់ Zamaan ទៅទូលថ្វាយជំនួយការនៃព្រះមហាក្សត្រជាបន្ទាន់។
ខណៈនោះព្រះនាងចិនបានយាងក្នុងឧទ្យាន ព្រោះតែរាត្រីនេះទ្រង់មានប្រផ្នូលមិនអាចផ្ទំលក់បានឡើយ។
«អ្នកឯងនឹងដឹងថា អ្វីទៅជាទោសកុហកនៅក្នុងរាជនគរនេះ! យកល្អ ឯងរកនឹកវិធីស្លាប់ដែលងាយៗដើម្បីស្នើសុំឱ្យហើយទៅ នៅពេលដែលយើងនៅមានការអត់ធ្មត់នៅឡើយ!!»
ជាថ្មីម្តងទៀត ទាហានបានបង្ខំអូសនាំព្រះរាជបុត្រដល់រាជវាំងទាំងយប់។
មេអាមាត្យភ្លាមនេះមិនបានទៅទូលព្រះនាង តែបែរជានាំយកករណីអង្គម្ចាស់ Zamaan ទៅទូលថ្វាយជំនួយការនៃព្រះមហាក្សត្រជាបន្ទាន់។
ខណៈនោះព្រះនាងចិនបានយាងក្នុងឧទ្យាន ព្រោះតែរាត្រីនេះទ្រង់មានប្រផ្នូលមិនអាចផ្ទំលក់បានឡើយ។
ព្រះនាងបានឮមាត់ពួកអាមាត្យមកដាល់កាលណា ក៏យាងថយទៅបាំងនឹងដើមឈើ ហើយលបមើល។
ភ្លាមនោះ ព្រះនាងមើលស្គាល់អំពីអ្នកទោសម្នាក់ដែលពិតជាព្រះស្វាមីគឺ ព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan ដែលត្រូវបណ្ដើរមកកាត់តាមសួនច្បារ។
ថ្វីត្បិតតែព្រះអង្គម្ចាស់ស្ថិតក្នុងសម្លៀកបំពាក់ជារាស្ត្រ ប៉ុន្តែព្រះអង្គពេញដោយបុណ្យបារមីលើវង់ភក្ត្រ មហេសីឃើញហើយ អត់ទ្រាំសឹងពុំបានក្នុងការដង្ហោយហៅរក។
ព្រះនាងមានព្រះទ័យគិតត្រិះរិះវែងឆ្ងាយថា បើទ្រង់ទទួលស្គាល់ស្វាមីពេលនេះមែន ក៏មានតែទទួលស្គាល់ថា ខ្លួនបានកុហកព្រះមហាក្សត្រអេបូនីជាយូរមកហើយ សមនឹងប្រហារជីវិតបង់ដោយសារទោសបង្ខូចព្រះកិត្តិនាមថ្លៃថ្នូរនៃព្រះរាជធីតាស្លូតបូតនៃនគរនេះទៀត?
ភ្លាមនោះ ព្រះនាងមើលស្គាល់អំពីអ្នកទោសម្នាក់ដែលពិតជាព្រះស្វាមីគឺ ព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan ដែលត្រូវបណ្ដើរមកកាត់តាមសួនច្បារ។
ថ្វីត្បិតតែព្រះអង្គម្ចាស់ស្ថិតក្នុងសម្លៀកបំពាក់ជារាស្ត្រ ប៉ុន្តែព្រះអង្គពេញដោយបុណ្យបារមីលើវង់ភក្ត្រ មហេសីឃើញហើយ អត់ទ្រាំសឹងពុំបានក្នុងការដង្ហោយហៅរក។
ព្រះនាងមានព្រះទ័យគិតត្រិះរិះវែងឆ្ងាយថា បើទ្រង់ទទួលស្គាល់ស្វាមីពេលនេះមែន ក៏មានតែទទួលស្គាល់ថា ខ្លួនបានកុហកព្រះមហាក្សត្រអេបូនីជាយូរមកហើយ សមនឹងប្រហារជីវិតបង់ដោយសារទោសបង្ខូចព្រះកិត្តិនាមថ្លៃថ្នូរនៃព្រះរាជធីតាស្លូតបូតនៃនគរនេះទៀត?
ដូច្នេះហើយ ព្រះរាជធីតាចិន ទ្រង់មានព្រះទ័យញាប់ញ័រជាខ្លាំង ពេលយល់វត្តមានរបស់ព្រះស្វាមីកម្សត់ដែលបាត់ដំណឹងជាយូរមកហើយ។
ពេលស្វាមីត្រូវបានបញ្ជូនផុតទៅ ព្រះនាងបានកាក់ផ្លូវអាមាត្យម្នាក់ដែលនៅក្រោយគេ។
អាមាត្យនោះយល់ថាជារាជសុណិសាក៏រួសរាន់ថ្វាយបង្គំ។
«នាយអាមាត្យ អ្នកណាទៅដែលទើបនឹងត្រូវចាប់ចងចូលមកទាំងអធ្រាត្រនេះ?»
អាមាត្យបង្គំតបវិញដូច្នេះថា៖
«បពិត្ររាជសុណិសាដ៏ចម្រើនអើយ! ទ្រង់នៅតែមិនទាន់បានទទួលដំណឹងអាក្រក់នេះទេឬអ្វី? ជននេះធាតុពិតជាមនុស្សអាក្រក់ ឧត្បាតពន់ពេក វាបានកេងបន្លំលើព្រះកិត្តិនាមទ្រង់ ហើយក្លែងធ្វើជាព្រះអង្គម្ចាស់ព្រះនាម Zamaan ដូចបេះបិទនឹងព្រះនាមដើមនៃរាជសុណិសា ហើយវានៅកម្រោលដើរប្រកាសពាសពេញរាជនគរឱ្យគេជឿលើវា!»
ពេលស្វាមីត្រូវបានបញ្ជូនផុតទៅ ព្រះនាងបានកាក់ផ្លូវអាមាត្យម្នាក់ដែលនៅក្រោយគេ។
អាមាត្យនោះយល់ថាជារាជសុណិសាក៏រួសរាន់ថ្វាយបង្គំ។
«នាយអាមាត្យ អ្នកណាទៅដែលទើបនឹងត្រូវចាប់ចងចូលមកទាំងអធ្រាត្រនេះ?»
អាមាត្យបង្គំតបវិញដូច្នេះថា៖
«បពិត្ររាជសុណិសាដ៏ចម្រើនអើយ! ទ្រង់នៅតែមិនទាន់បានទទួលដំណឹងអាក្រក់នេះទេឬអ្វី? ជននេះធាតុពិតជាមនុស្សអាក្រក់ ឧត្បាតពន់ពេក វាបានកេងបន្លំលើព្រះកិត្តិនាមទ្រង់ ហើយក្លែងធ្វើជាព្រះអង្គម្ចាស់ព្រះនាម Zamaan ដូចបេះបិទនឹងព្រះនាមដើមនៃរាជសុណិសា ហើយវានៅកម្រោលដើរប្រកាសពាសពេញរាជនគរឱ្យគេជឿលើវា!»
ព្រះនាងឮហើយក៏កើតទុក្ខ មិនដឹងថានឹងបានចំណេះអ្វីមកដោះស្រាយទុក្ខគ្រានេះដែលកើតមានឡើង ព្រោះតែសេចក្ដីកុហកពោលពាក្យមិនពិត។
មុនពេលបោយដៃបណ្ដេញអាមាត្យឱ្យទៅបំពេញកិច្ចបន្ត ទ្រង់ផ្ដែផ្ដាំថា៖
«យើងត្រូវការសាកសួរចម្លើយជនថ្លើមពាសមេឃនោះដោយដៃឯង! ចូរអ្នករត់ទៅប្រាប់ពួកក្រុមខ្លួនផងថា មិនឱ្យប្រើទារុណកម្ម ឬអំពើឃោរឃៅអ្វី មុនដែលយើងទៅដល់នោះឡើយ!»
អាមាត្យរត់ចេញទៅតាមរាជបញ្ជា ព្រះនាងចិនក៏បានយកឱកាសយាងទៅរកព្រះធីតាកូនស្ដេចនគរអេបូនី ហើយបានទូលថ្វាយព្រះនាងនូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងដើម្បីនឹងរកដំណោះស្រាយរួមគ្នា។
មុនពេលបោយដៃបណ្ដេញអាមាត្យឱ្យទៅបំពេញកិច្ចបន្ត ទ្រង់ផ្ដែផ្ដាំថា៖
«យើងត្រូវការសាកសួរចម្លើយជនថ្លើមពាសមេឃនោះដោយដៃឯង! ចូរអ្នករត់ទៅប្រាប់ពួកក្រុមខ្លួនផងថា មិនឱ្យប្រើទារុណកម្ម ឬអំពើឃោរឃៅអ្វី មុនដែលយើងទៅដល់នោះឡើយ!»
អាមាត្យរត់ចេញទៅតាមរាជបញ្ជា ព្រះនាងចិនក៏បានយកឱកាសយាងទៅរកព្រះធីតាកូនស្ដេចនគរអេបូនី ហើយបានទូលថ្វាយព្រះនាងនូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងដើម្បីនឹងរកដំណោះស្រាយរួមគ្នា។
គិតរហូតទល់តែព្រឹកស្រាងៗក៏នៅតែមិនទាន់មានគំនិតល្អអ្វី ល្មមអាចទុកចិត្តបានទាល់តែសោះ។
ស្រាប់តែនៅព្រឹកនោះ រាជសុណិសាក្លែងភេទត្រូវបានព្រះមហាក្សត្រកោះហៅឱ្យចូលជំនុំជាបន្ទាន់។
ប្រការនេះធ្វើឱ្យព្រះនាងចិនដែលស្ថិតក្នុងសម្លៀកបំពាក់ក្លែងជារាជសុណិសានោះកើតភ័យភិត ខ្លាចក្រែងតែត្រូវព្រះមហាក្សត្របង្ខំឱ្យកាត់ទោសប្ដីខ្លួនឯងដោយផ្ទាល់ដៃនោះទេ។
ទ្រង់យាងទៅដល់ឃើញព្រះមហាក្សត្រសម្រាកលើព្រះទែនសយនា ហាក់គ្មានព្រះរាជកម្លាំងកំហែងពេញបរិបូរណ៍សោះ ហើយត្រេកអរជាខ្លាំង ពេលបានឃើញវត្តមានរាជសុណិសា។
ស្រាប់តែនៅព្រឹកនោះ រាជសុណិសាក្លែងភេទត្រូវបានព្រះមហាក្សត្រកោះហៅឱ្យចូលជំនុំជាបន្ទាន់។
ប្រការនេះធ្វើឱ្យព្រះនាងចិនដែលស្ថិតក្នុងសម្លៀកបំពាក់ក្លែងជារាជសុណិសានោះកើតភ័យភិត ខ្លាចក្រែងតែត្រូវព្រះមហាក្សត្របង្ខំឱ្យកាត់ទោសប្ដីខ្លួនឯងដោយផ្ទាល់ដៃនោះទេ។
ទ្រង់យាងទៅដល់ឃើញព្រះមហាក្សត្រសម្រាកលើព្រះទែនសយនា ហាក់គ្មានព្រះរាជកម្លាំងកំហែងពេញបរិបូរណ៍សោះ ហើយត្រេកអរជាខ្លាំង ពេលបានឃើញវត្តមានរាជសុណិសា។
ព្រះអង្គត្រដរក្រោកឡើង ហើយស្រែកទៅកាន់មន្ត្រីទាំងឡាយថា៖
«ហៃមន្ត្រីទាំងអស់របស់យើង! សុណិសាម្នាក់នេះពិតជាមានមារយាទកតញ្ញុតាធម៌ សក្ដិសមសម្រាប់ការគ្រងរាជបន្តហើយ!»
ការប្រកាសនេះធ្វើឱ្យមន្ត្រីទាំងឡាយអបអរជាខ្លាំង ឯព្រះនាងចិនបែរជាស្រលាំងកាំងទៅវិញ។
ព្រះនាងបដិសេធភ្លាម៖
«បពិត្រព្រះបិតាអើយ! ទ្រង់មិនសមណាឡើយចាកចោលរាស្ត្រ ហើយទុកព្រះទ័យមកលើមនុស្សក្មេងសេចក្ដីដែលមិនធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ដូចទូលព្រះបង្គំនេះឡើយ!»
«ហៃមន្ត្រីទាំងអស់របស់យើង! សុណិសាម្នាក់នេះពិតជាមានមារយាទកតញ្ញុតាធម៌ សក្ដិសមសម្រាប់ការគ្រងរាជបន្តហើយ!»
ការប្រកាសនេះធ្វើឱ្យមន្ត្រីទាំងឡាយអបអរជាខ្លាំង ឯព្រះនាងចិនបែរជាស្រលាំងកាំងទៅវិញ។
ព្រះនាងបដិសេធភ្លាម៖
«បពិត្រព្រះបិតាអើយ! ទ្រង់មិនសមណាឡើយចាកចោលរាស្ត្រ ហើយទុកព្រះទ័យមកលើមនុស្សក្មេងសេចក្ដីដែលមិនធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ដូចទូលព្រះបង្គំនេះឡើយ!»
ព្រះមហាក្សត្រទ្រង់មានឱង្ការតបមកវិញទាំងហត់គឃូសថា៖
«កូនប្រសានៃយើង! យប់មិញមានអារក្ខមកពន្យល់ក្នុងសុបិនយើងហើយថា យើងរកបានសុណិសាកាលណានឹងបានគេមកគ្រងរាជឆាប់ៗហើយ! ចំណែកពេលនេះ ព្រះសុខភាពយើងអាចប្រៀបដូចទៅនឹងចង្កៀងដែលបានរីងប្រេង ដូច្នេះចូរកូនជួយរំដោះទុក្ខព្រួយរបស់ឪពុក ហើយទទួលយកអម្រែកការងារដែលពុកបានរែកវាពេញមួយជីវិតមកហើយនេះ នឹងឱ្យពុកបានសម្រាកសម្រាប់ពេលវេលាដែលនៅសល់ក្នុងជាតិនេះផង!»
ព្រះអង្គម្ចាស់ក្លែងភេទនេះពិតជាមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលស្ដាប់ឮពាក្យអង្វរទាំងអស់នេះ ហើយការគ្រងរាជ្យគឺជាអ្វីដែលទ្រង់ប្រាកដថា មិនដែលបានសូម្បីតែគិតប្រាថ្នានៅពេញមួយជីវិតរបស់ទ្រង់។
«កូនប្រសានៃយើង! យប់មិញមានអារក្ខមកពន្យល់ក្នុងសុបិនយើងហើយថា យើងរកបានសុណិសាកាលណានឹងបានគេមកគ្រងរាជឆាប់ៗហើយ! ចំណែកពេលនេះ ព្រះសុខភាពយើងអាចប្រៀបដូចទៅនឹងចង្កៀងដែលបានរីងប្រេង ដូច្នេះចូរកូនជួយរំដោះទុក្ខព្រួយរបស់ឪពុក ហើយទទួលយកអម្រែកការងារដែលពុកបានរែកវាពេញមួយជីវិតមកហើយនេះ នឹងឱ្យពុកបានសម្រាកសម្រាប់ពេលវេលាដែលនៅសល់ក្នុងជាតិនេះផង!»
ព្រះអង្គម្ចាស់ក្លែងភេទនេះពិតជាមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលស្ដាប់ឮពាក្យអង្វរទាំងអស់នេះ ហើយការគ្រងរាជ្យគឺជាអ្វីដែលទ្រង់ប្រាកដថា មិនដែលបានសូម្បីតែគិតប្រាថ្នានៅពេញមួយជីវិតរបស់ទ្រង់។
ព្រះនាងចិនគ្មានពាក្យអ្វីនឹងអាចយកមកបដិសេធបាននៅនឹងមុខព្រះរាជាជរាអង្គនេះឡើយ មានតែនិយាយឡើងថា៖
«ឱព្រះបិតាអើយ! តើអ្វីខ្លះទៅដែលខ្ញុំព្រះអាចធ្វើបានឱ្យសក្ដិសមដើម្បីតបស្នងនឹងការពេញព្រះទ័យរបស់ទ្រង់មកលើទូលព្រះបង្គំ?!»
ដូច្នេះហើយ ព្រះអង្គម្ចាស់ក្លែងភេទអង្គនេះត្រូវបានគេយកទៅកាន់ប្រាសាទជ័យរៀបចំគ្រឿងព្រះហស្ត ហើយឡើងទៅគង់នៅលើកៅអីចំកណ្ដាលប្រាង្គប្រាសាទ។
អាមាត្យបានលើកប្រអប់ដ៏ធំមួយពេញដោយមាសប្រាក់ នឹងអាលឱ្យព្រះមហាក្សត្រថ្មីត្រៀមឡើងគ្រងរាជនេះអាចលូកព្រះបាទាជាន់ពីលើតាមទម្លាប់នៃរាជនគរ។
«ឱព្រះបិតាអើយ! តើអ្វីខ្លះទៅដែលខ្ញុំព្រះអាចធ្វើបានឱ្យសក្ដិសមដើម្បីតបស្នងនឹងការពេញព្រះទ័យរបស់ទ្រង់មកលើទូលព្រះបង្គំ?!»
ដូច្នេះហើយ ព្រះអង្គម្ចាស់ក្លែងភេទអង្គនេះត្រូវបានគេយកទៅកាន់ប្រាសាទជ័យរៀបចំគ្រឿងព្រះហស្ត ហើយឡើងទៅគង់នៅលើកៅអីចំកណ្ដាលប្រាង្គប្រាសាទ។
អាមាត្យបានលើកប្រអប់ដ៏ធំមួយពេញដោយមាសប្រាក់ នឹងអាលឱ្យព្រះមហាក្សត្រថ្មីត្រៀមឡើងគ្រងរាជនេះអាចលូកព្រះបាទាជាន់ពីលើតាមទម្លាប់នៃរាជនគរ។
ពិធីសម្ដែងចប់ ព្រះអង្គថ្មីត្រូវបានទទួលការសាទរយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែគ្មានអ្នកណាម្នាក់ស្មានដល់ថា ទ្រង់ជាព្រះធីតានៃប្រទេសចិនឡើយ។
តាមថា រាជសុណិសាជាបុរសម្នាក់ដែលមានក្ដីសុខបំផុតនៅលើលោកក្នុងគ្រានេះ បើសិនជាទ្រង់ជាបុរសពិត ប៉ុន្តែពេលនេះ ធាតុពិតទ្រង់មិនបានសប្បាយព្រះទ័យអ្វីទេ។
គ្រប់ដង្ហើមចេញចូល ព្រះនាងនឹកឃើញតែព្រះស្វាមី ហើយរាល់ពេលដែលមន្ត្រីធំៗចូលមកថ្វាយព្រះពរ ព្រះនាងបានដកដង្ហើមធំវែង ព្រោះត្រូវខំញញឹមក្រោមការទុក្ខលំបាកផ្លូវចិត្តជាពន់ពេក។
តាមថា រាជសុណិសាជាបុរសម្នាក់ដែលមានក្ដីសុខបំផុតនៅលើលោកក្នុងគ្រានេះ បើសិនជាទ្រង់ជាបុរសពិត ប៉ុន្តែពេលនេះ ធាតុពិតទ្រង់មិនបានសប្បាយព្រះទ័យអ្វីទេ។
គ្រប់ដង្ហើមចេញចូល ព្រះនាងនឹកឃើញតែព្រះស្វាមី ហើយរាល់ពេលដែលមន្ត្រីធំៗចូលមកថ្វាយព្រះពរ ព្រះនាងបានដកដង្ហើមធំវែង ព្រោះត្រូវខំញញឹមក្រោមការទុក្ខលំបាកផ្លូវចិត្តជាពន់ពេក។
រាត្រីនោះ ព្រះនាងបានត្រិះរិះជានិច្ច រកវិធីយ៉ាងណាដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះឱ្យបានឆាប់ចប់។
ចុងបញ្ចប់ ព្រះនាងបានកោះហៅសេនាឱ្យនាំខ្លួនស្វាមីពីទីឃុំឃាំងមកជួប។
រយៈពេលដែលរង់ចាំ ទ្រង់មានអារម្មណ៍អន្ទះសាដោយសារនឹក និងអៀនអន់ដូចរយៈពេលដែលទ្រង់ទើបតែបានជួបព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan តែមួយរាត្រី ហើយបែកគ្នាមិនដឹងទិសតំបន់កាលពីមុនដែរ។
ទីបំផុត ស្វាមីត្រូវបានសេនានាំមកដល់។
ព្រះនាងបានឃើញព្រះភក្ត្រទ្រង់ភ្លាម កើតក្ដីស្នេហាជាពន់ពេក អត់ទ្រាំមិនបានក៏មានសវនីយ៍ទៅរកព្រះអង្គម្ចាស់ថា៖
«ជនក្លែងបន្លំ យើងពិតជាចង់ដឹងណាស់ថា អ្វីទៅជាបំណងពិតរបស់អ្នក?!»
ព្រះនាងចិនបណ្ដេញពួកសេនាឱ្យចាកចេញ ទាំងអ្នកបម្រើទាំងអស់ ហើយងាកមកអញ្ជើញប្ដីឱ្យឡើងលើគ្រែ។
ព្រះរាជបុត្រ Zamaan កំពុងកើតងឿងឆ្ងល់នឹងកាយវិការស្ដេចក្មេងដែលទ្រង់ដូចជាប្រហែលមុខនិងចំណាំសំឡេងបាននេះ ស្រាប់តែព្រះនាងចិនបានបិទទ្វារដំណាក់ ហើយយកគ្រាប់ត្បូង Carnelian ចេញពីចង្កេះមកបង្ហាញទ្រង់។
ចុងបញ្ចប់ ព្រះនាងបានកោះហៅសេនាឱ្យនាំខ្លួនស្វាមីពីទីឃុំឃាំងមកជួប។
រយៈពេលដែលរង់ចាំ ទ្រង់មានអារម្មណ៍អន្ទះសាដោយសារនឹក និងអៀនអន់ដូចរយៈពេលដែលទ្រង់ទើបតែបានជួបព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan តែមួយរាត្រី ហើយបែកគ្នាមិនដឹងទិសតំបន់កាលពីមុនដែរ។
ទីបំផុត ស្វាមីត្រូវបានសេនានាំមកដល់។
ព្រះនាងបានឃើញព្រះភក្ត្រទ្រង់ភ្លាម កើតក្ដីស្នេហាជាពន់ពេក អត់ទ្រាំមិនបានក៏មានសវនីយ៍ទៅរកព្រះអង្គម្ចាស់ថា៖
«ជនក្លែងបន្លំ យើងពិតជាចង់ដឹងណាស់ថា អ្វីទៅជាបំណងពិតរបស់អ្នក?!»
ព្រះនាងចិនបណ្ដេញពួកសេនាឱ្យចាកចេញ ទាំងអ្នកបម្រើទាំងអស់ ហើយងាកមកអញ្ជើញប្ដីឱ្យឡើងលើគ្រែ។
ព្រះរាជបុត្រ Zamaan កំពុងកើតងឿងឆ្ងល់នឹងកាយវិការស្ដេចក្មេងដែលទ្រង់ដូចជាប្រហែលមុខនិងចំណាំសំឡេងបាននេះ ស្រាប់តែព្រះនាងចិនបានបិទទ្វារដំណាក់ ហើយយកគ្រាប់ត្បូង Carnelian ចេញពីចង្កេះមកបង្ហាញទ្រង់។
«តើនេះជាត្បូងរបស់អ្នកមែនទេ? ហេតុអ្វីអ្នកទុកវាជាប់នឹងខ្លួន?!»
ព្រះនាងធ្វើពើជាសួរ។
រាជបុត្រ Zamaan ឃើញត្បូងកាលណា ទ្រង់សោយសោក ទប់យ៉ាងណាក៏មិនជាប់ ហើយស្រក់ជលនេត្រនឹងមុខភរិយា។
«ហេតុអ្វីអ្នកឃើញរបស់នេះហើយក៏ស្រក់ទឹកភ្នែក?»
ព្រះនាងសួរទាំងព្រះទ័យប្រេះស្រាំអាណិតស្វាមី។
ព្រះនាងធ្វើពើជាសួរ។
រាជបុត្រ Zamaan ឃើញត្បូងកាលណា ទ្រង់សោយសោក ទប់យ៉ាងណាក៏មិនជាប់ ហើយស្រក់ជលនេត្រនឹងមុខភរិយា។
«ហេតុអ្វីអ្នកឃើញរបស់នេះហើយក៏ស្រក់ទឹកភ្នែក?»
ព្រះនាងសួរទាំងព្រះទ័យប្រេះស្រាំអាណិតស្វាមី។
ព្រះអង្គម្ចាស់លាបាតដៃទទួលយកគ្រាប់ត្បូងដែលព្រះនាងហុចមក ហើយយកវាដាក់នៅក្នុងដៃដោយទួញឡើងថា៖
«ព្រះករុណានៃអេបូនី! តើព្រះអង្គបានសួរទូលបង្គំជាខ្ញុំថា តើមានអ្វីដែលត្បូង Carnelian នេះធ្វើឱ្យខ្ញុំស្រក់ទឹកភ្នែក? តាមពិត វាគ្មានអ្វីល្អនោះទេព្រះអង្គអើយ! បើកុំតែទូលព្រះបង្គំចចេសចង់កាន់វា ចង់ដឹងពីវាហ្នឹងហើយ បានជាជួបគ្រោះភ័យ ត្រូវចាកឆ្ងាយពីមនុស្សស្រីជាទីស្រលាញ់ រហូតដល់ពេលនេះ! តាមពិតយើងជារាជបុត្រ Zamaan ពិត! ប្រសិនទ្រង់រៀបនឹងសម្លាប់យើង គួរទ្រង់ស្ដាប់ឱ្យបានដឹងឮនូវប្រវត្តិរឿងរ៉ាវនៃរឿងស្នេហាអកុសលរបស់ប្ដីម្នាក់ដែលនៅរង់ចាំភរិយាក្រោមដើមឈើធំខ្ពស់កណ្ដាលស្មសាន ឆីតែរុក្ខជាតិផ្លែឈើព្រៃជាចំណី យកធរណីជាសយនាខ្នើយអស់ពេល១០ថ្ងៃគត់ ក៏នៅតែគ្មានវាសនាបាននាងមកឱបជាប់ទ្រូងវិញ!»
«ព្រះករុណានៃអេបូនី! តើព្រះអង្គបានសួរទូលបង្គំជាខ្ញុំថា តើមានអ្វីដែលត្បូង Carnelian នេះធ្វើឱ្យខ្ញុំស្រក់ទឹកភ្នែក? តាមពិត វាគ្មានអ្វីល្អនោះទេព្រះអង្គអើយ! បើកុំតែទូលព្រះបង្គំចចេសចង់កាន់វា ចង់ដឹងពីវាហ្នឹងហើយ បានជាជួបគ្រោះភ័យ ត្រូវចាកឆ្ងាយពីមនុស្សស្រីជាទីស្រលាញ់ រហូតដល់ពេលនេះ! តាមពិតយើងជារាជបុត្រ Zamaan ពិត! ប្រសិនទ្រង់រៀបនឹងសម្លាប់យើង គួរទ្រង់ស្ដាប់ឱ្យបានដឹងឮនូវប្រវត្តិរឿងរ៉ាវនៃរឿងស្នេហាអកុសលរបស់ប្ដីម្នាក់ដែលនៅរង់ចាំភរិយាក្រោមដើមឈើធំខ្ពស់កណ្ដាលស្មសាន ឆីតែរុក្ខជាតិផ្លែឈើព្រៃជាចំណី យកធរណីជាសយនាខ្នើយអស់ពេល១០ថ្ងៃគត់ ក៏នៅតែគ្មានវាសនាបាននាងមកឱបជាប់ទ្រូងវិញ!»
ព្រះនាងស្រក់ទឹកភ្នែក ហើយបោចពុកមាត់ពុកចង្កាចោល ដោះឈ្នួតក្បាល ទម្លាក់ព្រះកេសាឱ្យក្លាយទៅជាស្ត្រីពេញលក្ខណៈម្នាក់ដូចដើម។
ព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan ឃើញភរិយាប្រាកដខ្លួននៅនឹងព្រះនេត្រ ទ្រង់ក៏ស្រែកទទួលនាងដោយរំភើបឥតបី៖
«ភរិយារបស់យើងអើយ! តើនេះជាការយល់សុបិនឬយ៉ាងណា?!»
ព្រះនាងមានសវនីយ៍អ្វីក៏ពុំបាន មានតែទ្រង់បង្ហូរព្រះជលនេត្រ ហើយស្រវាឱបស្វាមី។
ព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan ឃើញភរិយាប្រាកដខ្លួននៅនឹងព្រះនេត្រ ទ្រង់ក៏ស្រែកទទួលនាងដោយរំភើបឥតបី៖
«ភរិយារបស់យើងអើយ! តើនេះជាការយល់សុបិនឬយ៉ាងណា?!»
ព្រះនាងមានសវនីយ៍អ្វីក៏ពុំបាន មានតែទ្រង់បង្ហូរព្រះជលនេត្រ ហើយស្រវាឱបស្វាមី។
បន្ទាប់មកទើបព្រះនាងរៀបចំព្រះក្រយាស្ងោយ និងពន្យល់ពីអ្វីគ្រប់យ៉ាងដល់ព្រះអង្គ។
«ស្វាមីអើយ! កាលពីយើងទើបនឹងចាប់កំណើត ហោរាបានទាយថា ដោយសារព្រះវរបិតាធ្លាប់មានកម្មបាញ់បំផ្លាញសំបុកបក្សីយក្ខ យើងជាកូននេះនឹងជួបការព្រាត់ប្រាសធំៗប៉ុន្មានលើកដែរ! ដូច្នេះព្រះមាតាបានទៅសុំពរពីអាចារ្យសាសន៍ដទៃនូវត្បូងបណ្ដាសានេះ ដាក់ជាប់នឹងចង្កេះទុកការពារខ្លួន! មាតាផ្សងថា បើបំណាច់នឹងឃ្លាតចាកព្រះនគរ គួរតែមានបុរសចិត្តស្មោះណាដែលស្រលាញ់យើងដោយពិតៗ នោះគង់តែយើងអាចយកឈ្នះលើកម្មពៀរនោះ ហើយឆ្លងកាត់នូវឧបសគ្គបាន!»
«ស្វាមីអើយ! កាលពីយើងទើបនឹងចាប់កំណើត ហោរាបានទាយថា ដោយសារព្រះវរបិតាធ្លាប់មានកម្មបាញ់បំផ្លាញសំបុកបក្សីយក្ខ យើងជាកូននេះនឹងជួបការព្រាត់ប្រាសធំៗប៉ុន្មានលើកដែរ! ដូច្នេះព្រះមាតាបានទៅសុំពរពីអាចារ្យសាសន៍ដទៃនូវត្បូងបណ្ដាសានេះ ដាក់ជាប់នឹងចង្កេះទុកការពារខ្លួន! មាតាផ្សងថា បើបំណាច់នឹងឃ្លាតចាកព្រះនគរ គួរតែមានបុរសចិត្តស្មោះណាដែលស្រលាញ់យើងដោយពិតៗ នោះគង់តែយើងអាចយកឈ្នះលើកម្មពៀរនោះ ហើយឆ្លងកាត់នូវឧបសគ្គបាន!»
ពួកគេបានរួមរស់សោយសុខនឹងគ្នាពេញមួយរាត្រីរហូតដល់ភ្លឺ។
ព្រះនាងចិនបានប្រាប់ប្ដីនូវរឿងទាំងមូល ចាប់តាំងពីពេលពួកគេបានត្រូវបណ្ដាសានោះបំបែកចេញពីគ្នា។
ព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ ព្រះនាងចិនមិនបានស្លៀកពាក់ខ្លួនឯងជាប្រុស និងជាស្ដេចទៀតទេ។ ព្រះនាងបានយាងទៅរកព្រះមហាក្សត្រជរាជាឪពុកក្មេក។
នៅពេលស្ដេចបានយាងចូលទៅដល់ អតីតព្រះមហាក្សត្រសែនភ្ញាក់ផ្អើលដែលបានឃើញស្ត្រីម្នាក់មិនដែលស្គាល់ ជាមួយនិងព្រះរាជាក្មេងក្នុងសម្លៀកបំពាក់គ្រងរាជ គឺអង្គ Zamaan ពិត។
ព្រះនាងចិនបានប្រាប់ប្ដីនូវរឿងទាំងមូល ចាប់តាំងពីពេលពួកគេបានត្រូវបណ្ដាសានោះបំបែកចេញពីគ្នា។
ព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ ព្រះនាងចិនមិនបានស្លៀកពាក់ខ្លួនឯងជាប្រុស និងជាស្ដេចទៀតទេ។ ព្រះនាងបានយាងទៅរកព្រះមហាក្សត្រជរាជាឪពុកក្មេក។
នៅពេលស្ដេចបានយាងចូលទៅដល់ អតីតព្រះមហាក្សត្រសែនភ្ញាក់ផ្អើលដែលបានឃើញស្ត្រីម្នាក់មិនដែលស្គាល់ ជាមួយនិងព្រះរាជាក្មេងក្នុងសម្លៀកបំពាក់គ្រងរាជ គឺអង្គ Zamaan ពិត។
ព្រះនាងបាននាំប្ដីថ្វាយបង្គំអតីតព្រះមហាក្សត្រ ហើយទូលឡើងថា៖
«បិតាអើយកាលពីម្សិលមិញ ខ្ញុំម្ចាស់នៅជាព្រះមហាក្សត្រក្រោមព្រះទ័យករុណានៃទ្រង់ តែថ្ងៃនេះ ខ្ញុំម្ចាស់ជារូបពិត គឺព្រះនាងនៃប្រទេសចិនដែលតាមការពិតទៅ គឺជាភរិយារបស់ព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan អង្គនេះដែលជាបុរសឥស្លាមដ៏ពេញលក្ខណៈ និងជាបុត្រានៃព្រះមហាក្សត្រ Shaah! សូមទ្រង់លើកលែងទោសកុហកនៃស្ត្រីវង្វេងស្វាមីម្នាក់ដែលត្រូវធ្វើដំណើរផ្សងព្រេងឆ្លងកាត់ឧបសគ្គគ្រប់សព្វបែបយ៉ាង គ្មានវិធីអ្វីក្រៅពីការពារខ្លួនដោយធ្វើខ្លួនឯងឱ្យទៅជាមនុស្សប្រុស និងប្រើឈ្មោះរបស់ស្វាមីជាជំនួស បង្កើតនូវការភាន់ច្រឡំពាសពេញនេះ! ប្រសិនបើទ្រង់ស្ដីបន្ទោសខ្ញុំម្ចាស់សម្រាប់ការបោកបញ្ឆោតនេះ សូមតែមុនពេលស្លាប់ ព្រះមហាក្សត្រអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំម្ចាស់បានឱកាសដើម្បីនិទានថ្វាយនូវបណ្ដារឿងជីវិតកម្សត់អស្ចារ្យ ហើយនិងសំណូមពរចុងក្រោយ គឺសូមព្រះករុណាយល់ព្រមលើកព្រះរាជធីតារបស់ទ្រង់ដែលត្រូវជាភរិយាខ្ញុំនោះទៅឱ្យព្រះស្វាមី Zamaan ខ្ញុំម្ចាស់ជំនួសវិញ ក្នុងឋានៈជាមហាក្សត្រិយានី!!»
«បិតាអើយកាលពីម្សិលមិញ ខ្ញុំម្ចាស់នៅជាព្រះមហាក្សត្រក្រោមព្រះទ័យករុណានៃទ្រង់ តែថ្ងៃនេះ ខ្ញុំម្ចាស់ជារូបពិត គឺព្រះនាងនៃប្រទេសចិនដែលតាមការពិតទៅ គឺជាភរិយារបស់ព្រះអង្គម្ចាស់ Zamaan អង្គនេះដែលជាបុរសឥស្លាមដ៏ពេញលក្ខណៈ និងជាបុត្រានៃព្រះមហាក្សត្រ Shaah! សូមទ្រង់លើកលែងទោសកុហកនៃស្ត្រីវង្វេងស្វាមីម្នាក់ដែលត្រូវធ្វើដំណើរផ្សងព្រេងឆ្លងកាត់ឧបសគ្គគ្រប់សព្វបែបយ៉ាង គ្មានវិធីអ្វីក្រៅពីការពារខ្លួនដោយធ្វើខ្លួនឯងឱ្យទៅជាមនុស្សប្រុស និងប្រើឈ្មោះរបស់ស្វាមីជាជំនួស បង្កើតនូវការភាន់ច្រឡំពាសពេញនេះ! ប្រសិនបើទ្រង់ស្ដីបន្ទោសខ្ញុំម្ចាស់សម្រាប់ការបោកបញ្ឆោតនេះ សូមតែមុនពេលស្លាប់ ព្រះមហាក្សត្រអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំម្ចាស់បានឱកាសដើម្បីនិទានថ្វាយនូវបណ្ដារឿងជីវិតកម្សត់អស្ចារ្យ ហើយនិងសំណូមពរចុងក្រោយ គឺសូមព្រះករុណាយល់ព្រមលើកព្រះរាជធីតារបស់ទ្រង់ដែលត្រូវជាភរិយាខ្ញុំនោះទៅឱ្យព្រះស្វាមី Zamaan ខ្ញុំម្ចាស់ជំនួសវិញ ក្នុងឋានៈជាមហាក្សត្រិយានី!!»
ព្រះមហាក្សត្រអារ៉ាម៉ានូសបានស្តាប់ព្រះនាងចប់ ទើបទ្រង់មានព្រះតម្រាស់តបវិញថា៖
«កូនអើយ! តាំងពីព្រះធីតារបស់យើងបានជួបអ្នក ទទួលការរាប់អាន និងជជែកពិគ្រោះជាមួយអ្នក ព្រះនាងពិតបានក្លាយជាមានក្ដីសុខសប្បាយចិត្ត លែងកំព្រាឯកោ ក៏ជាសុភមង្គលនៃយើងជាឪពុក តែជាគុណសម្បត្តិនៃព្រះនាងចិនដូចគ្នា! ចំណែកការណ៍ដែលយើងបានតែងតាំងនាងជាកូនប្រុសនៅក្នុងច្បាប់របស់យើងពិតជាមានឆន្ទៈក្នុងការឱ្យមកុដនេះទៅអ្នក ពេលនេះអ្នកឱ្យវាទៅស្វាមីវិញ យើងមិនថាអ្វីទេ ប្រើឈ្មោះដដែល គ្រាន់តែមនុស្សផ្សេងគ្នា! ប៉ុន្តែដើម្បីដឹងគុណព្រះជាម្ចាស់ ចូរអ្នកទាំងពីរព្រមទទួលយកយើងដ៏ជរានេះទុកជាព្រះបិតារហូតទៅហើយ ព្រមនៅគ្រប់គ្រងរាជនគរនេះ ថែទាំដែលព្រះរាជធីតារបស់យើង រហូតដល់នាងអស់ជីវិត! តើអ្នកទាំងពីរយល់ព្រមដែរទេ?!
«កូនអើយ! តាំងពីព្រះធីតារបស់យើងបានជួបអ្នក ទទួលការរាប់អាន និងជជែកពិគ្រោះជាមួយអ្នក ព្រះនាងពិតបានក្លាយជាមានក្ដីសុខសប្បាយចិត្ត លែងកំព្រាឯកោ ក៏ជាសុភមង្គលនៃយើងជាឪពុក តែជាគុណសម្បត្តិនៃព្រះនាងចិនដូចគ្នា! ចំណែកការណ៍ដែលយើងបានតែងតាំងនាងជាកូនប្រុសនៅក្នុងច្បាប់របស់យើងពិតជាមានឆន្ទៈក្នុងការឱ្យមកុដនេះទៅអ្នក ពេលនេះអ្នកឱ្យវាទៅស្វាមីវិញ យើងមិនថាអ្វីទេ ប្រើឈ្មោះដដែល គ្រាន់តែមនុស្សផ្សេងគ្នា! ប៉ុន្តែដើម្បីដឹងគុណព្រះជាម្ចាស់ ចូរអ្នកទាំងពីរព្រមទទួលយកយើងដ៏ជរានេះទុកជាព្រះបិតារហូតទៅហើយ ព្រមនៅគ្រប់គ្រងរាជនគរនេះ ថែទាំដែលព្រះរាជធីតារបស់យើង រហូតដល់នាងអស់ជីវិត! តើអ្នកទាំងពីរយល់ព្រមដែរទេ?!
ឮហើយរាជបុត្រ Zamaan តបឡើងថា៖
«ព្រះអង្គអើយ ទោះជាបុត្រអន្ទះសាចង់ឃើញបិតាបង្កើត តែខ្ញុំនៅតែមិនអាចបដិសេធការផ្ដល់ជូនរបស់អ្នកបាន ដោយសារភរិយានៃខ្ញុំត្រូវបានអ្នកនិងរាជធីតាធ្វើអំពើល្អមកជាច្រើន!»
បន្ទាប់ពីនោះ ទ្រង់ Kaamraal Zamaan ត្រូវបានប្រកាសជាព្រះមហាក្សត្រនៃកោះអេបូនី ហើយបានរៀបការជាមួយព្រះនាង Haital Nefoos ជាភរិយាទីពីរ។
«ព្រះអង្គអើយ ទោះជាបុត្រអន្ទះសាចង់ឃើញបិតាបង្កើត តែខ្ញុំនៅតែមិនអាចបដិសេធការផ្ដល់ជូនរបស់អ្នកបាន ដោយសារភរិយានៃខ្ញុំត្រូវបានអ្នកនិងរាជធីតាធ្វើអំពើល្អមកជាច្រើន!»
បន្ទាប់ពីនោះ ទ្រង់ Kaamraal Zamaan ត្រូវបានប្រកាសជាព្រះមហាក្សត្រនៃកោះអេបូនី ហើយបានរៀបការជាមួយព្រះនាង Haital Nefoos ជាភរិយាទីពីរ។
៦ខែក្រោយមក ព្រះមហាក្សត្រ Zamaan បាននាំភរិយាទាំងទ្វេទៅដល់នគរកំណើត ហើយព្រះវររាជបិតានៅមានព្រះរាជសុខភាពល្អបរិបូរណ៍នៅឡើយ។
ស្ដេច Zamaan បានកោះហៅកូនប្រុសមេដោះរបស់ព្រះនាងចិនឱ្យមកកាន់ទីនេះដើម្បីការពារនគរកំណើត រហូតដល់ថ្ងៃមួយ គេនោះបានឡើងស្នងរាជ្យបល្ល័ង្កពេញបរិបូរណ៍ ទើបទ្រង់នាំភរិយាទាំងពីរទៅលេងនគរចិន ចុងក្រោយវិលមកសោយសុខនៅអេបូនីវិញ ហើយលើកអ្នកថែសួនឡើងជាមហាមិត្តរួមរស់និងគ្នាក្នុងសុខសុភមង្គល៕
ស្ដេច Zamaan បានកោះហៅកូនប្រុសមេដោះរបស់ព្រះនាងចិនឱ្យមកកាន់ទីនេះដើម្បីការពារនគរកំណើត រហូតដល់ថ្ងៃមួយ គេនោះបានឡើងស្នងរាជ្យបល្ល័ង្កពេញបរិបូរណ៍ ទើបទ្រង់នាំភរិយាទាំងពីរទៅលេងនគរចិន ចុងក្រោយវិលមកសោយសុខនៅអេបូនីវិញ ហើយលើកអ្នកថែសួនឡើងជាមហាមិត្តរួមរស់និងគ្នាក្នុងសុខសុភមង្គល៕
ចប់ដោយបរិបូរណ៍
